Yazarın anlatımıyla:/ Geçmiş
" Aptal velet. Erkeksin ama daha elini bile kaldıramıyorsun. Erkeklerin yüz karasısın"
Karşımdaki benden 8 yaş büyük 3 tane abilere baktım. Sırf onlara harçlığımı vermek istemediğim için yüzüme 3 yumruk vurmuşlardı. Ama para benim paramdı vermek istemiyordum. diye geçirdi içinden Ateş.
Yaşadığı ağır olaydan sonra annesinin teyzesi Sude teyzenin yanına İstanbul'a gönderilmişti Ateş.
Sude teyze yıllardır aynı mahallede yaşadığı için başka bir yere taşınmak istememiş. O yüzden buraya kazık çakan sayılı çınarlardandı.
Yaşadığı mahallede sessiz olan çocukları tehdit eden bir grup vardı.
O grubun bu sefer ki hedefi sessiz, sakin Ateş olmuştu. Sude teyze Ateşe yaşıtlarına göre daha fazla harçlık veriyordu. Bu grubunda paraya çok ihtiyacı vardı çünkü aldıkları harçlıklar sigara paralarını karşılamıyordu.
" Son kez soruyuyorum seni küçük aptal fare. Veriyor musun? Vermiyor musun?"
" Hayır" cesaretle bağırdı Ateş. Belki dayak yiyecekti ama inat etmişti bir kere vermeyecekti parasını.
Grubun lideri tam elini kaldırmış Ateşe vuracaktı ki;
" Eğer o çocuğa vursan ailene sigara içtiğini söylerim" bir kız çocuğunun sesiydi bu.
Ateş sesin geldiği yöne baktığında sarı saçlı, yandan perçemleri olan, mavi gözlü çok güzel bir kız gördü.
O an Ateşe bir kâl geldi. Nutku tutulmuştu kızı görünce.
Kızsa hızlı hızlı geldi Ateşlerin yanına.
Çocuğun dalgınlığından yaralanıp Ateşi uzaklaştırmıştı o ergenden.
" Sen karışma Sindirella" dedi grup lideri tehditkarca.
" Elimde senin sigara içtiğine dair fotoğraflar var. Eğer bana veya bu çocuğa bir şey olursa ailen ile papaz olursun bilmiş ol"
Çocuk boğa gibi soludu havayı. Ama yapabileceği bir şey yoktu. Karşısındaki kızı tanıyordu. İdil di o kızın adı. Ona karışana bela olacak tipten biriydi ve çocuğun bunla uğraşacak hâli yoktu.
Sinirle soluklanıp arakdaşları ile ayrıldı oradan.
İdil ise arkasındaki çocuğa dönüp elini uzattı.
" İnsanlara karşı kendini korumalısın. Kimin ne olduğu belli değil bu hayata"
Ateş şaşkınca elini tuttu İdilin. Bu kız yaşına göre büyük sözler söylüyordu en azından Ateşe öyle geliyordu.
Ateş bu cesur kızla tanışmak istiyordu. Onu tanımak istiyordu.
" Ben Ateş senin adın ne?"
İdil bu soru ile biraz afalladı. Bu çocukta farklı bir şeyler hissetmişti ve onunda herkes gibi kendisine İdil demesini istemedi.
" Feray ben. Yani ikinci ismim Feray"
" Benim de ikinci ismim var Barlas"
" Memunun oldum Barlas."
" Bende Feray. Şey Feray.. isminin anlamı ne?"
" Ay ışığı demekmiş. Sude teyze öyle dedi"
" Sude Soylu mu?"
" Evet. Tanıyorsundur illaki Sude teyzeyi"
" Evet tanıyorum. Ben onunla kalıyorum"
" Gerçekten mi? Demek ki o gizemli çocuk sendin?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İdil Feray Boyhan
Roman pour AdolescentsBen İdil Feray Korkmaz ya da artık Boyhan. Öğretmenlerimin bundan olmaz dediği öğrenci tipiyim. Onlara uymayan şeylerim ise fikirlerim ve tavırlarım. Ailenin ne kadar da tek çocuğu olsam da ailemde beni çok takmıyor. Hoş bende onları takmıyorum. 17...
