ADANA'da HAYAT

*31*

YAZARIN ANLATIMI İLE...

Kübra eve doğru yürümeye devam ederken telefonu çaldı.
Zehra arıyordu

Hemen cevapla tuşuna basıp konuşmaya başladı.

Ama farkında olmadığı bir şey vardı.

Murat onu dinliyordu. Çünkü oda eve yürüyerek gidiyordu. Kübra'yı gördüğü gibi eşyalarını alıp kafeden çıkmıştı. Şapkası ilede kendini gizliyordu.

Kübra'nın telefonda konuştuklarını duyduğunda sinirleri gerildi.

"Evet güzel bir gündü"

"...."

"Yani sadece bir kişi ile tanıştım"

"...."

"Evet"

"...."

"Aşırı tatlı bir kız o kadar enerjik ki ayak uyduramıyorum"

Murat tanıştığı kişinin kız olduğunu anlayınca rahatladı. Ama içinden ilk günde hemen arkadaş bulmasını ve bu kadar samimi olmalarını yadırgıyordu.

Her şeye kıskanabilecek potansiyeldeydi Murat.

Evin binasına giriş yaptıklarında Murat biraz bekledi.
Kübra asansöre binince hızlı adımlar ile asansöre varıp kapanmakta olan kapısını tuttu. Asansörün kapısı yeniden açılınca Murat'ta bindi.

Kübra köşeye kayıp ondan uzaklaştı.

"Selamun aleyküm"
Kübra başını sallamak ile yetindi. İçinden almıştı selamını.

Yukarı çıkarken bir yandan Murat gizliden Kübra'yı seyrediyordu.

"İlk günün nasıldı ?"

"Güzel"
Murat başını sallayarak

"Üniversite ortamına dikkat et tehlikelidir"
Dedi

Kübra ise yine başını salladı.

Asansörün kapısı açılırken Kübra'nın telefonu çaldı babası arıyordu.

"Efendim baba"

"Kübra telefonun neden meşgul iki saattir seni arıyorum ?"

"Zehra ile konuşuyordum ne oldu ki ?"

"Annenin tansiyonu çıktı fenalaştı hastanedeyiz şimdi"

"NEE!!"

Murat kapıyı açarmış gibi yaparken Kübra'yı dinliyordu.
Bağırdığını duyunca hemen ona döndü.
Ne olmuştu ki diye düşünüyordu.

"Merak etme şu an iyi serum taktılar Abdülhamit teyzenlerde sende oraya geç biz gecikiriz"

"Baba annemi görmek istiyorum hangi hastane ?"

"Kübra dediğimi yap"

"Baba lütfen"

Kübra babasından hastanenin ismini aldıktan sonra geri asansöre yöneldi.

Başkasının çağırması ile inen asansör geri yukarı çıkmaya başladı.

"Kübra sıkıntı ne ?"

"Bir şey yok"
Murat inanmamıştı elleri titriyordu resmen. 

Kübra gözünden akan bir damla ile konuştu.

"Annem iyi değilmiş hastanede şu an"

Murat şaşkın bir şekilde Kübra"ya döndü

"Neyle gideceksin ?"

Kübra omuz silkip
"Otobüs"
Dedi

Murat başını olumsuz anlamda salladığında asansör geldi.

"Olmaz anneme söyleyeyim beraber gidin"
Dedi

Kübra zaten nasıl gideceğini düşünürken bu ona ışık olmuştu.

Kübra başını kaldırıp bir kaç saniye Murat'ın yüzüne baktı ve yüzünü başka bir yere çevirdi.

O sırada Murat onay almış bir şekilde evine girdi.

"Bekle annem gelir birazdan"
Diyerek içeride kayboldu.

Yaklaşık 7-8 dakika sonra Neriman abla hazır bir şekilde Kübra'nın yanına geldi.
Sırtını sıvazlayıp beraber aşağı indiler.

Arabaya bindiklerinde Kübra hastanenin adını söyledi.
Neriman ablada hızlı ve dikkatli bir şekilde arabayı sürmeye başladı.
Bir yandan da Kübra'yı teselli etmeye çalışıyordu.

Hastaneye geldiklerinde hemen babasını arayıp nerde olduklarını sordu.

İstediği cevabı alınca hızlı adımlar ile onların yanına vardı.

Belki önemli bir şey yoktu ama Kübra annesinin başı ağrısa bile korkuyordu.

Bir çok insanın kaldığı odaya girerken içinden önemli bir şey olmaması için dua ediyordu.

Odada annesi ile babasını gördüğünde koşar adımlar yanlarına gitti.

Yatakta oturur pozisyonda olan annesini görünce hemen sarıldı.

Anneside ona sarılıp
"Çok mu korktun ?"
Diye sordu. 

Kübra ise gülümseyerek
"Kalbim çıt gözyaşım pıt"
Dediğinde annesi kaşlarını çattı

"Kübra ne kadar sinir bozucusun"

Gülerek annesinden ayrıldı.

"İyisin Allah'tan"

Neriman ablada Kübra'nın annesine geçmiş olsunlarını diledikten sonra Kübra annesi ile biraz daha konuştu  ardından Neriman abla ile eve geri döndü.

Annesinin kan tahlili ve bazı tetkikleri yapılacaktı. Teyzesine gitmek istemiyordu.
Yarında okula gidecekti ve annesi ile babasının ne zaman döneceğini bilmiyordu.

En azından evde rahat edebilirdi.
Neriman abla Kübra'ya sarılıp

"Bozma moralini olur arada böyle şeyler"
Diyerek teselli etti.

Kübra gülümseyerek
"İyi akşamlar"
Dedi ve eve girdi.

Kısa bir duş alıp üstüne temiz kıyafetler giydi.
Başına bir yazma takıp elini Kuran aldı ve balkona çıktı. Masaya Kuranı bırakıp bir sayfa açtı ve okumaya başladı.

O sırada yandaki balkondan onu izleyen bir çift gözden habersizdi.

Kübra okuduğu sayfayı bitirince Kuran'ın kapağını kapatıp ellerini açtı.
Dua ettikten sonra ellerini yüzüne sürdü.

Murat yine onu izlediğini görmemesi için kalkıp onun görmeyeceği bir yere geçti sonrada yapma bir şekilde öksürüp geri eski yerine geçti. Kafasını çevirince Kübra ile göz göze geldi. Yüzüne istemsizce bir gülümseme gelince Kübra gözlerini başka bir yere çevirip ayağa kalktı Kuran'ı alıp içeri girince Murat daha çok gülümsedi.

Ne kadar isterdi burdan karşılıklı kahve içmek.

Bir gün hayallerini gerçekleştirme adına kendine söz verip oda içeri girdi.