9. Bölüm

399 50 41
                                    

(jk)

"YARDIM EDİN,KAÇIYOR!"

Her tarafım kanlı şekilde avazım çıktığı kadar bağırıyordum.Her şeyden çok ihtiyacım vardı birinin sesimi duymasına.Bağırdım onlarca kez yardım için.Çığlıklarım en sonunda yerini sessizliğe bırakmıştı.

Her zamanki gibi tek başıma mücadele veriyordum şu aptal hayatta.

Kimse yine sesimi duymamıştı,kimse yine bana yardıma gelmemişti.Konu ben olduğumda hayat,tüm insanların ağzına kilit vuruyordu.Konu ben olduğumda dünya bir sessizliğe bürünüyordu.

Konu ben olduğumda yavaşça tükenmemi izliyorlardı.

Yıllar öncesine gitmiştim,aynı şeyler yaşanıyordu.Değişen tek şey,mekan.

Yine çığlık atıyordum,yine bedenim farklı renklere bürünmüştü,yine boğazlarımı patlatıyordum,yine kendimi korumaya çalışıyordum.

Yine görmezden gelinmiştim.

Otelde yüzlerce kişi arasında yalnızdım.

Kirli eller bedenimde hiç utanmadan dolanırken ben çırpınamıyordum bile.

Küçücük bedenimde bulamamıştım o gücü.

2 çift el,önce yanaklarımda gezindiler.Kabullendiklerini sanmıştım beni.

Yine hayat bana tokadını vurmayı ihmal etmemişti.

Yıllarca tanıdığım eller,bedenime yine dokunuyordu.Ama bu sefer saçımı okşamıyordu,yanağımı sevmiyordu.

Kirlenmiştim.

12 yaşımdan nefret ediyorum.

Kendimi savunamamıştım,yine koruyamamıştım kendimi.Hayatta hiç huzura erişememiştim.

Benim kalbim kırılmamıştı,parçalanmıştı.Babam tarafından.

Günlerden yine cuma ve ben yine gözyaşlarımla beraber yalnızdım.Gün geçmiyor ki bu bedenim iyileşsin,gün geçmiyor ki mutlu olayım.Gün geçmiyor ki biri beni kırmasın.

Ayağa kalkamıyordum.Bedenim yine acizdi.Her şeyden çok yardıma muhtaçtım şuan.Her hareket etmeye yeltendiğimde vücudumdan gelen çıtırtılar beni daha çok korkutuyordu.

Yorgundum,hayat beni çok yormuştu.

Hayat bana her tokadını vurduğunda kalkabilmiştim bir şekilde.Ama bu sefer kalkamıyordum.Hepsinin yükü omuzlarımdaydı.

Kendimde dayanacak gücü bulamıyordum.

Kirpiklerimdeki yaşlar yüzünden görüşüm her geçen saniye daha da bulanıklaşırken ıslak kıyafetlerim yüzünden titriyordum.

Sesimi çıkaramıyordum,sessize almıştı hayat beni.

Kabullendim,başka şansım yoktu.

Gökyüzündeki kara bulutlara son bit kez baktım ve kendimi huzurlu bir anın kollarına bıraktım.

¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
Abi betimleme yapmak istiyom ama yapamiyom ben texting de yapıcam diyom unutuypm bu ne
Uf
Neyse yprum atin he

Hard Love/TaekookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin