(jk)
"Hazır mısın sevgilim?" diyen Taehyung'a döndü bakışlarım Bay Hyun'un kapısında beklerken.Hazır mıydım bilmiyorum,zaten bunu kendim için değil,Taehyung için yapıyordum.Gönlünün rahat olmasını,vicdan azabı çekmemesini istiyordum.Psikolojimde herhangi bir hasar olduğunu düşünmüyordum.Aslında vardı,ama çoğunu unuttum bence.
"Hmhm." diye mırıldandıktan sonra kapıyı önce benim girmem için açtı,ardından da kendisi girdi.
Karşımda duran psikolog,arkası dönük şekilde kitaplıktaki kitapları inceliyordu.Ünlü bir profesördü.Taehyung,benim için en iyi olabilecek,kendi mesleğinde iyi olan birini seçmişti.Tüm masraflarımı kendisi ödemeyi teklif ettiğinde ise yüzüm öylesine kızarmıştı ki konuşamamıştım.Ben ödeyeyim demiştim,zaten izin vermemişti ama verse de ödeyebileceğimi sanmıyordum.3 5 kuruşluk maaş kazanıyordum zaten,yemek parama bile zor yetiyordu.
"Bay Hyun?" diye seslendi Taehyung arkası dönük adama.Adam bize döndüğünde sıcak bir gülümseme kondurdu çehresine.
"Hoşgeldiniz,Jeon Jungkook,değil mi?"
"Ah,ben Kim Taehyung.Sevgilisiyim." dediğinde gözlerim ona dönmüştü.Genelde insanlar eşcinselleri sevmezlerdi,bu yüzden de insanlar yüksek oranda öyle olmazlardı.Olsalar da saklarlardı.Taehyung ise deli cesaretiyle şak diye söyleyivermişti.Gözlerim tedirginlikle psikoloğa döndüğünde ise beklediğimin aksi olmuştu.Adam,bize tiksinir gibi bakmak yerine gülümsemişti.
"Pekâlâ,anladım.Umarım bir ömür mutlu olursunuz."
"Umarım." diyip bana bakan Taehyung'a gülümsemiştim.Her zamanki gibi,yine onu hayranlıkla izliyordum.Kollarını belime koyduğunda hafifçe baskı yaptı ilerlemem için.Seansa başlamamı istiyordu iyiliğim için.
"O zaman,seans başlasın hm?"
Bay Hyun'un önergesiyle beraber başımı onaylar biçimde sallayıp elleriyle gösterdiği koltuğa doğru adımladım.Beyaz bir koltuktu,sanırım gözü yormaması içindi.Odanın geneli beyazdı.Bu tam aksine gözümü yormuştu fakat bir bildiği vardır diye susmayı tercih etmiştim.Koltuğa uzandığımda Taehyung,duvara yaslanmış bir biçimde kollarını kavuşturmuştu göğüs altında.Bakışlarıyla bile beni koruduğunu hissediyordum.Bay Hyun ise yanı başındaki koltuğa oturmuş,elindeki defteri ise masaya yerleştirmişti.
"Taehyung Bey,sizi dışarı alalım lütfen.Malum,hasta doktor ilişkisi gizlidir."
Bay Hyun,gülümser bir biçimde rica ettiğinde Taehyung yüzüne yapay bir tebessüm kondurup onaylanmıştı kendisini.Gözlerimin en derinine baktığında ona yalvaran gözlerle bakıyordum.Her zamanki gibi gözlerimiz konuşuyordu.
Gitme,bırakma beni.
Asla bırakmam seni,söz verdim ve tutarım biliyorsun.
Taehyung bana söz vermişti,bırakmazdı beni.Ağzımı araladım ve yalvaran bakışlarımı Taehyung'tan çektim.
"Bay Hyun,işinize karışmak istemiyorum inanın.Ama,Taehyung da burada kalsa..?"
Bay Hyun,kendisine yönelttiğim soruyla tek kaşını kaldırıp anlamak için kafa yormaya başlamıştı görebildiğim kadarıyla.
Çünkü genelde insanlar,doktor dışında bir bedenin odada bulunup kendi konuşmalarının dinlenmesinden rahatsız olurdu.Biliyordum.
"Pekala,ama çıt çıkarmak yok.Konsantrasyon bozulmamalı."
"Elbette,emin olabilirsiniz." dediğinde tekrar aynı pozisyonu almıştı Taehyung.
"Evet Jungkook,önce seni tanıyalım.Kendinden biraz bahseder misin?"
