ADANA'da HAYAT

*43*

"Söylemicem"

"Kübra hadi ya bir şey olmuş belli"

"Olmaz Ecem"

"Ablama anlatmışsın ama"

"Ablan ile dertleştik o yüzden"

"İyi be anlatama, bende hayatımda farklı bir şey olursa sana anlatmayacağım"

Böyle olmasını istemezdim. Ecem benim en yakın arkadaşımdı.

"O zaman kendimi hazır hissettiğimde anlatırım. Utanırım yoksa"

Kafasını salladı.

"Aa küçük kızda buradaymış"

Ecem ile kafamızı bize doğru yaklaşan çocuğa çevirdik.

Ecem ise birden sinirlenmişti.

"Ecem kim bu"

"Okuldan biri"

Çocuk çantasından bir anahtarlık çıkardı ve Ecem'e verdi.

"Sen çok seversin böyle şirin oyuncaklı şeyleri"

Ecem elindeki anahtarlığa baktı. Çizgi film karakteriydi.

Anahtarlığı çocuğun kafasına atıp parmağını havada salladı.

"Sakın bir daha benimle uğraşma"

Çocuk gülerek öndeki koltuklardan birine oturduğunda bende Ecem'e döndüm.

"Seninde anlatmadığın şeyler varmış."

Başını omzuma koyup

"Çantamdaki ponpon ile dalga geçmeye başlamıştı. Sonra her gün bana böyle anahtarlıklar oyuncaklar getiriyordu. Bende her seferinde kafasına atıyorum ama hiç akıllanmıyor. Ponponu çıkarsam o öyle dedi diye yapmış olucam. "

"Bence sen onu takmıyormuş gibi yap çünkü sen böyle yapınca daha çok uğraşası geliyor. Eğer takmazsan biraz daha uğraşır sonra sıkılır bırakır."

"Denemedim mi sanıyorsun Kübra.
Ama o kadar sinir bozucu ki hep bağırasım geliyor."

İnmemiz gereken durağa geldiğimizde indik. Ama o çocukta Ecem'e el sallıyordu.

"Ya sabır"

Eve doğru yürürken Ecem'e döndüm.
"Ben Şahmat kafeye uğrayacağım"

"Tamam görüşürüz"

"Görüşürüz. Sıkma canını"

Birbirimize sarılıp ayrıldıktan sonra karşıdan karşıya geçip kafeye girdim.

Nil kasada oturmuş telefondan bir şey yapıyordu.

"Nil"

"Aa Kübra. Gel gel sana söyleyeceklerim var"

Arkadaki oturma yerlerine geçtiğimizde hemen sordum.

"Ne oldu?"

Yüzüne sinsi bir gülümseme yerleştirdiğinde yine ne saçmalayacağını merak ettim.

"Dayım var ya"

Kelimeler kulağımdan beynime ulaştığında Adana'nın bu sıcak havasında buz kesildim.

"Ne olmuş dayına"

Oturuşunu düzeltip

"Sanırım sevdiği biri var"

Vücuduma yayılan sinir dalgasını belli etmemeye çalışarak.

"Ee ne yapayım "
Dediğimde

Yine güldü
"Yakında öğrenirim kim olduğunu"

Omuz silkip ayağa kalktım.

"Tamam. Peki beni niye çağırdın ? Bunu söylemek için değil heralde"

"Yok okulda bir ödev verdiler yardımını isteyecektim."

Çantamı omzumdan çıkarıp masaya koydum.

Nil'de bir kaç kitap ve defter getirdi.

Ne yapması gerektiğini sorduğumda
farklı bir konuda kompozisyon yazmasını istemişler.
Sayısalda olduğu için fen bilimleri ile ilgiliydi.

"Konu bulamadım senin aklında bir şey var mı ?"

Biraz düşünüp cevap verdim.

"Sessizliğin sesi"

"Sessizliğin sesi mi olur ?"

Kafamı sallayarak
"Yalnız kaldığında hiç bir ses olmadığında yine bir uğultu duyarsın. Bitkilerin dünyanın bir sesi vardır. Ama bizim sesten kastımız konuşmalar araç sesleri. Ancak az önce bahsettiğim gibi sessizliğin sesinde vardır."

"Anladım. Amfide en iyi ödev benimki olacak."
Yazısı hakkında biraz yardımcı olduktan sonra eşyalarımı toplayıp ayağa kalktım.

"Sanırım bundan sonrasını yapabilirsin"

"Evet yaparım"

Vedalaştıktan sonra çıkışa yöneldim.
Tam çıkarken Murat abi ile karşılaştık.
Ben ona nefret dolu bakışlarımı yollarken oda bana aynı şekilde baktı.

Dükkandan çıktığımda kendi kendime konuştum.

"Ne yani o bana niye baktı öyle. Hayırdır ben ona sinirliyken. Kimi seviyor olabilir ki?"

Kendime avutmaya çalışarak
"Beni sevecek tabi."
Dedim.

Eve kadar homurdana homurdana geldim.

Bizim kata çıkıp kapıyı çaldığımda kapıyı abim açtı.

"Abi!!!"

"Kübra"

Benim heyecanımın aksine düz bir tonda konuşunca sinirlendim.

"Herkeste bir tepki anlamıyorum ki. Biri kötü bakar biri umursamaz saçma sapan şeyler"

Eve girdiğimde direk odama girip üstümü değiştirdim.

Soğuk bir su ile abdest aldıktan sonra ikindi namazını ardından iki rekatta hacet namazı kıldım.

İçime gelen ferahlama ile kendimi daha çok avuttum.

Hal ve hareketleri sanırım onunda beni sevdiğini gösteriyordu.

Ama yinede emin değil ve sinirliydim.