Guests From The Future

32

"Bu hikaye çok ilginç değil mi Black? Konusu açılmışken, Lily'nin kendi geleceği hakkındaki sorularına cevap vermek ister misin?"

Harry işte o an daha fazla dayanamadı ve patladı.

Sihri bedeninden taşarken Harry ayaklandı. Onun sihrinin taşan kısmıyla beraber önlerindeki sehpada bulunan bardaklar patladı. Büyük Severus ve Fleamont anında asalarıyla koruma kalkanlarını yükselttiler. Ancak hepsi koltuklarında yapışmış izliyorlardı sadece, Harry'nin öfkesine karşılık veremiyorlardı.

"İstemem Potter! Sen cevap vermeye ne dersin! Ne oldu? Yoksa korkuyor musun?"

James sinirle ayağa kalktı. Artık bağırıyorlardı.

"BEN Mİ KORKACAĞIM? KORKMASI GEREKEN SENSİN! MERAK EDİYORUM SORULARINA NASIL CEVAP VERECEKSİN! NE DİYECEKSİN ONA?"

"Hiçbir şey söylemeyeceğim! Profesör Dumbledore ne kadarını bilmesi gerekiyorsa söyledi zaten. Cevaplayabileceğim soruları zaten cevapladım ben!"

"O zaman benim sorularıma cevap ver lütfen! HAFTALARDIR BU İNSANLARIN YÜZLERİNE NASIL BAKIYORSUN UTANMADAN?"

"BEN KİMSEYE BİR ŞEY YAPMADIM, UTANMAMI GEREKTİRECEK BİR DURUM YOK! AMA MERAK EDİYORUM SEN UTANMADAN NASIL BENİM YÜZÜME BAKABİLİYORSUN?"

"SANA BAKARKEN UTANÇ DEĞİL İĞRENTİ HİSSEDİYORUM BLACK! O YETİMHANEDE HİSSETTİĞİN KORKUYU VE NÖBETLERİ BURADA SİRİUS'UN YÜZÜNE BAKARKEN, HEPSİNE YALANLAR SIRALARKEN DE HİSSETTİN Mİ?"

"SAKIN KENDİ APTALCA İŞLERİNE BABAMI BULAŞTIRMA POTTER! HADDİNİ BİL!"

"YOKSA NE YAPARSIN? BENİ GÜCÜNLE ODANIN BİR KÖŞESİNE Mİ FIRLATIRSIN? DAHA BURADAKİLERE KENDİNİ DOĞRU DÜZGÜN TANITMAMIŞSIN BİLE. SÖYLESENE! ONLARA KİM OLDUĞUNU NEDEN SÖYLEMİYORSUN? SAĞ KALAN ÇOCUK OLDUĞUNU NEDEN SÖYLEMİYORSUN? VOLDEMORT'UN ÖLDÜREMEDİĞİ TEK KİŞİ OLMAKLA NEDEN HAVA ATMIYORSUN? SÖYLESENE. SÖYLE! O GECE NELER OLDUĞUNU ANLATTIN MI ONLARA, SÖYLE!"

"SAĞ KALAN ÇOCUK MU? ÇOK MU MEMNUNUM SANIYORSUN? ANNEMİ KAYBETMİŞKEN YAŞAMAKTAN ÇOK MU MEMNUNUM SANIYORSUN! SENİN YÜZÜNE BAKIP SAKİN KALMAYA ZORLANMAKTAN ÇOK MU MEMNUNUM?"

"BURAYA GELDİĞİNDEN BERİ MUTLULUĞUNA BAKILIRSA MEMNUNSUN BLACK! HİÇ DEĞİLSE BİRAZ UTANACAĞINI DÜŞÜNMÜŞTÜM!"

"UTANMIYORUM POTTER! ONLAR BENİM AİLEM VE AİLEMİN YÜZÜNE BAKARKEN UTANMIYORUM. ÇOK MU İSTİYORSUN? SÖYLERİM O HALDE!"

Harry inanılmaz bir korkuyla onları izleyen çapulculara döndü. İlk kez Harry'i bu kadar öfkeli görüyorlardı.

"Gerçeği istiyordunuz! Ben bugün gittiğimiz o yetimhanede büyüdüm. Sirius beni evlat edindi. Kan ve büyüyle beni evlat edindi. O benim babam ve gerçek ailem. Ben bebekken annem beni korurken öldü, doğuştan babam da beni istemedi ve terketti. Sirius ise beni kan ve büyüyle evlat edindi. Bu sayede hem sihirsel, hem biyolojik, hem resmi olarak babam oldu. Sihirli çekirdeğim doğuştan gelen ailemden koptu ve Black ailene özgü değişti."

Hırsla James Potter'a döndü.

"Oldu mu Potter? Mutlu musun? Başın göğe erdi mi? Ama biliyor musun, bugün çektiğim o acılar var ya? Voldemort'un benim bebekliğimdeki ailemi dağıtması falan dedin ya. Ben hepsini tekrar yaşamaya razıyım. Neden biliyor musun? Çünkü o yaşadıklarım beni gerçek babama kavuşturdu. SİRİUS BLACK BENİM BABAM VE SEN NE YAPARSAN YAP BU DEĞİŞMEYECEK! SEN HERKESİ İSTEDİĞİN KADAR DOLDUR, BENDEN NEFRET ETTİRMEYE ÇALIŞ! BABAM ASLA BENDEN VAEÇMEYECEK! ANLADIN MI BENİ? BABAM BENDEN VAZGEÇMEZ! VE BİLİYOR MUSUN? SIRF BABAMA KAVUŞMAK İÇİN HER ŞEYİ BİNLERCE KEZ DAHA YAŞAMAYA RAZIYIM! ÇÜNKÜ O BENİ SEVİYOR, BEN DE ONU SEVİYORUM. SİRİUS BLACK BENİM BABAM VE BU HAYATTA EN SEVDİĞİM KİŞİ!"