"BENİ UNUT, AMA SANA SEVGİMİ ASLA UNUTMA! "
DEFNE DURMAZ'DAN
Emir sessizce içeriye girdi ve yatağımın yanındaki berjere oturdu.
"Günaydın" dedi. Sanki hiç birşey olmamış, sanki ben kendimi vurmamışım da normal bir güne uyanmışız gibi.
"Sadece birkaç cümle, sonra bir daha yüzümü göremeyeceksin" dedim ciddiyetle. Yorgundum ama bu konuşmayı yapacaktım.
"Niye öyle diyorsun Defne'm" dedi ve ellerini saçlarıma doğru uzatmaya yeltendi. Başımı yana çevirip elini geriye ittim.
"Peki, dök içini ama gitmeyeceğim"
Gözlerimi gözlerine çevirdim. Kızarmış ama bir o kadar da özgüven barındıran gözlerine.
"Burdan gitmeni istiyorum" dedim elini kaldırıp cevap vermeye kalkıştı fakat onu susturup devam ettim.
"Eğer, gitmezsen ben asla mutlu olamayacağım. " derin bir nefes alıp öylece duvara baktı.
"İstemez misin mutlu olmamı? Birini seviyorsan O'nun mutlu olmasını istersin Emir. Bir başkasıyla bile olsa, Mutlu olmasını istersin. Ve sen varken ben asla mutlu olamayacağım. "
Derin bir nefes verdim. Gözlerinden yaşlar akıyordu, gizlemeye çalışıyordu ama gizleyemiyordu.
"Lütfen, bitsin artık. Yoruldum ben çok yoruldum her köşe başı sen çıkacaksın beni istemediğim şeyler için alıkoyacaksın diye korkmaktan yoruldum. Anlıyorum o kadar kolay değil seviyosun beni. Ama ben seni değil Kerem'i seviyorum. Ve geleceğe dair tüm planlarım onunla. Seninle zorla evlensem bile seni asla sevmeyeceğim, asla gözlerine uzun uzun bakmayacağım, asla tam bir teslimiyetle sana güvenmeyeceğim. "
Burnunu çekti ve elleriyle yüzünü kapatıp gözyaşlarını sildi.
"Tamam" dedi bir anda. Şaşkınlıkla doğrulmaya çalıştım.
"Dur yeni ameliyat oldun Defne" diyerek beni tekrar yatırdı.
Sonra ayağa kalktı ve odanın kapısına ilerledi.
"Defne" dedi. Sesi daha önce duymadığım kadar bitikti.
"Efendim" dedim sessizce.
"Ben hala İstanbul'da olacağım, seni hiç bir şeye zorlamayacağım. Belki bir gün beni seversin diye bekleyeceğim. Boşuna da olsa boşuna, bekleyeceğim. Ve bil ki o itle evlensen de çocukların da olsa, bana döndüğün gün seni kabul edeceğim ,beni unut, ama sana sevgimi asla unutma! " sonra kapıyı sertçe çekip çıktı.
Bitti mi? Gerçekten mi? Bu kadar mı? Başardım mı ben? Yoksa kaybetmek miydi bu? Sevmediğim bir adamın sözleri bu kadar canımı yakmış olamazdı. Ama biliyordum, bugüne kadar utanmadan ağladığı, gardını indirdiği tek insandım. Ve artık O'ndan kaçmak zorunda değildim.
Ben hayallerimi kurdum, onları planladım, ve başardım.
Başardım...
***
"Hemşire hanım"
Dedim hemşire kolumdaki serumu değiştirirken.
"Buyrun "
"Dışarıda sevgilim bekliyordu onunla görüşebilir miyim? Merak etmiştir "
"Tabii çağırayım ismi neydi? "
"Kerem," dedim. Ve hemşire boş serumu da alıp odadan çıktı.
Birkaç dakika sonra odanın kapısından içeriye giren Keremle gözgöze geldim.
Öylece durdu gözlerimiz kilitlenince, sarılmak için kollarımı açtım sonra yavaşça incitmemeye çalışarak bana sarıldı ve sessizce berjere oturdu.
"Özür dilerim" dedim mahcup bir ses tonuyla. Bir özürü hakediyordu. Onun gözleri önünde kendimi vurmuştum. Aynı şeyi o yapsa ben kızardım ama o kızmadı.
"Dileme, " dedi ve sustu. " ilk önce beni görmek istersin sanmıştım " dedi.
Öyleydi sevgilim, ben hep önce seni görmek, önce seni duymak isteyeceğim ama bunun için aramızdaki o duvarı kırmam gerekiyordu. Hayatın beni hapsettiği o duvarı kırıp, kurtulmam gerekiyordu.
"Tekrar özür dilerim, ama emin ol o artık yok" dedim. Şaşkınlıkla başını kaldırıp bana baktı.
"Nasıl git demek için mi çağırdın onu"
Dedi heyecanla.
Başımı salladım ve elimi uzatıp elini tuttum.
"Evet, bitti. Artık yok. Gitti. "
Dedim gülümseyerek. Elimi öptü sonra daha sıkıca tuttu.
"Sence bu dünya bizi kabul eder mi? " dedim merakla.
"Eder" dedi sakinlikle.
"Ya tutunamazsak? " dedim. Olabilirdi. Bu dünyaya tutunamaybilirdik.
"Sen bırak tutunmayı, dünya bizi sarmalar kızılımm" dedi. Sonra kalkıp saçlarımı öptü ve kokumu içine çekti.
Dünya bizi sarmalar...
Bitti, artık engel yok, artık korku yok, artık kaçmak yok.
Geriye sadece mutlu olmak kaldı.
Daha önce de söylediğim gibi,
Ben bir gece doğdum, annemi bir gece kaybettim, bir gece satıldım, bir gece kaçtım, bir gece aşık oldum, bir gece aşkımı itiraf ettim ve bir gece tüm korkularımdan, zincirlerimden kurtuldum.
Bu benim kaderim, bu gece'nin kaderi. Gece benim kaderim...
Bölüm sonu...
"Sen bırak tutunmayı, dünya bizi sarmalar" şarkı sözü ; Berkay Altunyay - Rengarenk acılar
OY KULLANMAYI VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN 🍀💙
"Hapsedildiğiniz duvarları kırın, o molozların altına kalacak bile olsanız o duvarları kırın! " ~Yazarınız -D<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECE'NİN KADERİ 🌙
Teen FictionAdana'da yaşayan 4 yakın kız arkadaş Aralarından biri Defne DURMAZ, babası tarafından bir mafya ile zorla evlendirilmek isteniyor. Düğün gecesi dört yakın arkadaş Defne, Başak, Almira ve Sevda yaptıkları plan doğrultusunda İstanbul'a kaçıyor, bilmed...
