DİLHUN 2 | Yıllanmış Yalnızlık

2 | Yıllardır süren karanlık

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen 🩷🤍

Bölüm şarkısı medyada:

TV - Billie Eilish

Keyifli okumalar...

__________________________

Minik Demir'in ısrarları üzerine gecenin Levent'in evinde geçirilmesine karar verilirken küçük bey şimdi de acıkmıştı.

"Anne ben acıktım."

Aysun oğlunu dizine alırken "Ne yemek istersin aşkım?" Diye sorduğunda Demir düşünür gibi yaparak Levent'e dönmüş ve herkesin duyacağı şekilde "Senin en sevdiğin yemek ne baba?" Diye fısıldamaya çalışmıştı. Levent istemsizce gülümseyerek kalbinin ısındığını hissetti. Sevilmek böyle bir duygu olmalıydı. Hele ki karşılıksız sevilmek...

"Pizza sever misin?" Dediğinde Demir parmak uçlarını birleştirerek minik eliyle leziz işareti yapmaya çalışmıştı. Elini sallarken "Ihm, çok severim hem de." Demişti. Aysun telefonunu çıkararak isteteceği sırada Levent onu durdurarak "Ben hallederim." Diye mırıldandı. Aysun, Levent'in dokunuşu ile irkilirken başıyla onaylamakla yetindi. Levent bu tepkisinden, ona bir daha dokunmaması gerektiği sonucunu çıkarmıştı. Pizzaları istetirken Demir çoktan annesinin kucağından inmiş, babasının dizinin yanında duruyor, telefon ekranında yaptıklarını izliyordu. Levent, ilgili olduğunu görünce ona neyin ne olduğunu açıklayarak pizzasını seçmesinde yardımcı oldu.

"Şimdi buna basarsan yirmi dakikaya pizzalar gelir."

Demir gülerek eliyle ağzını kapatırken "Pizzalar gelmez akıllım, pizzaları pizzacı abi getirir. Pizzaların minik ayakları yok." Demişti.

Levent oğlunun kendisiyle uğraşmasını da sevmişti. Gülerek ona hak verdi. Demir bu sırada çoktan yeni bir fikir bulmuştu.

"Anne, bizim evde yaptığımız gibi burada her şeyi yere koyup çizgi film izleyebilir miyiz? Lütfen lütfen lütfen."

Aysun, Demir'in ısrarlarıyla utanarak "Oğlum burası babanın evi, ondan izin almalısın." Demişti.

Levent çekinmeleri istemiyordu. İkisinin de, sahip olduğu her şeyi dilediğince kullanmasını ve bir daha hiçkimseye muhtaç olmamalarını istiyordu. Bu güveni Aysun özelinde kazandırmak için elinden geleni yapacaktı.

"Nasıl yapıyordunuz oğlum?"

Demir koltuktaki polar battaniyeyi gelişigüzel yere sererken etrafına kırlentler dizmişti. Babası zaten görmüyormuş gibi yanına geri dönerek dizini sarsmış ve işaret parmağıyla yaptığı şaheseri göstermişti.

"Bak, bak böyle ama annem daha yumuşak yapıyor."

Levent başıyla onaylayarak içeri gitmiş ve dakikalar sonra iki battaniye ve kırlentlerden daha yumuşak olması adına 3 yastık getirmişti.

Pizzalar gelene kadar üçü hep beraber salondaki oturma grubunun ortasındaki boşlukta Demir'in tarif ettiği şeyi yaparken Demir babasının elini tutarak "Bu eline ne oldu?" Diye sordu.

Levent felç olan elini tuttuğunu görerek diğer eliyle elini kibarca geri çekmişti. Kolu konusunda kendini özgüvensiz hissediyordu. Oğlunun, babasının bir sakatlığı olduğunu düşünmesini istemiyordu.

"Hastayken oldu."

Demir avucunu sıkıp açarken "Böyle hiç mi olmuyor?" Dediğinde "Olmuyor." Diyebildi. Aysun biraz öteden ikisini izliyordu. Levent'in rahatsızlıkla elini arkaya saklamaya çalışması onun da içinin titremesine neden olmuştu.