DİLHUN 2 | Yıllanmış Yalnızlık

31 | Damat Çayı

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen 🩷🤍

Bölüm şarkısı medyada:

Born to die / Lana del Rey

Keyifli okumalar
_________________________

Levent adım atmayı bırakırken doğru duyup duymadığından emin değildi. Sırtı Aysun'a dönüktü, bu nedenle Aysun onun yüz ifadesini göremiyordu.

"N-ne dedin sen?" Diye sordu. Yanlış duymuş olmayı diliyordu.

"Bugün bir kız kardeşin olduğunu-- Levent iyi misin?"

Levent kesinlikle iyi değildi. Eli titrerken dengesini kaybetmemek için olduğu yere çökmesi gerekmişti.

"Levent neyin var-"

"Bir daha sakın... Sakın ondan bahsetme."

Aysun endişeyle Levent'in yanına dizleri üzerinde emeklerken Levent'in ondan uzaklaşmasıyla olduğu yerde durmuştu. Ayağa kalkarak yenilgiyle kapıya yöneldiğinde ise çıkmadan önce son bir kez Levent'e bakmıştı. Sırtını duvara yaslamış bir şekilde ifadesizce karşısındaki duvarı izliyordu. Kapıyı kapatarak sırtını kapıya yaslarken dizlerinin üzerine çökmüştü. Duyduğu ve şahit olduğu her şeyi unutmaya çalışırken başını arkaya atarak gözlerini kapatmıştı. Dakikalar sonra kalkarak Demir'in odasına ilerledi. Geceyi ayrı geçirecekler gibi görünüyordu.

Levent boş gözlerle duvara bakarken duyduğu sesin gerçekçiliğiyle oldukça kısa bir anlığına kafasını çevirmişti. Harika... Geri gelmişlerdi.

+ Ondan kimseye bahsetmemeye devam edemezsin. Aysun seni anlamayacak biri değil.

Levent gözlerini devirirken sesli bir şekilde "Yine mi siz." Diye söylendi.

- Sesli konuşma gerizekalı. Birkaç gündür seni izliyoruz. Bir yere gittiğimiz yok.

+ Evet Levent. Seninle gurur duyduk. Müdahale gerekmeyecek kadar iyi gidiyorsun.

-Gidiyor-dun. Taa ki az önce altına sıçana kadar.

Levent başını elleri arasına alarak belli belirsiz "Susun, sadece susun." Diye mırıldanırken ne kadar süre soğuk zeminde oturduğunu bilmiyordu.

Öte yandan Aysun, sabaha karşı Demir'in uykudaki hareketleriyle uyandığında yatakta doğrularak Levent'i hatırlamıştı. Dün gece kesinlikle iyi bitmemişti. Demir'in tekrardan uyuduğunu gördüğünde yataktan kalkarak gerindi. Banyoda yüzünü yıkarken Levent'in uyuyor olduğunu düşünerek üzerini değiştirmek üzere odaya girecekken karşısındaki görüntüyle içi, tarifi imkansız bir hüzünle dolmuştu. Levent dün gece onu son kez gördüğü konumdan bir milim dahi kıpırdamamış, başı önüne düşmüş bir şekilde uyuyakalmıştı. Hızlı adımlarla yanına ulaşırken dizleri üzerine çökerek başını kaldırdığında Levent ağır hareketlerle gözlerini araladı.

"Levent neden burada uyudun?"

Cevap vermeyerek etrafını incelerken nerede olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi.

"Kalk, gel benimle."

Aysun'un yardımıyla ayağa kalktığında her yeri inanılmaz bir boyutta ağrıyordu. Berbat bir pozisyonda uyumuştu. Aysun onu banyoya adeta sürüklerken gözlerini tamamiyle açarak ayılmaya çalıştı. Akan suyun sesi dahi Levent'e oldukça yüksek gelirken yüzüne çarpılan suyla şaşkınlığına engel olamadı. Aysun'u durdurmak istese de Aysun bu sefer de soğuk suyun etkisiyle buz gibi olan elini boynuna ve oradan da ensesine götürmüştü.