ADANA'da HAYAT

*3*

Dün kafeden eve geldikten sonra anneme akşam yemeğini hazırlamakta yardım etmiştim.
Sakin bir yemekten sonra ailecek film izlemiştik.
Ertesi sabah yani bu gün erken kalktım soğuk bir suyla duş aldım.
Temiz kıyafetler giyip odamdan çıktım.
Saçımı kurutma gereği duymuyordum çünkü ıslaklığın her zerresinden faydalanmaya çalışıyordum. Yelpazede bu durumu destekleyen en iyi faktördü.
Mutfağa gidip dolaptan karpuz çıkardım ve bir dilim kesip doğradım. Tabağımı alıp balkona çıktım. Sabahları azda olsa serin oluyordu ve nemi daha düşük oluyordu. Yaklaşık 1 saat sonra bu havayı arayacaktım.
Masaya oturup çatalıma bir karpuz dilimi batırdım ve yemeye başladım.
Sabah namazına kalktığımızdada ailecek bir dilim karpuz yemeden yatmıyorduk. Hayatımda hiç bu kadar çok karpuz yediğimi hatırlamıyordum.
Ayrıca şuna da eminim ki klima Adana için icat edilmiş bir araçtı.

Hava ısınmaya başladığında boş tabağı alıp mutfağa geri girdim.
Annem uyandığında beraber kahvaltı hazırladık. En son dolaptan karpuzu çıkardığında "ne çabuk bitti bu karpuz" dedi.
Kalan karpuzu da doğrayıp masaya yerleştirdik.
Babam ile Abdülhamit'i de çağırıp kahvaltıya başladık.
"Kübra süt koysana" kafamı Abdülhamit e çevirip sinirli bakışlarımı gönderdim.
"Kalk kendin koy" diyerek önüme döndüm ve ağzıma peynir attım.

"Kübra koyu ver işte sütü ne olcak"
Bu sefer kafamı babama çevirdim.

"Ama baba kahvaltısını yapmak yerine sütü içiyor bi zahmet kendi koysun"

Babam ile biraz bakıştıktan sonra yenilgiyi kabul edip yerimden kalkıp Abdülhamit e süt doldurmaya başladım.
O sırada oda bana zafer kazandığı için sinir bozucu bir şekilde sırıtıyordu.
"Teşekkürler ablacımm"
Göz devirip "ne zaman abla olduk?!"
Dedim.
Normalde bana abla demezdi işi düştüğünde ya şimdi ki gibi sinirilendirmek için derdi.

"Abdülhamit önüne dön ve tabağındakileri bitir başka sütte yok sana"

Bu sefer ben sırıtmaya başladım.
"Afiyet olsun canım kardeşim"

Yerime oturup kahvaltıma devam ettim.

Kahvaltı bitikten sonra annem ile babam çay içmeye devam ettiler bende bu sırada tabakları tezgaha ordanda bulaşık makinesine yerleştirmeye başladım.

"Kübra buldun mu güzel bir dershane?"
Ellerimi kurulayıp sandalyeye oturdum.
"Yani baktım bir kaç tane yerede bulamadım uygun bir yer"

"Yakın zamanda bulman lazım biliyorsun değil mi"

"Evet baba"
Konu burdan kapanmıştı babam annem ile sohbet etmeye devam etti.
Saat 13:00'e geliyordu.

"Anne dışarı çıksak biraz etrafı dolaşmak istiyorum hem yeni kıyafetler alamamız lazım olur mu ?"

Annem çay bardaklarını makineye koyup bana döndü.
"Doğru söylüyorsun benimde bir kaç parça bir şey almam lazım Neriman hanımada söyleyelimde oda gelsin. Biliyordur o nerden ne alacağını"
Annemi onaylayıp odama yöneldim.

Kıyafetlerimi giydikten sonra çapraz çantamı hazırlayıp omzuma taktım odamdan çıktığımda anneminde hazır olduğunu gördüm. Vestiyerden converse ayakkabılarımı alıp kapının önünde giydim.
Annemde ayakkabılarını giydikten sonra aşağı indik.
Annem Neriman ablaya haber vermişti oda seve seve gelebileceğini söylemişti.
Bir kaç dakika içinde Neriman ablada gelmişti.
"Selamun aleyküm"
Annem ile aynı anda
"Aleyküm selam" dedik

Binanın arka bahçesindeydik arabalarda buradaydı. Aslında babam işten izin alıp bizi götürecekti ama Neriman abla kendi arabasıyla götürebileceğini söylemişti.

