LAÇİN

"12- Beyaz Hüzün"

Yeni bir bölümle daha birlikteyiz. Nasılsınız? Umarım iyi ve mutlusunuzdur.

Beni sorarsanız eh iste. Sınavlar açıklandı. Kazanamamışım.

Ama üzülüyor muyuz? Asla. Devamkeeeee

Umarım güzel bir bölüm olmuştur da okurken keyif alırsınız.

Bölüm hakkındaki yorumlarınızı bölüm sonunda belirtirseniz sevinirim.

Yorum yapmayı ve yıldızlamayı unutmayın lütfen.

Seviliyorsunuz🤍

Keyifli okumalar 🌸🌸🌸

______________________________________

Eş hele bir dağları örten karı:
Ot değil onlar, dedenin saçları!
Dinle: Şehid sesleridir rüzgârı!
Durma levend asker, uğurlar ola.

Mehmet Akif Ersoy / Cenk Şarkısı
______________________________________

12 yıl önce/ İzmir

"Esma, buraya gel" diye çağırdı Esma'yı annesi.

Esma çözmeye çalıştığı bulmacadan kafasını kaldırarak annesinin yanına gitti.

Annesi kuruyan masa örtüsünü kızına doğru fırlattı. Esma örtüyü yüzüne çarpmadan yakalayıp annesine baktı.

"Al şunu ser de bir işe yara" dedi annesi son sekiz yıldır olduğu gibi nefretle bakarken.

Onaylama gereği bile duymadan arkasını dönüp masaya doğru ilerledi Esma. Bugün kendini çok yorgun hissediyordu.

Hiçbir şey yapmamıştı bile oysa. Bütün eklemleri ağrıyor gibiydi. Çözmeye bayıldığı bulmacalara bile odaklanamıyordu.

Örtüyü serip düzelttikten sonra odasına çıktı. Biraz dinlenmesi lazımdı yoksa şuraya düşüp bayilmasi an meselesiydi.

gidip yatağına uzanan Esma derin bir oh çekti. Başı çatlamak üzereydi. Gözlerini kapatarak biraz kestirmeye karar verdi.

O biraz kestirdiğini sanarken saatlerce uyumuştu. Uyumuştu uyumasına ama normal bir uyku değildi bu.

Bütün gün hissettiği ağrı ve halsizlikler hastalandığının belirtisiydi aslında.

Esma şu an ateşler içinde yatıyordu. Boncuk boncuk terlemişti, ara ara sayıklıyordu kaç saat olmuştu ancak kimse onu merak ederek kontrole gelmemişti. Yemek vakti geldiğinde evde görevli olan kadının onu bu halde buluşuna kadar kıvrandı durdu yatakta.

Acilen hastaneye kaldırıldı. Havale geçirmek üzereydi. Yanında yine hizmetli kadın vardı. Nesrin teyzesi.

Otuz beş yaşındaydı Nesrin hanım. Neredeyse on iki yıldır ise Şehmus sağlam'ın yanında yani esmalarin evinde çalışıyordu. Esma'nın her an yanındaydı. Elmas hanımdan bile daha çok titrerdi esma'nın üstüne. Gerçi esma'nın annesi elmas hanım, yoldaki köpeğe bile esma'ya gösterdiğinden daha çok ilgi gösterirdi. En azından son sekiz senedir bu durum böyleydi.

Esma ilk müdahalenin ardından odaya alındı. Birkaç saat sonra da bilinci yerine gelmeye başladı. Kendine geldiginde etrafına bakındı kirpiklerini kırpıştırarak.