𝙈𝙧. 𝙑'𝙨 𝘽𝙪𝙣𝙣𝙮

2.8

Bi tık geç oldu ama çaktırmayın. Hikayenin devamı ve ayrıntıları için önemli bir kaç sahne daha...

İyi okumalar<333

--- ----

Soobin önünde duran soluk kahverengi yer döşemesini izledi bir süre. Saat oldukça geç olmuştu ve hava kararmıştı ama hiç uykusu yoktu. Yeonjun’un evine geldiğinden beri de hiç konuşmamıştı. Kendisinin banyodan çoktan çıkmış olduğunu mutfaktan gelen seslerden anladı. Koltuğun gerisine yaslanarak iç çekti. Gözlerini kapattı ama anında açması bir oldu. Ne zaman göz kapakları kapansa aynı şeyi görüyordu. Yeji’nin parçalanmış vücudu...

Hayatı boyunca arkasından çevirdiği işler yüzünden vicdan azabı çekeceği gerçeği ne kadarda yakıyordu canını. Böyle olmaması gerekirdi. Her şey bir anda düzelirken Yuna ile karşılaşmamalıydı. Onu görmek zorla unuttuğu anıları aklına getirmişti. Elleri ile yüzünü kapatırken içeriden gelen sese kulak verdi:

-”Ben geldim!”

Yeonjun neşeli görünmeye çalışıyordu ama beceremediği ortadaydı. Ne yaparsa yapsın Soobin’in keyfini yerine getiremeyecekti artık. Soobin yüzünü kapattığı ellerini araladığında ona soğuk bir bakış attı. İki kahve kupası ile gelmişti. Üzerinde eşofmanları vardı. Kırmızı saçları hala nemliydi. Yanına oturduğunda kahveleri önüne bıraktı ve omzundaki havluyu koltuğa attı:

-”Bir şeyler izlemek ister misin?”

-”...”

-”Yürüyüş yapabiliriz.”

-”...”

-”Soobin?”

Soobin sessizce önündeki kahveyi izliyordu. Ağır ağır bakışlarını kaldırdığında yanı başındaki Yeonjun’un endişeli suratı ile karşılaştı:

-”Yuna’ya gerçekten çarptın.”

Yeonjun oflayarak kendini geriye yatırdığında başını geriye yasladı. Sinirlerinin bozulduğu ortadaydı:

-”Kaç kere diyeceğim. O lanet kıza ben çarpmadım!”

Soobin kısık gözlerle onu izledi. Kız neden yerdeydi o zaman, neden başı kanıyordu? Yere çarptığı için mi? Belki de aslında sadece bıçaklandığı için kan kaybından bayılmıştı. Umurunda değildi artık. Yeji’nin ölümünden sonra Yeonjun’a eskisi gibi bakamadığını düşündü.

Bu doğru değil, dedi içinden bir ses.

Kendi kendini etkilemeyi kes.

Hayır, artık Yeonjun’dan
hoşlanmıyorsun.

Hayır, hoşlanıyorum!

Yeonjun’un Yeji’nin partisinde yapmayı planladıklarını düşündü. O an gerçekten komikti. Birlikte gülerek planlarken böyle bir şey olacağını elbette beklemiyorlardı. Ama ŞU AN...
Soobin pişmanlığından kahroluyordu. O zavallı kızın parça parça toplanan cesedini gördüğünde aslında o kadar da komik olmadığını anlamıştı. Hayatta hiç bir şey komik değildi belki de. Sadece üzücü şeyler vardı. Tıpkı bunların hiçbirini hak etmeyen Yeji ve onun masum hayalleri gibi. Yeonjun ile geçirdiği her dakika vicdan azabı çekmeye devam ediyordu. Yeonjun Yeji öldüğü için mutsuz değildi. Sadece kendisini üzmemek adına öyle davranıyordu ve belki  de...

Yeonjun katildi.

Saçmalama! Saçmalama!

Başını iki yana sallarken Yeonjun’un aceleyle yaslandığı koltuktan dikleştiğini gördü: