ADANA'da HAYAT

*46*

Murat'tan....

Kaçma sırası bendeydiydi.
Büyük bir hata etmiş gibiydim.

Belkide her şey olduğu gibi kalmalıydı.
Hiç bir şey yokmuş gibi davranmalı hayatıma devam etmeliydim.

Umreden dönünce karşı karşıya nasıl yaşayacaktım hiç bir fikrim yoktu.

Unutmak isterdim.
Ama kalbime yaşattığım bu güzel duyguyu unutmak ne kadar zor olurdu.

Hep karşımda okulda olacaktı.
Belkide ellerimin arasından kayıp başkası ile evlenecekti.

Yada ben evlenecektim. Zamanı gelmişti annem ne kadar bilsede neler olduğunu babam bir haberdi ve evlenme konusunu gündeme almaya başladı. İkimizden biri durumu imkansızlaştırcaktı.

İşimizin 3 ay içinde bitmiş olması gerekiyordu.
Staj yapan bazı öğrencilerde bizim ile gelecekti.

2 saat içinde uçak kalkacaktı.
Valizimi alıp evdekiler ile vedalaşarak evden çıktım.
Gitmeden son ,son bir kez onu görmek istiyordum.

Apartmanın çıkışına geldiğimde onu geçen benim oturduğum yerde gördüm.

Kalbim hızlanmaya başlarken apartmandan çıkıp yanına geldim.

Bir kediyi seviyordu.

"Acıyor mu bacağın ?"

Kedi farklı hırıltılar çıkardığında yavaşça bacağını ovaladı.
Önüne doğru geçtiğimde başını kaldırıp gözlerime baktı sonra onun gözleri elimdeki valize kaydı.

"Yolun açık olsun"

Sözler ağzından tane tane dökülürken ses tonun güzelliğine hayret ettim.

"Amin"

"Ne kadar orda olacaksın ?"

"Bilmiyorum işimiz ne zaman biterse"

Yüzüne yavaş yavaş yayılan hüzün beynimin başka şeyler algılamasına sebep oluyordu.

Bileğimdeki saate bakıp
"Gitmeliyim"

Dedim
Başını sallayınca apartmanın bahçesinden hızlıca çıktım.

Şahmat kafeye uğrayıp Nil'e baktım.

Bir müşteriye siparişini veriyordu. Arkasını dönüp göz göze gelince elim ile gel işareti yaptım.

Hızlı adımlar ile bana yaklaşıp
"Efendim dayı"
Dedi

Derin bir nefes alıp verdim.
"Kübra'nın sevdiği biri var onu ben gelene kadar bul.Allah'a emanet ol"

Bir şey söylemesine kalmadan kafeden çıktım.

Kesin bir şekilde söylediğim için söylediğimi ciddiye alacaktı.

Nil bazen umursamaz ve fazla şakacı bir kız oluyordu.
Ağzı durmuyordu bazen ve ben bundan bunalıyordum o yüzden bazen kesin dille konuşmam gerekiyordu.

Kafenin önünde buraya gelirken çağırdığım taksiyi bekliyordum.

Bir kaç dakikada geldiğinde hemen valizimi bagaja koyup ön koltuğa geçtim.

"Havaalanına"

Taksi ilerlerken akan yolu izleyerek düşüncelerime dalış yaptım.