Kanunsuzların Şehri

~48~

-5 yıl önce-
•09.03.2015 ~ İstanbul•

Poyraz Gediz'den;Yıllar geçtikçe, kurulda ki yerim sıkılaşıyordu. İstediğim konuma erişmiştim, sözüm artık senet niteliğindeydi. Yaşlı kurtlar hariç, diğer kalan üyeler beni babamın yerine koydular. Fakat hâlâ beni babamın yerine koymayıp, küçük gören biri var. Metin Eryurt, ama bu gece ona Poyraz Gediz Aksoy'un küçümsenmeyecek biri olduğunu göstereceğim. Gece çöktüğünde, adamlarımla birlikte Metin Eryurt'un evinin önündeydim. Babamın ölmeden önce, son yaptığı anlaşma ile elime geçen son silahlarla birlikte.

Metin Eryurt'un evini tarayacaktım, adamlarımla birlikte evin dört bir yanını sardık. Çocukluk arkadaşım, can yoldaşım, şimdide sağ kolum olan Ilgaz yanımdaydı. Ilgaz,adamlarımızın evin dört bir yanına dağıldığına dair bir işaret yaptığında, ciğerlerime derin bir soluk çektim.

İlk öldürücü hâmlemi az sonra yapacaktım. Sağ elimi havaya kaldırdım, elimi sıkıp yumruk yaptığımda evi taramaya başladık. O kadar kalabalık ve atiktik ki evin etrafını saran korumaların karşılık verme fırsatları bile olmamıştı. Evin çevresinde ki korumaları öldürmemizin ardından, bahçeye girdik. Yerde yatan korumalara buz gibi suratımla, bakmamın ardından açık olan kapıdan içeri girdim.

Evin salonundaydım, Metin Eryurt, yerde dizlerinin üzerinde duruyordu, kucağında da karısı vardı. Hamileydi. Metin haykırarak ağlarken, göz yaşlarının arasında konuştu.

"Benden, karımı ve kızımı aldın! Benden herşeyimi aldın!"

Karşımda haykırarak konuşan adama, buz gibi suratımla bakıyordum. Canım acımıyordu, ben yapmam gereken şeyi yapmıştım. Kanunsuzların dünyasının yazılı olmayan bir kuralıydı bu; 'canını yakanın canını yakarsın.' Karısını öldürmek istemezdim, ben Metin'i öldürmek istemiştim. Ama olan olmuştu, karısı öldü. Zamanı geri alamazdım. Soğuk bakışlarımla, bir kez daha Metin'i süzmemin ardından duygusuz sesimle konuştum.

"Hedefim sendin karın, karın ölsün istemedim."
"Hamileydi! Hamile! Benden bir can değil, iki can birden aldın! Şerefsiz herif."

Metin'e arkamı döndüğüm esnada bir kez daha, tüm sesiyle haykırdı.

"Seni senden edeceğim Poyraz, öyle bir zamanda karşına çıkacağım ki en mutlu olduğun anda canından can alacağım! Tıpkı senin bana yaptığın gibi.!"

~•~

•Günümüz~2020•

Poyraz Gediz'den;Metin, tam karşımda yüzünde soğuk bir tebessümle bana bakıyordu. Beş yıldır, bir kez olsun karşıma çıkmamış, intikam almaya yeltenmemişti bile. Şimdi ise karşımda duruyordu. Peki neden? Ayaklanıp Metin'in karşısında durduğumda, Metin omuzlarını dikleştirdi.

"Metin."

Yaşlanmıştı, ya yaşıttık yada benden birkaç yaş büyüktü. Fakat çok daha yaşlı görünüyordu.

"Poyraz Gediz Aksoy."

Adımı küfrediyormuş gibi telaffuz etti. Ardından da yüzünde derin bir tebessüm oluştu.

"Yıllarca, karşılaşacağımız günü bekledim."
"Metin, sırası değil şuan..."

Mithat'ın araya girmesiyle, elimi havaya kaldırıp Mithat'ı susturdum. Mithat'ın susmasıyla, Metin konuşmaya devam etti.