ADANA'da HAYAT

*50*

Kübra'dan....

"Dayım geldi. Bana bir hediye almış görmen lazım."

"Gerçekten mi ? Gelmiş mi nerde şimdi?"

"Ağır ol Kübra. Az önce dışarıdan geldi"

"Bir daha dışarı çıkacak mı ?"

"Birazdan çıkacak"

"Tamam sonra görüşürüz Nil"

"Görüşürüz. Bu arada eski dayımı bekleme çok değişmiş"

Telefonu Nil'in yüzüne kapatıp hazırlanmaya başladım.
Ne anladığı umrumda değildi.
Her şey tamam olduğunda annemin yanına gidip.
Aşağı inmek istediğimi söyledim.

Annem niye böyle aceleci davrandığımı anlamasada izin vermişti.

Evden çıkıp aşağıya indiğimde onu beklemeye başladım.

Araba kullanmaz diye düşünüyordum.

Yazarın Anlatımı İle....

"Dayı hadi aşağı insene bir"

"Niye"

"İnince anlayacaksın ve bana teşekkür edeceksin"

Murat ne olduğunu anlamasada ayakkabılarını giyip aşağı indi.

Apartmandan çıktığında boş bir şekilde yürümeye başladı.
Kübra ise apartmanın yan tarafından ona bakıyordu.

Biraz onu inceledikten sonra
"Murat"
Diye seslendi

Murat'ın adımları kesilirken Kübra ona doğru yürümeye başladı.

Murat arkasını dönünce Kübra biraz şaşırmıştı.
Çok değişmiş gibi duruyordu.

"Kübra"

"Neden bir şey söyleyip gittin. Neden sanki umut verir gibi yapıp kaçtın. Benim için beklemek ne kadar zordu biliyor musun? Zaman vermeliydin bana. Evet çocuk gibi davranıp kaçtım ama korkularım vardı. Hala var ama halledilmeyecek şeyler değil. Ne zaman senle konuşmayı düşünsem yoktun.Bir daha gitme olur mu ?"

Kübra elinde tuttuğu paketi ona uzattı. Murat ise şaşkınlığını üzerinden atabilmiş değildi.

Paketi alıp açtığında içindeki bilekliği gördü. Yüzüne yerleştirdiği tebessüm ile bilekliği bileğine taktı.

"Teşekkür ederim"

Kübra'da gülümsediğinde Murat eli ile ensesini ovalamaya başladı.

"Yani sende?"

"Evet bende"

Utanıyordu Kübra 2 kelime 13 harften oluşan o cümleyi söylemeye.

"Görüşürüz"
Diyerek arkasını döndüğünde Murat hiç bir şey demedi ve Kübra'nın uzaklaşmasını izledi.

Murat'tan.....

Mucize.
Bir mucize daha gerçekleşmişti.
Sıradan hayatıma ilk ama bütün dünya için kaçıncı olduğunu bilmediğim bir mucize.

Ne yapacaktım.
Bir şey yapmalıydım.

Kendi etrafımda dönerken.
Eve gidip her şeyi anlatmaya karar verdim.