⚠️Kurguda kusurlar olabilir, bunları gözardı ederek okumanızı rica ediyorum. Bölümler daha sonra düzenlenecektir📌
///
Polisler artık çıldırmak üzereydiler. Bir dosya kapanmadan başka bir dosya açılıyor hiçbir sonuç elde edemiyorlardı. Kendine "SY"...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧷 🔪
"Bir yastık daha ister misin?" Elim belimde koltuğun yanında ayakta bekliyordum. Engin gülümseyerek "Güzelim bir yastık daha koyarsak oturur pozisyondan ayağa kalkmış olacağım" dediğinde bende kendimi tutamayıp gülmüştüm.
"Tamam tamam bu kadar yeterli sanırım"Diyerek eğilip sırtını yasladığı yastıkları düzeltirken "Sana süt ısıtayım mı?"Dedim.Yanağıma öpücük kondurduğunda ise gülümsemiştim.
"İçine bal koyacaksan tabiki olur" Evet kendisi ballı süt aşığı bir kıvırcık.
"Hemen yapıp geliyorum" diyerek salondan çıkıp mutfağa doğru ilerledim. Rose bulaşıkları makinaya yerleştiriyordu ve sanırım işi bitmek üzereydi.Yanına gittiğimde bana bakıp gülümseyerek "Bulaşık işi bitti,kahve içmek ister misin?" Diye sormuştu.Biraz düşünüp başımı olumsuzca iki yana salladım. "Yok bebeğim şimdi canım içmek istemiyor" dedikten sonra elimi omzuna koyup
"Seni de yoruyorum kusura bakma Ros" demiştim. Birkaç gündür ev ile ilgili tüm işleri o yapıyordu. Engin ile eve geldiğimizde yemeği hazırlamıştı. Kendimi onu kullanıyormuş gibi hissetmekten alı koyamıyordum. Ben içimden bunları düşünürken o tam tersi bir cevap vermişti.
"Aaa hadi ama, asıl ben evini istilâ etmiş gibi hissediyorum" dediğinde başımı hızla iki yana salladım. Böyle bir şeyi asla düşünmüyordum.
"Hayır, sakın öyle düşünme. Beraber yaşıyor olmamız inan bana da iyi geliyor"
"O zaman ikimizde aklımızdakileri siliyoruz" Gülümseyerek başımı salladım"Sildim gitti" Beraber kısa bir an gülmüştük.
Daha sonra "Şey İdil sana bir şey söyleyeceğim" demişti. Söyleyeceği şeyden dolayı çekiniyor olacakki yerinde rahatsızca kıpırdanıyordu.
"Ne oldu Ros?"
"Ben gidiyorum"
"Nereye gidiyorsun?" Tek kaşımı kaldırıp sorgu dolu bir ifadeyle konuştuğumda "Annemin yanına" diye cevap vermişti. Duyduğum şeyden sonra havaya kalkmış olan kaşımı indirip yüzüne birkaç saniye konuşmadan baktım. Annesinin yanına gitmek fikri bir anda nereden çıkmıştı?
"Rose annen ile-" cümlemi bitirmeme izin vermeden kendisi konuşmayı o devr almıştı.
"Aklından geçenleri tahmin ediyorum İdil ama o benim annem, bana zarar vermeyecektir" Derin bir şekilde yutkundum. İçimde huzursuz bir his oluşmuştu. Annesinin psikolojik sorunları vardı. Birkaç kez Rose'ye zarar vermeye kalkmıştı. Gittiği her hastanede huzursuzluk çıkarttığı için artık hiçbir hastane onu tedavi etmek istemiyordu. Rose bunun için Türkiye'ye gelmiş ve işe girmişti. Fransa'da işe giremezdi çünkü babası çalışmasına izin vermiyordu. Katı bir kişiliği vardı. Babası annesi ile hiçbir şekilde ilgilenmiyordu. Rose annesi için özel bir doktor bulmuştu fakat bunun için de para kazanması gerekiyordu. Doktora ödediği bir miktar para şimdilik tedavi masrafını karşılamıştı. Kalan ödeme içinde çalışması gerekiyordu. O da kaçış yolunu benimle Türkiye'ye gelerek bulmuştu. Burada babası onu engelleyemezdi. Birçok kez yardım teklifinde bulunsam da kesin bir dille beni reddetmişti. Kendisi çalışıp annesinin tedavi masrafını karşılamak istiyordu. Bu durum canımı sıkıyordu ama elimden de bir şey gelmiyordu. Düşüncelerimi savuşturup ana odaklanarak konuşmaya başladım.
