ពួកគេបានត្រឡប់មកភូមិគ្រិះមីនវិញនៅពេលរសៀល។
ពេលមកដល់ផ្ទះអ្នកបម្រើក៏បានប្រាប់ឪ្យពួកគេឡើងទៅជួបលោកតានៅឯបន្ទប់សៀវភៅ។
(បងកុំបារម្ភអី!)ជីមីនកាន់ដៃរាងក្រាស់ដើរឡើងទៅបន្ទប់សៀវភៅជាមួយគ្នា។
(បងក៏និងការពារអូនដូចគ្នា!)យ៉ុនហ្គីញញឹមផ្ដល់កម្លាំង
ចិត្តឪ្យគ្នាទៅវិញទៅមកហើយពួកគេក៏ដើរឡើងទៅបន្ទប់សៀវភៅ។
ទុក~~ទុក~~~
(លោកតា...!គឺពួកខ្ញុំ!)យ៉ុនហ្គីគោះទ្វារហើយស្រែកប្រាប់លោកតាដែលនៅខាងក្នុងពេលគាត់ស្រែកអនុញ្ញាតឪ្យចូលហើយពួកគេក៏បើកទ្វារដើរចូលទៅខាងក្នុង។
នៅខាងក្នុងនោះមិនត្រឹមតែមានលោកតាម្នាក់ប៉ុណ្ណោះទេនៅមានបុរសម្នាកដែលទៀតដែលមើលទៅទំនងជាវិជ្ជៈបណ្ឌិត។
(ពួកឯងមកដល់ចំពេលល្អណាស់ អង្គុយសិនមក!)
លោកតាប្រាប់ពួកគេឪ្យអង្គុយចុះ
(បាទ!)រាងក្រាស់និងរាងតូចក៏ទៅអង្គុយនៅលើកៅអុីដែលនៅមិនឆ្ងាយពីលោកតាប៉ុន្មាន។
(ខ្ញុំអាចនិយាយ តបានទេ!?)បុរសដែលនៅក្នងបន្ទប់នោះដែរឧទានឡើង
(បន្ដទៀតចុះ!)លោកតាមីន
(សម័យកាលកាត់តែជឿនលឿនការអភិវឌ្ឍបច្ចេកទេសផ្សេងៗក៏កាន់តែរីកចម្រើនមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះកាលពីឆ្នាំ2015ពួកអ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញហ្សេនសត្វឈ្មោលដ៏កម្រមួយប្រភេទដែលអាចពរពោះបានវាមិនពីសត្វកង្កែបដែលបំបែងភេទវាទៅជាភេទញី!)លោកវិជ្ជៈបណ្ឌិតនិយាយប្រាប់ពួកគេ
(ហើយពួកគេក៏បានយកហ្សេនសត្វនោះមកស្រាវជ្រាវបន្ដនិងអាចយកវាមកដាក់លើខ្លួនរបស់មនុស្សយើងធម្មតាបាន!)គាត់និយាយបន្ដ
(វាគ្មានផលប៉ះពាល់ទេរឺ!?)យ៉ុនហ្គីសួរ
(អត់ទេ...ពួកយើងបានប្រើពេលជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីពិសោធន៍វាហើយពួកយើងក៏ធ្លាប់យកវាទៅដាក់លើខ្លួនមនុស្សហើយដែរ...ប៉ុន្ដែ...!)
(ប៉ុន្ដែយ៉ាងមិច!?)លោកតាមីនសួរ
(បើចង់យកវានៅដាក់បញ្ចូលហ្សេននៅក្នុងខ្លួនមនុស្សយើងធម្មតានោះនិងបង្កឪ្យវាការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់មានការហូរឈាមផងដែរ...តែបើអ្នកចងពរពោះនោះអាចទ្រាំបានពួកគេនិងទទួលបានលទ្ធផលដ៏សុំប្រកដ!)
