37. Bölüm

172 18 28
                                    

Biraz da yoonmin yazalim ama?

Yoongi hyung

Chim:Günaydın hyung!N'aber? 😋

Yoongi hyung:Günaydın Jimin,iyiyim sağol.
Sen nasılsın dünden sonra?

Chim:Ya iyiyim ama dizim hala biraz acıyor :((

Yoongi hyung:Kötü düştün evet,bir daha götürmeyeceğim seni o parka.

Chim:Yaa hayırr gidelim🥺

Yoongi hyung:tatlı/
E tamam madem o kadar ısrar ettin.Gidelim bir dahakine.Seni mi kıracağım?

Chim:Teşekkürler hyung🥰

Yoongi hyung:hyung mu/
Jimin

Chim:Yes sir?

Yoongi hyung:Çok güzelsin.
(görüldü 12.03)
Orada mısın?

Chim:Gwldim,iyirim sowun ypk
(12.28)

Yoongi hyung:Diyorum ki,bugün bizimkilerle buluşup eğlenelim.Hem Taehyung son zamanlarda hiç iyi hissetmiyor.

Chim:Aa!Jungkook da üzgün.Aralarında tartışma mı oldu acaba🥺

Yoongi hyung:Bilemiyorum,hem araları soğuksa bile düzeltmiş olurlar bu vesileyle.Hadi sen giyin,ben seni alacağım.

Chim:hrr/
Hrr

Yoongi hyung:Ne?

Chim:ALLAH KAHRWTMWSİN YQNLISIKLA GONSERDİM

Yoongi hyung:WPFKAŞMCŞSÖGÇSKV salak

(chim kişisi çevrim dışı)
(yoongi hyung kişisi çevrim dışı)

¬¬¬¬¬¬¬
(yazar)

Jimin,kardeşini görmek için oturma odasına baktı.Genelde hep orada oturup televizyon izlerdi.Bulamayınca endişesine yenik düşüp odalarda Jungkook'u aramaya başladı.En son ise kardeşinin yatak odasına girdiğinde karanlık odadaki yorganın altında bir hareketlenme gördü.

Yatağın yanına gittiğinde ise ellerini yorgana hafifçe koyup kaldırdı ve altında duran bedene baktı.

Jungkook,iç çekerek hıçkırıklarının arasında boğulurcasına ağlıyordu.

Gözyaşları birer birer akıyordu kendilerini tutmaksızın.

Jimin,kardeşinin bu çaresiz bedenine bakınca içinden bir yerden kırılma sesleri geldiğini hissetti.Ne düşündüğünü dahi tam olarak bilemiyordu.Üzgündü,kırgındı.Çok kırmışlardı küçük kardeşini.ne yapacağını dahi bilemiyordu.Karşısında gittikçe ufalan bedene bakarak derince iç çekti.Gözlerinin dolmaya başladığını hissediyordu fakat kardeşine karşı böyle gözükürse her şey daha da kötü hale gelirdi.Elinin tersiyle gözlerini sildi ve burnunu çekti.

Jungkook ise ağlamasını durdurmak yerine her geçen saniye kat be kat ağlıyordu.Gözlerinden süzülen her bir damla,kendisinin ve abisinin kalbine hançer gibi saplanıyordu.

Jimin,hiçbir şey söylemeden ufak bedene sarıldı.Bir abiden önce,bir insan olarak onu teselli etmeliydi.

"A-abi canım...Canım ço-çok yanıyor."

"Biliyorum Jungkook,biliyorum.Ama eğer şimdi anlatırsan,daha da ağlayacaksın.Gözyaşlarına dayanamıyorum.Ben hep bekleyeceğim yanında,başucunda.Bana anlatacaksın ve beraber çözeceğiz,hm?"

"Ta-tamam."

Jungkook abisinin kendisini sarmalamasıyla ağlama şiddetini düşürebilmişti nihayetinde.Abisi ona,o abisine iyi geliyordu.Birbirlerini tamamlıyorlardı.

Jungkook,kendisine sarılan bedenin ayrılmasıyla beraber gözlerine baktı.Birbirlerine öyle bağlılardı,öyle seviyorlardı ki bunu onları hiç tanımayan birisi bile farkedebilirdi.

Onlar,beraberken güçlüydü.

¬¬¬¬¬¬

Otobüste yaziyom her yerim uyustu kisa oldu o yuzden kusura bakmauin

Kiyamam la ben bunlara

Yorum oy dont unutmak

(bu arada ben bunu taa kac hafta once yazmısımtaslakta oldugundan gezideyim falan yaziyo suan evde bici bici yaptim oturuyom)

ALLAH HAZUR GEKMİSKEN ESORİYİ KOYAM

ALLAH HAZUR GEKMİSKEN ESORİYİ KOYAM

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hard Love/TaekookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin