(ចឹងចាំបងទទួលខុសត្រូវ!)យ៉ុនហ្គីញញឹមបិទមាត់មិនជិតនោះទេហើយនាយក៏អោនទៅញក់ញីកញ្ចឹង ករបស់រាងតូចបណ្ដើរទាញខ្សែក្រវ៉ាត់ខោរបស់េរាងតូចចេញ
និងប្រលិចប្អូនប្រុសរបស់រាងតូចចេញមក។
(អ្ហាសសស៎...កុំខាំប្រយត្ន័គេឃើញ...!)ជីមីនថ្ងូចថ្ងូរ
នៅដើម កប្រាប់រាងក្រាស់ពេលនាយខាំកញ្ចឹង ករបស់គេឪ្យមានស្នាមត្រាក្រហម។
(បើគេឃើញអូនប្រាប់គេទៅថាស្រមោចខាំ!)រាងក្រាស់
និយាយងូវក្បែរកញ្ចឹង ករបស់រាងតូច
យ៉ុនហ្គីចាប់កាន់ប្អូនប្រុសរបស់រាងតូចហើយសាប់តិចៗ។នាយទាញប្អូនប្រុសរបស់នាយចេញមកដាក់សាប់ជាមួយប្អូនប្រុសរបស់រាងតូច។
(អ្ហាសស៎...យ៉ុនហ្គី...!)ជីមីនខាំម្រាមដៃរបស់ខ្លួនទប់សម្លេងថ្ងូរខ្លាចមានអ្នកស្ដាប់លឺ។
(ពេលអូនព្យាយាមទប់សម្លេងខ្លួនឯងបែបនេះ គួរឪ្យស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់!)យ៉ុនហ្គីងើបមុខឡើងមកវិញហើយវែកសក់ដែលបាំងមុខរាងតូចទៅម្ខាង។
(ប្រញាប់ធ្វើឪ្យលឿនទៅ ប្រយ័ត្នតែមានគេមកឃើញខ្ញុំសម្លាប់លោកមិនខាននោះទេ!)ជីមីនខាំមាត់និយាយគម្រាមរាងក្រាស់
(បាទៗ!)យ៉ុនហ្គីចាប់លើកពររាងតូចអឹមជាប់ជញ្ជាំងចំណែកជើងទាំងសងខាងរបស់រាងតូចក៏គៀបជាប់ចង្កេះប៉ាវខ្សាច់របស់រាងក្រាស់។
(អោប កបងមកប្រយត្ន័ធ្លាក់!)យ៉ុនហ្គីទាញដៃរាងតូចមកអោប ករបស់នាយហើយនាយក៏ស៑កម្រាមដៃចូលទៅក្នុងរន្ធស្នេហ៍តូចចង្អៀតរបស់រាងតូចដើម្បីសម្រួលផ្លូវឪ្យវា
រលុងបន្ដិចងាយស្រួលឪ្យប្អូនប្រុសរបស់នាយជ្រៀតចូលទៅរកក្ដីសុខ។
(អ្ហើសស៎...មិចក៏ម្រាមដៃរបស់លោកធំមេស!?)ជីមីនអោប ករាងក្រាស់ជាប់មិនប្រលែងហើយថ្ងូចថ្ងូរទាំងរលីងរលោងទឹកភ្នែកដោយសារតែទំហំម្រាមដៃរបស់រាងក្រាស់។
(ម្រាមដៃរបស់បងវានៅតូចជាងអាប្អូនបងឆ្ងាយណាស់!)
រាងក្រាស់ដកចេញដាក់ចូលម្រាមដៃរបស់នាយកប់ៗនៅក្នងរន្ធស្នេហ៍តូចចង្អៀតរបស់រាងតូចទាល់តែរាងតូចដល់គោលដៅលើកទីមួយ។
