LAÇİN

"24. Uğur Böceği 🐞"

Selamlar ve sevgiler canlarımm, nasılsınız? İyi olduğunuzu umuyorum. Kaç kişi hâlâ wty kullanıyor, kaç kişi bu hikayeyi bekliyor bilmiyorum ama ben yine de yazıp atıyorum dhjsj çok konuşmayacağım bölüm sonunda boş yapıyor olacağım🤍

Yorumlarınızı bekliyorum. Beğenirseniz de bonus mutluluk olur. Öpüldünüz🥰

Keyifli okumalar 🌼💚

---------------------✨🐞✨---------------------

-Falshback-

"Neden ağladığımı mı merak ediyorsun?" Diye sordu Aslı, yanına gelen Nevra'ya.

Başıyla onayladı onu Nevra, aslı'nın yanına oturarak.

Nevra  yetiştirme yurduna geldiğinden beri konuşmamıştı. Sadece ağlıyor, pencerenin önünde elinde tarakla öylece bekliyordu.

Nevra'nın ilk geldiği günlerdi o zamanlar. Şimdi daha iyiydi. O zamanlar kimsenin yanına gitmezdi ama Aslı, ilk geldiği gün ona su verince, sonraki günlerde onunla konuşunca ve yemeğini paylaşınca Aslı'nın yanına gelmeye başlamıştı.

Aslı, Nevra'nın yatağına bile oturabiliyordu artık!

"Müdire bana uğursuz dedi yine. Ailem kaza yapınca bir ben yaşamışım ya, bu beni uğursuz yaparmış. Başını yemişim herkesin." Dehşetle kafasını iki yana salladı Aslı. "Kimsenin kafasını yemedim ben! Gerçekten bak!" Dedi tek arkadaşını kaybetmemek için.

Çok sinirlendi Nevra. Haftalar sonra ilk defa konuştu. Sesi güçsüz ve çattalıydı ama bu ikisinin de umrunda değildi.

"Uğur böceğisin sen" der demez boğazı ağrıdığı için öksürmeye başladı Nevra.

Aslı zaten kocaman olan gözlerini daha da açtı. "sen konuştun!" Diyerek ayaklanıp zıpladı.

"Pera konuştu, Pera konuştu!" Diye zıplayıp kendi etrafinda döndü.

Yurda ilk geldiğinde kızın ismini söyleyen yurt müdiresi ile Nevra'nın isminin çok uzun olduğuna karar veren Aslı, ismi bölerek kendince kısaltmıştı. O günden sonra da hep öyle kullanmıştı. Nevra da severdi aslı'nın ona öyle seslenmesini.

Onun bu haline gülen Nevra acıyan boğazını okşadı. Aslı'nın ellerinden tutup tekrar oturttu.

Işıldayan gözler ile baktı Aslı ona. "Uğur böceği miyim ben gerçekten?" Diye sordu şaşkınca.

Olumlu anlamda kafa salladı Nevra.

"Ama o zaman müdire neden bana hep uğursuz diyor?" Aslı'nın yüzünü asarak sorduğu soruya sinirlendi Nevra.

"Çün- -boğazı ağrıyınca bir kere boğazını temizledi- çünkü sen benim uğur böceğimsin" dedi ve gülümsedi.

Aslı da genişçe gülümseyip Nevra'nın boynuna atıldı.

Sonraki günlerde Nevra aslı ile sık sık konuşmaya başlamıştı. Başka kimseyle konuşmuyor, eskisi gibi kulaklıklarını takarak soyutluyordu kendini.

Bir gün Aslı'yı tekrar ağlatan müdirenin odasına kapıyı çalmadan giren Nevra, elinden tutarak zorla sürüklediği Aslı'yı da kendiyle çekti odaya.

Şaşıran müdire ikiliye baktığında Nevra kulaklığını çıkararak müdireye ters ters baktı. Eliyle, elini sıkı sıkı tuttuğu kızı işaret ederek "bu uğur böceği" dedi