28
"මොන හේතුවකටද මන්දා.. මට උබට එහෙම කරන්න බෑ බනී බෝයි...."
එයා එහෙම කියලා ගිහින් සෝෆා එකෙන් වාඩි උනේ මට දීපු කැරට් අල ටික කන ගමන්.. රයිස් එකට නම් ගාණට නිමිලා.. පුදුම රසක්.. මං ඒක කට පුරෝගෙන කන ගමන් එයා දිහා බැලුවා...
ඇත්තටම එයාත් මට ආදරේ ඇතිද... මං වගේම.....
.
.
.
.
දින සති ටිකෙන් ටික ගෙවිලා ගියේ හීයක තරම් වේගෙකින්... ඔරලෝසුවේ කට්ටේ එල්ලිලා දවස් ගෙවෙන එක නතර කරන්න පුලුවන් උනා නම් මං ඒකත් කරනවා.. මං ඒ තරම් එයා එක්ක ගෙවෙන මේ කාලෙට... එයාට... හරි ලෝභයි අප්පා....
මං එයා ලඟට ඇවිත් මාස තුනක්......
තව එයා එක්ක ඉන්න තියෙන්නෙත් මාස තුනයි..... මං එද්දී හිටපු විදිහයි දැන් ඉන්න විදිහයි තවමත් මට විශ්වාස කරන්න බෑ... මං එදා මේ ගෙදරට ආපු දවස මට හොඳට මතකයි... මං ආවේ වෙව්ල වෙව්ල පණ බයේ.. එයාගේ ඇස් වලට ඒ බැල්මට මං වෙව්ලන්න තරම් බයයි... හැබැයි මෙහෙමයි ඉතින්.... දැනුත් බයයි.. ඒත් ඒ එයාට කේන්ති ගියාම විතරයි...
එයා ඉස්සර කතා කරන්නෙත් නෑ.. වචනයයි දෙකයි... ඊට එහා නෑ... අම්මෝ වචනයක් කතා කලත් ඒ හඬටම මාව ගැහෙනවා ඉස්සර... එයා කොහොමත් ඉස්සර හරි නපුරුයි... දැන් නම් ඉතින් එච්චර නෑ.. ඒත් හිනා වෙන්න නම් මං හිතන්නේ එයා දන් නෑ.....
මට නම් හිතෙන්නෙම ඔය පෙන්නන තරම් යකා කලු නෑ කියලා.... කොච්චර නපුරු උනත් වෙලාවකට මං එයාගෙන් පුංචි දරුවෙක් දකිනවා...... මන්දා... එයා මං කරන පුංචි පුංචි දේවල් වලින් ගොඩක් සතුටු වෙනවා.. එයා මට කෙලින් කියලා නෑ.. ඒත් මට දැන් එයාව දැනෙනවා... ඉස්සර කියවන්න බැරි උන හැඟීම් විරහිතයි කියලා හිතපු ඒ ඇස් දැන් මට කියවන්න පුලුවන්.... එයාට දුක හිතුනාම කේන්ති ගියාම වෙහෙස උනාම වගේම සතුටු හිතුනාමත් එයාගේ ඇස් වලින් ඒක කියන්න පුලුවන්....
මං එයාගේ ඔය හැම ඇස් වලටම ආදරෙයි... ඒත් ඉතින්.... වැඩිපුරම ආස එයාගේ සරාගී ඇස් වලට.... මගෙන් මත් වෙන ඒ ඇස් වලට මං පුදුමතරම් ලෝභයි.... එයාගේ සරාගී ඇස් වලින් මට දැනෙන්නේ රාගය විතරක්ම නෙමෙයි.... ඒ ඇස් වල ආදරෙත් දෝරෙ ගලනවා.... ඉතින්........ මං ඒ ඇස් වලට හරි ලෝභයි.....
