ADANA'da HAYAT

*45*

"Kübra bir şey söyleyecek misin?"

Bakışlarım ileride bir şekilde yürümeye devam ettim.
Kaçıyordum.
Her şeyden belkide gelecekteki bizden kaçıyordum.

Arkadaşlarımın kafedeki adam
Okuldakilerin benim dersime girmese bile bir hoca ile yada annemin karşı komşusunun oğlu diye bildiği kişi ile nasıl bir yola girebilirdim.

Annem ne derdi.
Neriman abla ile görüşmemin sebebinin o olduğunu bile düşünebilirdi.

Belki diğer nedenler o kadar önemli değildi ama ailemin düşüncesinden kaçıyordum.

"Kübra bir cevabı hak etmiyor muyum ?"

Ayaklarım yere çivilendiğinde bir şey söylemem gerekiyordu.

Ama olumsuz cevap versem her şey biterdi.
Olumlu cevap versem ciddiye biner.

En iyisi bu işten kaçarak kurtulmaktı.

Adımlarımı hızlandırarak durağa geldim.

Fakat arkamdan bir oflama sesi duyunca peşimden geldiğini anladım.

Sırf onun ile karşılaşmamak için erken çıkmıştım evden ama meğer oda beni aşağıda bekliyormuş.

Hiç bir şey konuşmadan otobüsün gelmesini bekledik.
Otobüs geldiğinde önce ben sonra o bindi.

Otobüs bu saatte daha kalabalık oluyordu. Biraz arkaya ilerlediğimde oturacak yer olmadığını gördüm.

Ayakta yolculuğa devam ederken Murat abi arkamdan konuşmaya başladı.

"Şu sol çaprazdaki iki adam kalkacak birazdan oraya yaklaş"

Kafamı adamlara çevirdiğimde toparlandıklarını gördüm.
Yavaşça oraya yaklaştığımda otobüs başka bir durakta durdu. Adamlar kalkınca küçük bir kız hemen cam kenarına oturdu bende hızlıca yanına çöktüm.

Murat abide ayakta yanımda duruyordu.

Yaklaşık 20 dakika sonra inmeMİZ gereken durağa geldiğimizde ayağa kalktım. Murat abi biraz geriye çekildiğinde aradan sıyrıldım.
Tuşa basmak için elimi uzattığımda başka birideelini uzattı.
Ellerimiz bir birine deydi ve ben tabi elimi hızla çekmiştim.

Kim olduğuna baktığımda tanımadığım bir erkekti.

Vücuduma yayılan titreşim gerilememe sebep oldu.
Otobüs durup kapılar açılınca hızlıca indim.

"Of ya !!"

Hızlı adımlar ile ilerlerken bir yandan

"Allahım afet"
Diye mırıldanıyordum.

8. Sınıftan beri erkekler ile aramdaki mesafeye dikkat ediyordum.

Bir süre imam hatip benzeri bir özel okula gittiğim için zaten sınıflar kız erkek ayrıydı.

O yüzden böyle erkekler ile aramdaki mesafeyi koruyabilmiştim.

Zaten temas seven bir insan değildim.
Sadece sarılabilirdim.
Onun dışında  başka yerlerime dokunulmasından çok rahatsız olurdum. Hele ki haberim olmadan biri dokunursa korkardım.
El şakalarını sevmezdim bu yüzden.

"Çok mu rahatsız oldun ?"

Şimdiye kadar varlığını unuttuğum Murat abinin sesini duyunca düşüncelerimden sıyrıldım.

"Evet"

"Seni bu yüzden seviyorum az önce oğlan otobüsten inince ağzını burnunu kırmak istedim sırf sana dokunabildi diye"

Söyledikleri beni kaskatı ederken rahatlamak için derin nefesler aldım.

"Bir gün şu okula helalim olarak el ele girmek istiyorum seninle"

Daralıyordum.
Birazdan kıyafetimi umursamadan koşmaya başlayacaktım.

Okula yaklaştığımızda önüme geçti.
Berber görünmemek içindi.

Belki insanlar bir şey fark etmeyecekti ama benim rahatsız olacağımı biliyordu.

Bende okula girdiğimde Murat abi okuldan başka hocalar ile konuşuyordu  ve bende ta bi ki kulak misafiri oldum.

"Gelicek misin Murat hocam?"

Murat abi ensesini kaşımaya başladığında gerildiği bir şey olduğunu anladım.

"Ne kadar sürecek ?"

"İşimiz ne zaman biterse"

Derin bir nefes alıp seslice bıraktı.

"Tamam geliyorum"

"Pasaportun vardır İnşallah çünkü Cuma günü yola çıkacağız"

"Var var"

Gerisini dinleyememiştim çünkü beynim sulanmıştı.

Pasaport demişlerdi.
Yurt dışına gidiyordu.

Ama nereye ?

Sıkıntı şu ki ne zaman geleceğini bile bilmiyordum.

Askere gittiğinde 6 ayı gün gün saymıştım.

Şimdi neyi sayacaktım.

İçim gitme diye bağırmak istiyordu.

Yerinde duramıyordu adam.
Kalsaydın ya bir süre, askerden yeni gelmişsin bana bir itirafta bulunmuşsun bekle bir belki benimde bir cevabım var bir süre sonra verebilceğim.