DİLHUN 2 | Yıllanmış Yalnızlık

6 | Üçüncü Bacak

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen 🩷🤍

Bölüm şarkısı medyada:

Snowfall - oneheart x reidenshi

Keyifli okumalar...

_________________________

Gözlerini ilk olarak Demir açmıştı. Uyuyor olduğu yeri anlamaya çalıştı. Sonrasında babasının evine geldiğini hatırladı. Hemen yanında annesi vardı. Dönerek doğrulduğunda diğer yanında babasını görünce kocaman gülümsedi. İlk kez bir aile olarak uyumuşlardı. Uzanarak annesinin kulağına fısıldadı.

"Anne, anne kalkıp babama bak."

Aysun'un gözleri aralanırken direkt olarak esnemişti. Gözlerini kırpıştırarak Demir'in ne dediğini anlamaya çalıştı. Karşısında Levent'i gördüğünde kalbinin bir an için atmayı bıraktığını hissetti. Bu, gözünü açtığında yatakta Levent'i bulabildiği ilk seferdi. Yatağın olabilecek en uzak noktasında duruyordu. Onlara yakın olmak için çabalamış ama daha fazlasını kendisine layık görmemiş gibiydi. Her şeye rağmen yüzünde huzurlu bir ifade vardı. Aysun, onu komada ziyaret ettiğinde yüzünde gördüğü ifadeyle kıyaslamaktan kendini alıkoyamadı. Demir'in uyandıracağını fark ettiğinde onu sıkıca tuttu.

"Bekleyelim." Diye fısıldadı.

Levent'in acı içinde ve yalnız olmasına dayanamazdı. Öyle hissetmiyor olması için her gün yalvararak dua ediyordu. Levent'i çok farklı bir boyutta seviyordu. Onu tüm kusurlarıyla, bir türlü tam olamadığı haliyle seviyordu. Onu hastalığıyla seviyordu. Hastalıklı duygularıyla seviyordu. Kendisine söylediği onca yalanın ardından onu sevmekten alıkoyamıyordu kendini.

Onu sevmek, onun bu dünyadaki en büyük azabıydı.

Ona yaptıklarından sonra onu sevmesi yanlıştı belki de...

Aysun, belki de artık dünyanın en zararsız canavarına aşıktı.

Levent yıkacak tek bir nokta bırakmamış, her yeri enkaza çevirmişti.

Aysun en çok da Levent'in sebep olduklarıyla ne kadar acı çektiğini bildiği için onu seviyordu.

Onu sevmek istiyordu. Onu uzaktan da olsa, özgürce sevebilmek istiyordu.

Kimsenin geçmişlerini bilmediği bir diyarda Levent'i sevmek, ona iyi davranmak istiyordu.

Ona çaresizce, onu affettiğini söylemek istiyordu.

Aysun bir şeyleri düzeltmesine yardım etmek, kaldırmaya çalıştığı enkazın diğer ucundan tutmak istiyordu.

Ona bu acıyı yalnız yaşamasına gerek olmadığını söylemek istiyordu.

Bunu yapacak gücü kendinde bulamadığı için Levent'in çaresizliğini izlemeye mahkum edilmişti sanki. Şu an şu dakikalarda ona uzanmak, onu kirpiklerinden öpmek istiyordu.

Anne ve oğlu, o gün o yatakta adamı dakikalarca izlediler. Her gün altıda kalkan adam, bugün dokuza kadar kesintisiz uyudu.

Kahvaltı hazırlığı bittiğinde yukarı, onu uyandırmaya gittiler. Aysun elini yavaşça omzuna götürdü. Uyanması için adını seslendi. Levent'in ifadesinde herhangi bir değişiklik olmadı. Aysun çekinse de onu biraz sarstı.

"Levent, kahvaltı hazır. Seni bekliyoruz."

Levent gözlerini açmıyordu. Aysun korkmaya başlayarak ellerini yüzüne götürdü. Levent ateşler içinde yanıyordu.

"Levent!"

Bir eliyle boynunu kavrayarak başını kaldırırken diğer eliyle yanağına dokunuyordu.