Eternal King |The Eternal Series One|

King 🔸 56

Paris' POV

I HARDLY got a good sleep the entire night. The atomic converter kept me awake and I hesitated to call Zach because of the converter.

I only asked for it as a joke because I know he will not be able to get it. I didn't even think that he knows about it. Now, it's right here in my room. I decided not to call Zach because it was already late at night. I don't know what to say as well because it feels like this gift is too much but I am not willing to give it back.

I know how much I need it and I am willing to pay whatever amount to have the atomic converter. Should I pay him money? But he said this is my birthday gift and I should accept it and not return it. Yeah, that's right. He gave it to me so why should I give it back or pay a dime? Hindi ko na napansin kung anong oras ako nakatulog.

I woke up in the morning with a little headache. I cannot even remember how long I was asleep. It felt like my mind was awake the entire night and I feel tired.

A sudden lightning flashed outside the window that was not covered by the curtain showing the blinding light from the outside and how dark are the sky. After the lightning, a very loud thunder followed that made the walls and ceiling vibrated.

Napansin ko lang na umuulan pala nang malakas sa labas. Napakunot noo ako dahil chineck ko ang weather kahapon at ang forecast ngayon ay 100% sunny and 0% chance of rain. Wala din ibinalita kung may low-pressure area, bagyo, o intertropical convergent zone. These three are the cause of sudden changes of weather and always made the forecast inaccurate.

Tiningnan ko naman ang cellphone ko. May message na doon galing kay Mr. Donovan. Nasa text niya na suspendido ang klase ngayon dahil sa masamang panahon mula grade school hanggang college. Pati na rin ang mga nagtatrabaho ay suspendido.

Dahil ba sa panahon kaya pagod ako o dahil sa kinulang ako sa tulog? Wala akong ibang maisip kundi yun. This type of weather triggers my laziness.

"Miss Paris?" Katok naman ni Sobel sa kwarto ko.

"Tuloy ka," tugon ko sa kanya. Hindi pa ako umalis sa higaan ko lalo na at ganito ang panahon. Masarap ngayon ang matulog. Balak kong matulog ulit para makabawi ang katawan ko sa ilang araw na pagod.

Pumasok naman si Sobel at may dala itong sopas. Mainit pa iyon at umuusok.

"Miss Paris, hindi po maganda ang panahon ngayon dahil may dumating na bagyo. Nagluto naman si Cora ng sopas dahil sobrang lamig ngayon umaga," saad niya sa akin at tsaka inilapag niya ang sopas doon sa mini dining table ko.

Pinasadya ko na itong lagyan dahil madalas na akong kumakain dito sa loob ng kwarto at madalang na akong bumaba para kumain. Ang mga kasamabahay ko na lang ang gumagamit sa dining area.

"Thank you, Sobel. Masama ba ang bagyo ngayon?" Tanong ko sa kanya. Sa US, hindi madalas ang ganitong klaseng bagyo dahil tornado yung mapaminsala doon. We seldom get thunderstorms and it doesn't get that bad. Hindi kagaya sa ibang bansa na madalas ang bagyo kaya madalas ang mga baha o mga pagguho.

"Hindi naman po malakas Miss Paris pero suspendido po ang lahat ng klase," tugon niya sa akin.

"Sige, salamat. Bumalik ka na sa ibaba at kumain na kayo," utos ko naman sa kanya.

They have this rule that they can't eat a meal if I haven't eaten yet. Kaya laging ako ang nauunang kumain sa kanila kahit hindi kami magkasabay kumain. Kahit noon nabubuhay pa si Mama, madalas na akong kumakain sa kwarto dahil sa marami akong ginagawa.

Lumapad naman ang ngiti ni Sobel dahil sa sinabi ko. "Sige po, Miss Paris. Babalikan ko na lang po yan pagkatapos mong kumain," tugon niya at tsaka lumabas na ng aking kwarto.