Şoktaydım,hareket edemiyorum.Ağzıma bir kilit daha vurulmuştu.Ama bu kilit başkaydı,hiç kilit vurulmamışçasına vurulmuştu bu sefer.
Taehyung hiçbir şeyim değildi,ama ihanete uğramış gibi hissediyordum.
Daha önce de yaptı böyle şeyleri,fazla garip gelmiyordu bu yüzden.
Ama bunu eski sevgilimin önünde yapması,dünyadaki en utanç verici olay olabilirdi benim için.
Üstelik son paramı da bunlara harcamışken...
Başımı yerdeki ayıcıktan kaldırıp Taehyung'un gözlerinin içine baktım direkt.Göz yaşlarım gözümü ve yüzümü işgal etmeye başlamıştı.Göremiyordum,görüşüm tamamen bulanıktı.Havanın aksine gözyaşlarım bir o kadar sıcaktı.
Hani kalbiniz çok kırılınca bu gözyaşlarınızın sıcaklığına da yansır ya,onu yaşıyordum şuan.
Önce göz pınarlarımdan göz altıma,sonra elmacık kemiklerime,ağız kenarıma ve en son çenemden yere düşüyordu yaşlar birer birer.
Taehyung bana alaycı ve aşağılayıcı bir bakış attı ve artan yağmurda beni tek başıma bırakıp arkasını dönerek eve girdi.
Kapı yüzüme kapanmıştı,Taehyung tarafından.
Yuvamdan atılmış kuş gibiydim,sığınacak başka bir yerim yoktu.Ne bir arkadaşım,ne de aile adını verebileceğim bir topluluğum...
Saniyeler birbirini ardınca gelirken benim gözlerim hala kahverengi ahşap kapıdaydı.Saçlarımdaki damlalar pasta kaplı tişörtüme düşerek daha da bulamaç haline getiriyordu tişörtümü.
Yağmur şiddetlenmişti,ben de ağlıyordum,gökyüzü de.Bugün Taehyung hariç yer gök hüzünlüydü.Ama en hüzünlüsü de bendim.
Kalp ağrır ya bilir misiniz?En çok da sevdiğiniz kırarmış kalbinizi.
Benim kalbim yine kırıldı,Taehyung tarafından.
Hıçkırıklarım yağmur sesine karışırken yere eğildim ve ıslanıp harap olmuş ayıcığı elime aldım.
Eve son bir kez baktım,perdeleri kapalı o eve bir kez daha baktım.Bir daha o eve girmeyecektim,giremezdim de.
Ama kırılıyor insan,hem de çok kırılıyor.
Arkamı dönerek yağmur eşliğinde ıslak kaldırımlarda yürüyordum.Yağmur o kadar yağıyordu ki sanki dünya üzerindeki tüm su kaynaklarını toplayıp başımıza döküyorlarmış gibiydi.
Yüzümü oynatıp herhangi bir mimik yapamıyorum.Duyu organlarım çalışıyordu ama hissetmiyordum.Tek hissettiğim içimdeki kırık kalpti.Sesini duyuyordum kırık parçaların.Parçalar tüm organlarımı kesiyordu sanki.Kalp kırıklığında yok olacaktım.
Sokaktaki insanlar bana bakıyordu.Muhtemelen bu yağmurda şemsiye almadığım için beni deli sanıyorlardı.İçlerinden bunu geçirdiklerinden adım kadar emindim.Peki umrumda mıydı?Değildi.Sadece Taehyung idi düşündüğüm.
Bacaklarımı hissedemez olmuştum.Yerde sürüye sürüye anca yol alıyordum.Üstümdeki su miktarı her geçen saniye artıyordu,doğal olarak ben de ağırlaşıyordum.Ağırlaştıkça yürüyemiyordum.Üstümdeki pasta yağmur ile biraz geçmişti.
Keşke kalbimin ağrısı da yağmur ile geçecek kadar hafif olsaydı.
Ara sokakların birine girdim,duvara çömeldim.
Bana niye böyle davranıyordu?Oysa ki ona hiçbir şey yapmamıştım.İstemeyerek kırmış mıydım hiç?Sanmıyorum,onunla muhattap etmeme bile izin vermiyordu
Aileme benziyordu...
Duvara sırtımı yasladım.Gözlerimden akan yaşlar her geçen dakika daha da artıyordu.Tüm yüzüm ıslaklık içindeydi.Ne yapacaktım?Nereye gidecektim?Eve dönmek istemiyorum.Yine o lanet suratı görmek istemiyorum.Kırılan kalbim daha çok parçalansın istemiyorum.
Ben artık yaşamak istemiyorum.
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬ Cok kisa oluyo gercekten 😭 Ama olsun ya biraz iyi gidiyorum sanirimmsss Lutfen bol yorum yakinda texting de yapmayi dusunuyoeumm optum💘💘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
