To Love thy Enemy

Chapter 1: He's back

ALLEA'S POV

"Every one! Let us all welcome! The new President of De Vega Corporation! Mr. Raven Beille De Vega!"

I shouldn't have came to this stupid event. Bakit nga ba kasi ako pumunta rito?

He smiled so brightly in front of everyone, but his smile turned into an evil smirk when our eyes met.

My hands griped tightly onto the champagne glass that I am currently holding.

This evil idiot!

I drank all the champagne that was left on the glass before I ran away.

Hindi na talaga ako dapat pumunta pa rito! Nakakainis!

Alam ko namang darating ang araw na ito, pero hindi ko namang inasahan na ngayon na ang araw na ito!

Nakakabuwisit!

"Buwisit!" I shouted as I kicked the wall.

Napaaray ako sa sakit na aking natamo dahil sa aking ginawa.

"You're still as stupid as ever, Maeve." A familiar voice said behind me.

F*ck naman!

Pabalang ko siyang nilingon. He's smirking at me... he's playfully smirking at me.

Ano na naman kaya ang binabalak ng lalaking 'to?!

"What the f*ck do you want? And why the f*ck are you smirking?!" I shouted at him. "Ilang beses ko rin bang sasabihin sa'yo na 'wag mo akong tawagin sa pangalan na 'yon!"

He chuckled. "Chill, sweetheart." He was about to touch my face pero mas mabilis ako sa kaniya dahil mas naunang dumapo ang aking palad sa kaniyang mukha.

"Go f*ck yourself, Raven. Wala akong panahon para sa mga katarantaduhan mo!" I shouted.

Imbes na mainis o magalit ay tinawanan niya na lamang ako. "You're still the same, Allea." He took a step towards me. "You never changed, huh? You're still as hostile as ever."

He took another step, and another one, and another one again.

Bawat hakbang niya papalapit sa akin ay siya namang paghakbang ko papalayo hanggng sa hindi ko namalayan na nakasandal na pala ako sa pader habang halos isang dangkal na lamang ang layo ng aming mga mukha.

"Go away, Raven! I said go and f*ck yourself!" I tried to push him away but he's much stronger than me.

Oo nga pala, kahit noon pa man ay mas malakas at mas magaling na siya kaysa sa akin. Ano nga ba ang laban ko sa lalaking 'to?

He leaned towards me. "What if you're the one I want to f*ck, sweetheart?" he whispered on my ear.

Malakas ko siyang itinulak palayo at muli ko siyang sinampal.

"You're still the same assh*le that I knew." I laughed. "Oo nga pala, pinanganak ka nang ganiyan at mamamatay ka ring ganiyan."

He laughed too. "At ikaw?" He raised an eyebrow. "Pinanganak ka ring tanga at mamamatay ka ring tanga."

My smile immediately faded.

This assh*le!

"Mamatay ka na sanang buwist ka!"

"Same goes to you," he replied.

Tsk! Bakit pa ba kasi bumalik ang lalaking 'to?!

"Pero bago ka mamatay, kailangan ko munang makaganti sa'yo." Muli na naman siyang lumapit sa akin. "Hindi ko pa rin nakakalimutan 'yong ginawa mo sa akin noon."

I chuckled. "Hindi pa ba sapat na ginawa mong impyerno ang buhay ko?" I asked sarcastically.

"Impyerno na 'yon sa'yo?" natatawa niyang tanong. "Kung impyerno na 'yon sa'yo, then I guess I should make you feel how heaven feels like?"

"You and your jokes are the same," I said with a serious face. "Both of you are dirty." I pushed him again.

"You and your mouth are the same too. Both of you are filthy." Paggaya niya sa akin. "Want me to clean your mouth with mine?"

I gave him a deadly stare.

Sana nga nakakapatay ang tingin para mamatay na ang lalaking 'to.

"What's with the fuss? Hindi ka ba masaya na makita ako ulit? Hindi mo ba ako na-miss?" nang-aasar niyang tanong sa akin.

Na-miss?! Sira ulo ba siya?!

"Mas maganda ang buhay ko bago ka dumating at mas gumanda 'yon noong umalis ka."

"Meaning?" he asked innocently.

Slow ba siya o tanga?

"Maganda at maginhawa ang buhay ko kapag wala ka."

"Talaga ba?" He walked towards me once again, and this time he's too fast that I froze in an instant. He tucked in some strands of hair behind my ears. "You should stop working and let me work for us. Sa ganoong paraan ay giginhawa ka sa piling ko."

I pushed him again. "What the f*ck, Raven?! 'Yan ba ang natutunan mo sa pag-aaral sa ibang bansa?! Kung 'yan lang din naman pala ang natutunan mo doon ay sayang lang pala ang pinagpaaral sa'yo ng mga magulang mo."

Sira ulo talaga 'to. Hindi ko alam kung nauntog ba siya noong bata siya kaya nagkaganyan siya. O baka naman nagkaganito siya dahil sa ginawa ko sa kaniya dati?

Hindi ko na rin alam kung ilang beses ko na siyang naitulak ngayon. Bakit ba kasi siya lapit nang lapit?!

"Para ka talagang baliw!" inis kong wika at tinalikuran ko na siya noong napansin kong wala naman siyang balak na sumagot sa sinabi ko.

"You cannot avoid me forever," ani niya dahilan upang matigilan ako sa paglalakad. "We're now grown-ups so stop being childish, Allea."

Wala akong mapansing bahid ng panggag*go sa sinabi niya kaya sigurado naman akong seryoso siya sa sinabi niya.

Pero ako ba talaga ang childish sa aming dalawa?! Hindi ba siya?! Gumanti lang naman ako sa ginawa niya noon tapos simula no'n ay hindi na siya tumigil sa pagganti sa akin.

"For your information, ikaw ang childish sa ating dalawa, Raven." I answered without looking at him.

I heard him chuckle. "See you soon, sweetheart!" he shouted, happily.

I gave him a middle finger as I walk away.

I really hate that guy! Kung puwede ko lang talaga siyang iwasan at layuan matagal ko nang ginawa! Bakit ba kasi magkaibigan pa ang mga magulang namin! Bakit kailangan ko pang makita lagi ang pagmumukha niya?! Bakit hindi na lang siya manatili sa ibang bansa?! Bakit ba palaging magkakabit ang mga sinulid naming dalawa?!

At higit sa lahat bakit ko ba kasi siya ginantihan noon?

"That f*cking assh*le!"

I'm doomed 'cause he's really back.

=END OF CHAPTER 1=