ADANA'da HAYAT

*35*

Gözlüğümü çıkartıp burnumu ovaladım.

Ara tatile kadar teslim etmem gereken bir tez ödevim vardı.

Sosyoloji dersimize giren hoca vermişti ödevi.

İlim Bilim ve Din
Adlı kitap hakkında Tez yazmamı istedi
Aslında bu kitapta tezdi.

Hoca
'Miraç Kadayıf 22 yaşında yazmıştır bu kitabı ama bir profesör kadar bilgili biridir. O yüzden bu kitap bastırılmıştır. Ve tezinizde hiç bir şekilde o kitaptan bir alıntı olmasın.'

Kitabı okuyarak not alıyordum. Biraz ağır bir kitaptı ama gerçekten yararlıydı. Yazan kişi gerçekten iyi yerlerde olmalıydı.

Çantamdan çıkardığım suyumdan biraz içtim.

Gözlüğümü geri takıp okumaya devam ettim.
Gözlüğüm dinlendirici gözlüktü tabi biraz numarasıda vardı uzun süre bir yere odaklanınca gözümdeki netlik azaldığı içindi.

3 sayfa daha okuyarak not aldım ardından sıkıldığım için kitabın arasına ayracı yerleştirdim.

Gözlüğümü çıkartmadım çünkü şu an çoğu şeyi gözlüksüz net göremiyordum.

Eşyalarımı toparlayıp çantama yerleştirdim.

Hırkamı giydikten sonra çantamı omzuma astım. Kitabıda elime alıp kütüphaneden çıktım.

Eve doğru yürürken kitabın ön kapağını inceliyordum. Çok karışıktı , kitabın arkasını çevirip biraz oraya baktım.

Kitabım en arka sayfasında yazarın resimi vardı.

Uzun saçlı sakallı gözlüklü biriydi. Ama bana bir yerden tanıdık geliyordu.

Muhtemelen Miraç Kadayıf mahlasıydı.

Eve doğru yürürken hala resimdeki adamın kim olduğunu hatırlamaya çalışıyordum.

Resme bir kez daha bakarken karşımdan bir havlama sesi geldi.

Korkuyla irkilerek elimdeki kitabı yere düşürdüm.

Köpek o kadar korkutucu duruyordu ki kitabı almaya bile çekiniyordum.

"Kübra"

Murat abinin sesini duyunca kafamı ona çevirdim.

Önüme geçip köpeğin üstüne yürümeye başladı. Köpek bir kaç adım geriledikten sonra Murat abi ayağı ile yere vurdu köpekte korkarak hızlı bir şekilde uzaklaştı.

Ben köpeğin gitmesinin rahatlığını yaşarken eğilip kitabı aldım.

Geri doğrulduğumda Murat abi ile göz göze geldik.

Ağzım şaşkın bir şekilde açılırken o bana anlamaz bir şekilde bakıyordu.

"Sen!"
Dedim ilk önce

Ama o hala ne olduğunu anlamamıştı.

Kitaptaki resimi açıp karşılaştırdım.

"Sen bu musun Miraç Kadayıf"

Yanıma yaklaşıp elimden kitabı aldı. Yüzüne kocaman bir gülümseme gelince konuştu.

"Evet çok mu şaşırdın. Eğer hayranımsan imzalayabilirim"

Kaşlarımı çatıp

"Ne alaka ?"
Dedim

"Hoca kitabın hakkında tez çıkarmamı istedi"

Elini cebine sokarak havalı bir duruş yaptı.

"Güzel, anlayabiliyor musun peki kitabı ?"

Elimi uzatıp kitabı vermesini bekledim.
Kitabı alınca biraz karıştırdım.

"Yani biraz ağır bir kitap. Mesela şurası 'Felsefe dini büyük bir arzu ile incelemek ister. Ancak dini hakikatle ilişkisinde felsefe biraz kapalılık arz eder. Bu açıda felsefe sanki dini tehdit ediyor olarak anlaşılabilir' bu kısmı tam kavrayamadım. "

Ensesini ovalayarak.

"Bu konu biraz uzar. Sen kitabı oku zaten ince bir kitap. Anlamadığın yerleri işaretle ben sana açıklayayım bir ara."
Dedi

Kafamı salladım

"Bu kitabı anlayarak okuyup bitirmem için en az 5 güne ihtiyacım var sonrada bir hafta içinde tezi yazıp teslim etmem gerek. İlk seneden niye bu kadar yoruyorlar ki."

"Çünkü ilk sene öğrenmeye yapabilmeye daha çok meyillisiniz. Hem merak etme kitabı anlayabiliyorsan tezini kolaylık ile yazarsın."

Eve doğru yürümeye başlamıştık.

"Kitabı okurken zaten not alıyorum. Fikirlerimi ekleyerek teze çevirmek zor gibi hem hocayıda etkilemem lazım."

"Ben sana yardım ederim ilk kez mi tez yazıyorsun ?"

"Yani lisede hocaların verdiği konularda yazdıklarım sayılıyorsa ilk değil"

Başını salladığında apartmana girmiştik.

Asansöre binip yukarı çıkarken hiç konuşmadık.
Asansörden indiğimizde

"İyi akşamlar"
Dedi

Bende
"Sanada"
Dedim  aynı anda zili çaldık.

İki kapıda aynı anda açılınca annem ile Neriman abla sohbet etmeye başladı.

Neriman abla ile ayak üstü biraz konuştuktan sonra eve girdim. Üstümü değiştirip ellerimi yıkadıktan sonra odama geri geldim.

Farklı bir şekilde mutlu iyi hissediyordum.

Birden Murat abiye kızgın olduğumu hatırladım ve geri tavrımı koymaya karar verdim.

Ama bana yardımı olacaktı. İyi biriydi aslında. Sonuçta hatasız kul olmaz. Uzun zamandan beri aramıza en son olay yüzünden mesafe koymuştum. Ama şimdi bir ciddiyeti kalmadı.
Üzerinden ne kadar zaman geçti onu bile bilmiyordum.

Masama eşyalarımı koyup ödeve geri devam etmeye başladım.