ADANA'da HAYAT

*11*

Dershane bittiğinde kızlar ile çıktık.

Onlar kafeye gidecekti ama ben eve gidecektim. Kendimi halsiz hissediyordum kafenin önünde vedalaştıktan sonra ayrıldım.

Kızlar sarılıp dikkatli olmamı söylemişlerdi ama gözüm çok kararıyordu. Dinlene dinlene eve geldiğimde apartmana girip yukarı çıktım.

Bizim dairenin zilini çaldım ama açan olmadı. Çantamdan anahtarı çıkartırken Neriman ablanın kapısı açıldı.
Arkamı döndüğümde Neriman abla şok ile bana bakıyordu.

"Kızım Kübra ne oldu sana!"

"Biraz halsizim Neriman abla"

"Olmaz annenler evde değil bu halde bırakmam seni"

"Yok Neriman ab~"

"Olmaz öyle gel buraya"

"En azından rahat bir şeyler giyeyim"

"İyi tamam çabuk ol bekliyorum"

Kafamı sallayıp anahtar ile kapıyı açtım. Eve girdikten sonra odama yöneldim. Çantamı rastgele bir yere bırakıp dolabımdan eşofman kumaşından bir tunik takımı çıkardım.

Neriman abla önceden rahat olabileceğimi yanımıza kimsenin gelmeyeceğini söylemişti. O yüzden bunu giymiştim.

Hazırlandığımda anahtar ile telefonumu aldım ve evden çıktım.
Neriman ablanın kapısının önüne geldiğimde kapı aralıklıydı ama ben yinede tıkladım.

"Gel Kübra gel"

Ayakkabılarımı çıkarıp eve girdim ve kapıyı kapattım.

"Evde kimse var mı Neriman abla ?"

"Hayır, niye ?"

Dediği sırada mutfaktan elinde tepsi ile çıktı.

"Kıyafetim uygun değil o yüzden"

"Anladım, kimse yok merak etme hadi gel içeri"

Neriman ablanın peşinden oturma odasına girip koltuğa oturdum.

"Neyin var canım benim ,yüzünün rengi gitmiş"

"Bilmiyorum ki Neriman abla"

"Bi rahatsızlığın var mı?"

"Kansızlık vardı ama ilaçlarım geçen ay bitti en kötü üç ay geçmesi gerekiyor"

"Belki şehir değişikliğindendir"

"Olabilir"

"Al bak şu pekmezli içicekten iç hem ferahlatır hem iyi gelir"

Başımı sallayıp sehpadan bardağı aldım ve bir yudum içtim.

"Oha aşırı lezzetli"

Neriman abla ile göz göze gelince

"Pardon Neriman abla birden öyle şey oldu"
Dedim

"Alemsin Kübra sıkıntı yok merak etme"

Gülümseyip içeceği içmeye devam ettim bu sürede ise hiç konuşmadık.

Bardağım bitince tepsiye bıraktım.
Neriman abla ayağa kalkıp

"Gel mutfağa geçelim"
Dedi

Beraber mutfağa geçince ben sandalyelerden birine oturdum.

"Akşama ne yemek yapalım"

"Alternatif olarak ne var"

"Köfte , kabak , patlıcan , makarna"

Biraz düşündüm ve kendi zevkimi söyledim.

"Bence kıymalı patlıcan tava olabilir"

"Haklısın bizim oğlanda sever onu. Sende daha iyiysen dolaptan çıkar patlıcanları"

İyi hissettiğimi düşünerek ayağa kalktım ve dolaptan patlıcan poşetini çıkardım.
Yıkayıp soymaya başladığımda Neriman ablada pirinç yıkıyordu.

"Kübra en sevdiğin yemek ne?"

"Benim mi? Yani sulu yemek olarak patlıcan severim kuru şeyler olarak tavuk severim. Sen ne seversin Neriman abla?"

"Canım ben içli köfte severim"

"Olsada yesek"

Neriman abla gülerek

"Kurban bayramı yaklaştı yaparım ben sana"
Dedi

"Teşekkür ederim Neriman abla"

Başını sallayıp işine devam etti.

Yemeyi pişirmeye bıraktığımızda sandalyelere oturduk.

"Beceriklisin maşallah"

"Yani biraz. Yemek yapmayı bilirimde tatlı yapmayı daha çok severim"

"En güzel yaptığın tatlı ne ?"

"Profiterol yaparım en güzel ,biraz zahmetli ama güzel yaparım"

"Bizede yaparsın herhalde bi ara"

"Tabi yaparım"

Anneme mesaj atmıştım eve gelince haber vermesini istemiştim.

Annem mesaj atınca Neriman ablaya veda edip evden çıktım zaten bir kaç adımda bizim eve geldim

Neriman abla beni uğurlandığı için annemde kapıyı açtığı için karşı karşıya gelmiş oldular ve kısa bir sohbete başladılar. Ben ise hiç katılmadan Neriman ablaya el sallayıp içeri geçtim.

Üstüme pijama takımlarımdan birini giyip elimi yüzümü yıkadım.
Daha iyi hissediyordum belkide Neriman ablanın verdiği içecek sayesindeydi.