Son Bedel:3 (Tamamlandı)

6. Bölüm: Saatteki Detay

Saraya yaklaştığımızda gizli geçide ilerlemeye yöneldik. Pirmin de arkamızdan gelmeye başlayınca elimle onu durdurdum. “Sen normal girişi kullan. Saraydan çıkman ve bir anda tekrar belirmen hoş olmaz.”
Pirmin kafasını sallayınca yollarımız ayrıldı. Odamdaki ağacın altına tünedik. Hafif bir meltem esiyordu. Kuş sesi çıkartmaya başladığımda Menekşe merdiveni aşağı sarkıtı. Bir kez daha kolaçan ettim. Ve merdivenleri tırmanmaya başladım. Arkamdan da Çiğdem geliyordu. Merdivenin tepesine ulaştığımda ise gözlerim kocaman açıldı.

Öylece bakakaldım. Anlaşılan merdiveni indiren Menekşe falan değildi. Kemal abiydi. Ve elleri kollarında bağlı, yüzünde acımasız bir ifadeyle bana bakıyordu. Daha arkasında ise yüzü kıpkırmızı olmuş ve özür dilercesine bana bakan Menekşe duruyordu. 

Merdivenden çıkıp balkona indiğimde benimde yüzümde ifadesizlik vardı. Çiğdem tepeye ulaşınca kısa bir çığlık koyuverdi ve eliyle ağzını kapatıp arkasına döndü. Kemal abi, “Buyurun kraliçem, sizi bekletmeyelim oralarda.” Dedi sesi oldukça sinirliydi. Çiğdem gülümsemeye çalışarak balkonun içerisine indi. “Nasılsın Kemal?” Kemal abinin sinirden bıyıkları aşağı yukarı oynadı.

“Bu nasıl bir sorumsuzluk? Çiğdem sen bir kraliçesin! Hangi akla hizmet ortadan kaybolabileceğin gibi bir fikre kapılırsın?”
Öne çıktım. “Kemal bu-" Elini bana uzattı. “Sen sus. Sana daha sonra kızacağım.” Çiğdem'e döndü. “Bir ülkenin kraliçesinin birden kaybolması nasıl bir şey biliyor musun?  Ya acilen sana ihtiyacımız olsaydı? Ya derhal alınması veya çözülmesi gereken bir problem olsaydı!”
Çiğdem boynunu eğdi “Haklısın. Kötü bir kraliçeyim.”

Derin bir nefes verdim. “Biraz kafasını-" Eliyle tekrar susturdu ve bana baktı. “Sana ne demeli. Demek gizlice kaçma yöntemin buydu! Senden biraz olgun davranmanı istiyorum Ezgi. Anlıyor musun? Kendi kaçtığın yetmiyor, birde peşinden kraliçeyi mi sürüklüyorsun! Bu nasıl bir riyakârlık böyle!?”

konuşmak için ağzımı açtığımda sesini yükselterek devam etti. “Bir daha böyle bir şey yapmanızı istemiyorum. Bir kraliçe öylece kaybolmaz ve bir prenses-" Bana baktı ve sustu. Menekşe “Vezirimiz-" Diye söze girmeye çalışınca, Kemal abi aynı öfke ile ona baktı ve sözünü kesti. “Sana ne demeli? İşbirlikçi ha! Kraliyeti düşündüğünü ve kraliyete sadık olduğunu sanıyordum. Onlardan daha... Aklı başında! Nasıl sesiz kalır, gitmelerine göz yumarsın?” “Kemal!” diye araya girdiğimde tekrar beni eliyle susturdu. Homurdandım. Menekşe, “Özür dilerim. Haklısınız. Be-be" sözünü kesitim. “Onların bir suçu yok!” diye bağırdım.

Tekrar eli ile bana sus işareti yapınca, sert bir biçimde elini ittim. “Eğer bilmek istiyorsan dinle! Çiğdem yorgun görünüyordu. Bu yüzden onu götürdüm. Sana haber vermedim çünkü askerlerin bir kez olsun bizi takip etmesini istemedim. Normal... Olsun istedim. Özgür... Ve Menekşe'nin ise olayla hiçbir alakası yok. Ayrıca sana bir şey söylemeliyim!” Ağzını açmıştı ki son cümlemle durdu. “Ne?” dedi merak ve sinirle. Ben merdiveni yukarı çıkarttım.

Çiğdem yalnız konuşmak istediğimi fark etti, büyük ihtimalle ne diyeceğimi de anladı ve ilerlerken, “Gidip... Bilirsiniz kraliçe işleri yapayım.” Dedi. Menekşe ise dikkatle bize bakıyordu. İkimiz de dönüp ona baktık fakat Menekşe anlamadı. Çiğdem onu kolundan tutup sürüklemeye başladı. “Gel Menekşe bana kraliçelik zımbırtılarında yardım et.” Menekşe ona döndü “Ben mi?!” “Hı hı. Sen." Minetle Çiğdeme baktığımda yumruğunu hafif bana doğrulttu. Usulca kendi yumruğumu gösterdim.

İkisi de çıkıp kapıyı kapatınca yatağıma yürüdüm ve ucuna oturdum. Balkonun açık kapısından yaz meltemi içeriye esiyordu. Kemal abi de ağır adımlarla yürüyüp yanıma oturdu. Eliyle yüzünü hızlı hızlı sildi ve derin bir nefes aldı. Bana baktı. Derin bir nefes aldım. “Howledeki şu katil var ya. Sanırım Kaplidio'nun etkisindeydi.” Gözleri büyüdü. “Ne?” Omuz silktim. “Onu yakaladığımız zaman... Görmeliydin. Tıpkı Berat gibiydi... Daha kötüsüydü. Mindi de sürekli onun o olmadığını söyleyip duruyordu.”