ADANA'da HAYAT

*5*

Mavi pijama takımımı giydikten sonra odamdan çıktım annem balkonda beni bekliyordu. Balkona çıktığımda annem ikimizede soğuk kahve koymuştu. Sandalyeye oturup kahvemden bir yudum aldım.

"Anlatacak mısın?"

"Şimdi kütüphaneden çıktıktan sonra yine o kitap kafeye gittim. Sana bahsettiğim kızlarda ordaydı. İşte ben bi özgüvenle yanlarına gittim selam falan verdim. Tanıştık hepsi çok tatlı kızlardı. Böyle sohbet ederken konu okul dershaneye falan geldi. Sonra kendilerinin gittikleri dershaneyi önerdiler. O kafenin arkasındaymış güzel kaliteli dediler sonra biraz daha sohbet ettik öyle işte"

Annem kafasını sallayarak "akşam baban ile de konuş" dedi.

"Tamam.  Ay anne bu gün hava sanki daha bir sıcak"
Kahvemi kafama dikip bitirdim.
O sırada balkona Abdülhamit girdi.
Bana yaklaşıp birden sırtıma buz attı.
Olduğum yerde buzu çıkarmak için çırpınırken buz kayıp duruyordu. En sonunda buzu çıkardığımda zaten iş işten geçmişti küçücük kalan buz elimin içinde eridi.

Kafamı Abdülhamit'e çevirdiğimde gülüyordu. Boynumu çıtlatıp gülümsedim.
"İntikamım kötü olacak Abdülhamit kendine işkencelerden işkence beğen abla beni öldür diye yalvaracaksın bana , olacaklara hazır ol sevgili kardeşim."

Üstüne doğru yürüdüğümde
"Anne!!" Dedi
Ama ben bir şey yapmadan yanından geçip balkondan çıktım.

Akşam yemeği vakti geldiğinde annem ile tabaklara patlıcan dolmalarını koyduk yanınada salata cacık ve vazgeçilmez karpuzumuz vardı.

Sofra hazır olduğunda annem evdekileri sofraya çağırdı.

"Kübra şu tabağı Neriman hanıma götür hadi kızım"

"Anne yemekten sonra götürsem olmaz mı?"

"Olmaz komşuya ısıtılmış yemek götürülmez"

Derin nefes alıp odam gittim üstüme elbise giyip şalımı yalap şalap yaptım ve odadan çıktım. Annem elinde tabak ile holde bekliyordu terliklerimi alıp kapının önünde giydim. Annemden tabağı alıp ileri yürüdüm annem kapıyı açık olcak şekilde kapattı bende Neriman ablanın kapısına gelip zile bastım bir kaç saniye sonra Neriman abla güler yüzü ile kapıyı açtı. Selam verip tabağı uzattım oda teşekkür ederek aldı.
Nasılsın iyi misin Faslını geçtikten sonra aklımdaki soruyu sordum.
"Neriman abla hani şu ŞAHMAT KİTAP KAFE var ya orayı biliyor musun?"

"Evet canım biliyorum"

"Onun arkasında bir dershane varmış orayı önerdiler bana nasıl bir yer orası bir bilgin var mı?"

"Benim bir bilgim yok canım ama benim oğlana sorarım ben sen merak etme"

"Tamam o zaman iyi akşamlar"
"İyi akşamlar"

Neriman abla kapıyı kapattığında bende eve girdim. Odama girip üstümdekileri çıkardım. Ellerimi yıkayıp sofraya oturdum.

Yemeğimi yerken bir yandan da babama dershane işini anlattım ve Neriman abladan haber beklediğimi söyledim.
Yemeğimi bitirdiğimde bardağımdaki soğuk suyu içtim.
Kafamı kaldırdığımda Abdülhamit ile göz göze geldim. Gülümseyerek başımı tehditkar bir şekilde salladım. Oda hemen gözlerini kaçırdı.
İçimden kahkaha atmak gelsede yapmadım.

Sofrayı annem ile topladıktan sonra mısır patlattık. Salona geçip güzel bir komedi filmi açtık.
Ailem ile vakit geçirmeyi seviyordum. Tabi abimde gelseydi iyi olurdu. Özlemiştim onu eskiden çok kavga ederdik sohbet etmezdik sadece kısa konuşmalarımız olurdu.
Ama son iki senedir yani o askeri üniversiteye gittiğinden beri kavgamızı bile özlüyordum. Tatillerde geliyordu genelde ama şu an işi biraz uzamıştı. Telefon etmiştim ama cevap gelmedi sonuçta her zaman telefon kullanmalarına izin verilmiyordu.
Odamdan telefonumun çalma sesi gelince bir hışım ile yerimden kalktım. Abim arıyor olabilir miydi ?