+In call
[យើងបញ្ជូនឯងទៅកូរ៉េវិញព្រោះចង់ឪ្យឯងស៉ើបពីបង
ប្រុសឯង បើឯងហ៑ានតែទៅធ្វើរឿងស្អីផ្សេងឯងដឹងច្បាស់ណាស់ថានិងមានរឿងអ្វីកើតឡើង!]
(ខ្ញុំដឹងហើយលោកតា...បងយ៉ុនហ្គីគាត់ខិតខំធ្វើការខ្លាំងណាស់ខ្ញុំក៏បានស្ដាប់តាមលោកតាបបួលគាត់ចូលក្លឹបដែរតែឯងបដិសេធ!)ស៑ូយ៉ុននិយាយប្រាប់លោកតាតាមប្រពន្ធ័ទូរសព៌
[ល្អណាស់...ត្រូវផ្ដល់ដំណឹងមកយើងរៀងរាល់មួយសប្ដាហ៍ម្ដងយើងចង់ដឹងថាអនាគតអ្នកស្នងដំណែងត្រកូលមីនបន្ដអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះ!]
(បាទ...លោកតា!)លោកតាក៏ចុចផ្ដាច់ប្រពន្ធ័ទូរសព៌
[ខ្ញុំសុំទោសបងប្រុសខ្ញុំគ្មានចេតនាក្បត់បងនោះទេតែបើមិនធ្វើបែបនេះខ្ញុំច្បាស់ជាគ្មានជីវិតរស់នៅបន្ដនោះទេ!]
ស៑ូយ៉ុនគិតក្នុងចិត្តទាំងភាពរអៀសចិត្តដោយសារយ៉ុនហ្គីតែងតែមើលថែគេប្រៀបដូចជាប្អូនប្រុសបង្កើតយ៉ាងចឹងតែគេបែរជាមានគោលបំណងស៉ើបពីរាងក្រាស់ដើម្បីយកទៅប្រាប់លោកតាទៅវិញ។
[មិនមែនអ្នកណាកើតមកសុតតែមានរាងកាយរឹងមាំដូចបងនោះទេ ទារណ្ឌកម្មទាំង39របស់គ្រួសារខ្ញុំមិចនិងអាចទ្រាំទ្របានដូចបងទៅ!?]គេគិតនៅក្នុងចិត្តហើយក៏សង្ឃឹមថាបងប្រុសនិងយល់ពីផលវិបាករបស់គេដូចគ្នា។
+Skip
(អ្ហើសសស៎ៗ...អ្ហាសសស៎...លោកមីន...!)រាងតូចអោប
ក រាងក្រាស់ស្រែកថ្ងូរយ៉ាងក្រលួច
(អ្ហាសស៎...ស្រួលណាស់...ជីមីន...អ្ហាសសស៎...!)ដៃ
មាំរបស់រាងក្រាស់កាន់ត្រគៀករបស់រាងតូចជាប់ក៏បុកខ្ទប់ភាពរឹងមាំរបស់នាយប៉ះទង្គិចជាមួយនិងភាពទន់ល្មោយរបស់រាងតូចបណ្ដាលជាសម្លេងប៉ះសាច់គ្នាលាន់បន្ទរពេញបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ។
មេឃក៏ចាប់ផ្ដើមងងឹតបន្ដិចម្ដងៗរហូតដល់យប់តែសម្លេងស្រែកថ្ងូរនិងសម្លេងប៉ះសាច់គ្នានៅតែលាន់លឺពេញបន្ទប់គ្មានបាត់មួយវិនាទីណាសោះ។
(អ្ហើសស៎...អ្ហាសសស៎ៗ...!)
(អ្ហាសស៎...ជីមីន...អ្ហឺសសស៎...អស្ចារ្យណាស់...អ្ហាសសស៎...!)រាងក្រាស់ថើបជើងរាងតូចម្ខាងដែលពាក់នៅលើស្មាររបស់នាយចំណែកជើងម្ខាងទៀតពាក់ចង្កេះហើយនាយក៏កាន់ជើងម្ខាងទៀតរបស់រាងតូចសម្រុកបុកកាន់តែខ្លាំងទៅៗរហូតដល់កោះត្រើយ។
