46
"මගේ වස්තුව......... "
.
.
.
.
.
තදම තද නින්දක වැටිලා හිටිය මං ටිකකින් ඇහැරුනා... ඇහැරුනත් මං ඇස් ඇරියේ නෑ... ඇහැරුන ගමන් මට මගේ ලඟින්ම දැනුනේ ලෝටස් සුවඳක්.... හරීම සුවඳයි...... මගේ ලඟීන්ම දැනුන ලෝටස් සුවඳත් එක්ක මට දැනුනේ මගේ කොණ්ඩේ අතරින් යන හීනි ඇගිලිවල පහසක්.... සනීපයි............ ඒත් කවුද් මේ... මාස්ටර් නම් නෙමෙයි... එයා සඳුන් සුවඳයි... අනික... එයාගේ ඇගිලි මීට වඩා රලුයි.......
"ලියෝ........ "
මට මගේ ලඟින්ම ඇහින හීනි හඬ එක්ක මගේ ලඟ ඉන්නේ කවුද කියලා අදුරගන්න පුලුවන් උනා...... මිස් රියා.....
"ලියෝ.......... "
"ම්න්... "
"සීන් තව කොච්චර කාලයක් මෙහේ ඉන්නවාද... "
රියා අහද්දී ටික වෙලාවක් යනකන් මාස්ටර්ගෙන් උත්තරයක් ලැබුනේ නෑ... ඒත් මාස්ටර්ත් මෙතනම ඉන්නවා... ඉස්සෙල්ලා ඔය ම්න් ගෑවේ....
"ආ ලියෝ.. "
"මාසයයි......"
"අනේ..... මාසෙකින් ඔයා මෙයාව යවන්නද ඉන්නේ ලියෝ... "
"ම්න්... "
ආයෙත් ටික වෙලාවක් යනකන් නිහඬයි... ඒත් මං ඇස් ඇරියේ නෑ.. මට එයාලා කතා කරන දේවල් අහන්න ඕනි උනා...
"ලියෝ..... අපිට එයාව තියාගන්න බැරිද.."
"බෑ...!! "
"අපි තියාගමුකෝ ලියෝ...."
"මොකටද... "
"He is so cute.... හා පැටියෙක් වගේ... ඔයා දන්නවා නම් මේකා එදා මට කියපු බොරු කන්දරාව..... "
මිස් රියා එහෙම කියලා හයියෙන් හිනා උනා.... අප්පෝ කියයිද දන් නෑ මාස්ටර්ට.. ඒම උනොත් නම් වසලා හමාරයි.. ම්හ්ක්.. මිස් රියාට මං එදා කියපු කරපුවෑ හැටියට එයා මට මෙහෙම සලකන එක ගැන සතුටු වෙන්න ඕනි එක අතකින්... එදා උනත් මං තියෙන තරහටයි ඊරිසියාවටයි එක එක ඒවා කලාට දැන් පව් කියලත් හිතෙනවා.. එදා උනත් එයා මාස්ටර්ට මුකුත් කිව්වෙත් නෑනේ... ම්හ්ක්...
"මොනාද.. "
"ඒවා ඕනි නෑ... ලියෝ ඇත්තටම අපිට එයාව මෙහෙ තියාගන්න බෑද... පව් ලියෝ.. එයා හරි අහිංසක පාටයි... අනික දහ අටක්වත් තියෙද.. ඔයා මොන හිතකින්ද මේ පුංචි දරුවාව මෙහෙම දේකට ගත්තේ...."