Neriman abla ile annemin peşinden ilerlerken bir jeep arabanın önünde durdular
Beyaz ve çok büyük bir arabaydı. İçimden maşallah diye geçirdiğimde Neriman abla arabanın kilidini açtı. Annem ile ikisi öne ben ise arkaya oturdum.

Araba çalıştığında dikiz aynasından annem ile Neriman ablaya baktığımda ikiside Ayet el Kürsi okuyordu. Araba hareket ettiğinde gülümsedim bence jeep sürmek erkeklerden çok kadınlara daha çok yakışıyordu.
"Neriman abla jeep sürmen çok hoşuma gitti ben ehliyet kursuna başlayınca artık sizde bir araba alırsınız bana"
Şakasına söylediğim şeyi Neriman abla ciddi bir şekilde
"İnşallah kızım inşallah"
Dedi
Çok tatlı bir kadın ya!
Gülümseyerek pencereye döndüm araba ile ilgili sadece binerken dağa tırmanıyormuş  hissi veriyordu. Belkide sıkıntı boyumdaydı.

Araba durana kadar annem ile Neriman abla sohbet etmişlerdi ama ben onlara hiç katılmamış kendi kendime şarkı söylüyordum.
Araba durduktan sonra indik biraz zor olsada inmiştim.
'GÜNAYOĞULLARI'
Mağazaya girdiğimizde serin hava bizi karşıladı içeride Selim abide vardı.

Neden burda olduğunu anlamamıştım.
"Kübracım ne beğeniyorsan al bak"

Kafamı belli belirsiz sallayıp elbiselere yöneldim hepsi pamukluydu.
"Bunların hepsi pamuklu"
Annem yanıma gelip elbiselere baktı "çok güzeller"

İçlerinde yeşil bir elbise çok hoşuma gitmişti elime alıp anneme gösterdim
"Nasıl??"
Annem şöyle alıcı gözüyle bakıp
"Tamam alalım" dedi
Mağazada dolaşıp bir sürü yeni kıyafet aldım hem evde hemde dışarıda giymek için.
Fiyatları biraz pahalıydı ama değerdi.
Annemde kendine kıyafetler seçtiğinde kasaya yöneldik.
Ödemeyi yaparken Neriman abla ipek düz bir eşarp ile mavi kot bir elbise getirdi.

"Bunlarda benim hediyem olsun"
Annem
"Hiç gerek yok ki aldık zaten"
Dedi
"Olur mu öyle hediye etmek istiyorum ben" diye ekledi Neriman abla.
Klasik Türk kadınlarının tartışmalarını yaparken onlar.
Ben bu dükkanın Neriman ablaların olduğunu yeni anlamıştım.
Ah saf kafam!!!

Selim amca burdayken anlamalıydım sonuçta durumlarının iyi olduğunu biliyordum burda çalışan değil patron olabilirdi ancak. 

Neriman abla ile annem aralarındaki meseleyi hallettikten sonra annem kıyafetlerin ödemesini yaptı.
Mağazadan çıktıktan sonra Neriman ablanın yanına gidip sarıldım.
"Çok teşekkürler Neriman abla böyle güzel kıyafetlerin olduğu bir dükkan olacağı hiç aklıma gelmezdi"
Normalde kapalılar için üretilen kıyafetler naylonlu dar ve modelleri çok çirkin oluyordu.
Çok zor kıyafet buluyordum geneldede diktiriyordum.
                       **********************
Eve geldiğimizde annem aldığımız her şeyi denememi istemişti. Bi nevi defileydi.
Bende öyle yapmıştım ama bir yandada yorulmuştum.

Evdelik kıyafetlerimi giyip annemin yanına salona gittim.
Annem aldığımız kıyafetlerin etiketlerini kopartıyordu.
Yanına oturup klimanın kumandasını aldım ve derecesini ayarladım oda iyice serinlediğinde rahatlamıştım.

"Üst kattada erkek kıyafetleri varmış hafta sonu baban ile Abdülhamit için bir şeyler alalım".
Başımı sallayarak annemi onayladım.
"Anne bizde mi dükkan açsak"
"Ne dükkanı?"
"Fark etmez seninde benimde zevkim güzel her şey olabilir"
Annem sadece gülmek ile yetindi.