DİLHUN 2 | Yıllanmış Yalnızlık

22 | Yaşamaya Dair

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen 🩷🤍

Bölüm şarkısı medyada:

Atlantis / Seafret

Keyifli okumalar
_________________________

Levent günün geri kalanında sakindi. Küçük ailesi yanında ve güvendeyken her şey tahammül edilebilir geliyordu. Taa ki gece yarısı Aysun'un, kabuslarında sayıkladıklarını duyana kadar...

Gözlerini gece yarısı Aysun'un sayıklamaları ile açarken yatakta doğrularak Aysun'a uzandı.

"Aysun, Aysun uyan. Aysun, benim Levent. Ben buradayım, yanındayım."

Birkaç seslenme denemesinden sonra Aysun gözlerini korkuyla açarken Levent'i görmesiyle yatakta yerinde sıçramıştı. Levent olduğunu fark ederek rahatlarken kollarını uzatarak ona sıkıca sarıldı.

"Levent... O buradaydı... Bu evdeydi..."

Levent saçları arasında dudaklarını gezdirerek sırtını okşarken "O buraya gelemez Aysun." Diye fısıldadı.

"Bu sadece kaçınılmaz sonu hızlandırır."

Aysun'un kalp atışları dakikalar sonra normale dönerken Levent'e dönerek "Susadım." Diye mırıldanmıştı. Komodine eğilen Levent, cam şişede su kalmadığını görünce yatakta doğrulmuştu ki Aysun küçük bir çocuk gibi parmağını tutarak "Bensiz gitme." Demişti. Ses tonundan utandığı belli oluyordu. Fakat yine de yalnız kalma fikri daha kötü geliyordu.

Başıyla onaylayarak yataktan kalkmasına yardımcı olurken kolunu omzuna sardı ve onu bedenine çekti. Mutfağa kadar yakın temas halinde inen ikili, doldurdukları şişe ile tekrardan yukarı, odalarına çıkmışlardı. Tekrardan yatağa geçtiklerinde Levent ne diyeceğinden emin olmasa da "Nasıl hissediyorsun?" Diye sormayı başardı. Aysun'un aklına devamlı olarak yaşananları getirmek istemiyordu ama ne hissettiğini ve ne düşündüğünü fazlasıyla merak ediyordu. Aysun ise soru üzerine çok düşünmeden "Güvende." Diye yanıtlamıştı. Bu, Levent için kesinlikle beklenmedikti. Aysun'un kendisine karşı hissettiği her şeyi olumlu veyahut olumsuz dile getirebiliyor olması, Levent'in hayatını fazlasıyla kolaylaştırıyordu. Aysun devam etti.

"Senin yanındayken güvende hissediyorum Levent. Demir güvendeymiş gibi hissediyorum. Hiçbir şey için ekstra çabalamam gerekmiyormuş gibi hissediyorum."

Bu cümleler Levent'in duymayı yıllarca beklemiş olduğu cümlelerdi fakat şu an, kolları arasındaki kadına tüm bunları söyleten neden onu fazlasıyla öfkelendiriyordu. Dudaklarını nazikçe saçlarına götürürken Aysun geri çekilmişti. Beklemediği bu reddediş karşısında Levent, Aysun'un en azından bir şey söylemesini beklerken Aysun fazlasıyla utanmış bir şekilde mırıldandı.

"Saçım çok kirli... O kadar yaklaşma lütfen."

Levent bunun üzerine gözlerini kapatmıştı. Gözlerini açtığında yataktan kalkarak elini uzatmış ve "Sana yardım edeceğim." Demişti. Aysun ise saçını bedeni ıslanmadan nasıl yıkayacağını düşünüyordu. Zira karnındaki yarayla eğilebileceğini de sanmıyordu ki Levent'e kendini teslim ederek uzattığı elini tuttu ve onu banyoya kadar takip etti. Levent kısa bir süreliğine giyinme odasına giderek elinde bir tabureyle döndüğünde Aysun ona şaşkınlıkla bakmayı sürdürüyordu. Levent sakince tabureyi küvetin yanına bıraktığında oturması için işaret vermişti. Oturur oturmaz saçındaki tokanın Levent tarafından açılmasıyla saçları küvetin içerisine salınmıştı. Banyo musluğunun sabit başlığına bakan Aysun "Su nasıl yetişecek ki?" Diye sorduğunda Levent izin isteyerek ortadan kaybolmuştu. Dakikalar sonra geri döndüğünde elinde bir başka duş başlığı vardı. Aysun şaşkın bakışlarını gizleyemezken "Nereden buldun bunu?" Diye sormuştu ki Levent omuz silkerek "Demir'in artık bir duş başlığı yok." Diye yanıtlamıştı. Aysun istemsizce elini dudaklarına götürürken Levent'i duş başlığı sökerken hayal etmiş ve kıkırdamıştı. İkisi beraber duş başlığını değiştirirken Aysun kaşla göz arasında Levent'in yanağına tüy kadar hafif bir öpücük bırakınca Levent'in hatları 30 saniye kadar karışmış ve hareket etme kabiliyeti körelmişti. Sıcak suyu ayarlayarak Aysun'un başını arkaya yaslamasını rica etmesinin ardından saçlarını nazikçe ıslatarak başlamıştı. Şampuanı, saç diplerine masaj yaparak uygularken Aysun orada uyuyakalabileceğini düşünüyordu. Uyuyamazdı ve uyanık kalarak aklını kaçırtacak şeyler de düşünemezdi. Kafasını dağıtmak için aklına gelen ilk şeyi sormaya karar verdi.