11 | Öpersem/n geçer belki

702 61 157
                                    

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen 🩷🤍

Bölüm şarkısı medyada:

Roses on a breeze - Bear's Den
_________________________

Kırık kalplerimize giden köprüleri yak
Karanlıktaki öldürücü yalnızlık
Işık için yalvarıyor
Seni bir daha görebilmek için yalvarıyor

Uzun zamandır onun kaderiydi
Kendini gerçekleştiren bir kehanet
Orada, ben yoktum
Ama sen de yoktun sevgilim

Dalış kemerini fark etmedim
Suyu fark etmedim
Ruhlar hava için yalvarıyor
Tekrar nefes almak için yalvarıyorum

Hızla batıyorum sevgilim
Bunu bilmiyordum bile
Bunun geleceğini göremedim
Okumayı kaldıramadığımız kehanetlerde ne yazdığını
Bilmek istemiyorum

Kalbimdeki tüm bu korkuyu görmene izin veremezdim.
Bilmek istemedin, bunu bilmek istemedin.
Derinlerde bir yerlerde hala inandığımı biliyorsun
Sen her zaman hayatımın aşkı olacaksın
_________________________

Keyifli okumalar...
_________________________

Bu Mirza'ydı ve Demir'le içeri girmişken kesinlikle şu an büyük bir dikkatle Aysun'un eline bakıyordu. Ve o anda iç sesler hemfikir bir şekilde devreye girdi.

+- Sakın elini çekme!

Aysun iç seslerine göz devirmekle yetindi. Elini çekeceği bir durum göremiyordu. Demir babasına koşarken Aysun sessizce "Babanın uykusu geldiği için birazcık uyuyacak anneciğim ama seni çok merak etti." Dediğinde Demir başıyla onaylamakla yetindi. Babası için getirmiş olduğu küçük oyuncağı, babasının koluna bırakarak sol yanına uzandı ve koluna sarıldı. Bugün Demir için de yorucu bir gün olmuştu. Biraz babasıyla şekerleme yapmak, o an için kötü bir fikir gibi gelmedi.

Öte yandan Mirza boğazını temizleyerek içeri doğru adımını atacaktı ki Aysun, Levent'e verdiği sözü hatırlayarak hızla ayağa kalkmış ve Mirza'nın adımlarını engellemişti.

"Sana ihtiyacın olan dos-"

"Dışarda konuşalım mı?"

Mirza başıyla onaylayarak kapıya yönelirken Aysun'un arkasından son kez Levent'e bakmıştı. Nedense Mirza, o adamın uyanık olduğuna yemin edebilirdi. Aysun'la karşı karşıya oturduklarında söze ilk Aysun girdi.

"Teşekkür ederim. Zaten gecikmiştim, sayende yetişebildim. Sana borçlandım."

Mirza, Aysun'un masadaki eline bakarken bir an için destek olma amaçlı tutmayı düşünse de Aysun'un bu durumdan rahatsız olacağını düşünerek geri planda durdu. Henüz beraber okurken Aysun'dan hoşlanmıştı ama çok geçmeden Aysun'un kendisine karşı o şekilde hislerle dolu olmadığını açıkça anlamıştı. Bugün ise, Aysun'un hâlâ eşine karşı hisleri olduğunu görebiliyordu. Aysun, ona eşi hakkında hiçbir şey anlatmamıştı. Sadece komada olduğunu biliyordu o kadar. Elbette ki Aysun'un da bir hikâyesi olduğunu uzun zamandır anlamıştı ama onu hiçbir zaman anlatması için zorlamamıştı.

Ayrı yaşadıklarına göre, aralarının henüz açık olduğunu düşündü. İçerideki adamla Aysun uğruna savaşmak gibi bir derdi yoktu ama o adam olur da Aysun'a zarar verecek bir şey yaparsa, hislerinin ötesinde arkadaşlıkları hatrına bile olsa Aysun'u savunmak için elinden geleni yapardı.

Demir'in yol boyunca babasını anlatışından ve Aysun'un şu anki bakışlarından onları yalnız bırakması gerektiğini düşünerek ayağa kalktı.

DİLHUN 2 | Yıllanmış Yalnızlık Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin