Hayatımın değiştiği günün ertesi sabahı uyandığımda yüzüme çarpan o sıcak hava...
Güneş ve nem
Hayaller başkaydı gerçekler başka
Ben Kübra , Kübra Durmaz
Yeni arkadaşlar yeni komşular
Ve.......ve birisi gelir en ummadığın anda senin ondan haberin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Omuz çantamı alıp evden çıktım. Babam işe gitmişti annemde Abdülhamit'i okula bırakacaktı.
Aşağı indiğimde bir kaç saniye içinde Ecem ve ablası geldi. Ecem'in ablası evliydi 24 yaşındaymış. Üniversiteden biri ile evlenmiş ama kendi yaşına göre çok yorgun duruyordu. Gülümsediğinde bile içten olmadığı belliydi. Eşi ile arası bozuk değildir İnşallah.
Araba tam önümde durduğunda ikisinde gülümseyerek arka koltuğa oturdum.
"Selamun aleyküm"
"Aleyküm selam"
İkiside içten bir şekilde selamımı aldıktan sonra yola çıktık.
Araba ilerledikçe içimdeki heyecan bir çığ gibi büyüyordu. Üniversiteye geçmek ben büyüdüm demek gibi bir şeydi.
Sonunda geldiğimizde Rana abla arabayı park etti. Oda bu sene mezun olmuştu bu okuldan yani bize yardımcı olacaktı.
Hep beraber arabadan indiğimizde Ecem'in koluna girdim.
Ecem sayısaldan girmişti. İlk önce onu kendi bölümüne bırakmıştık. Ardından Rana abla ile benim bölümüme yürümeye başladık.
İstemsizce Rana ablayı izliyordum. Çok güzeldi. Hafif çekik bal rengi gözleri vardı. Yüzü ne kadar ciddiyse bi o kadar sevimlide duruyordu.
Ama mutlu değildi.
"Rana abla iyi misin ?" Kafasını bana çevirip gülümsedi.
"İyiyim niye sordun ki ?"
Gözlerimi kısıp onu biraz süzdüm.
"İyi durmuyorsun , bir sıkıntı varmış gibi ya da ne bilim acı çekiyormuşsun gibi"
Gözünden akan bir damla yaş ile düşüncelerimden emin oldum.
"Yoruldum Kübra"
"Neyden ?"
"Başka zaman konuşalım mı bu gün senin için önemli bir gün"
"Ama anlatacaksın ne olduğunu"
"Anlatıcam"
Onun koluna girip yürümeye devam ettim.
Ben girmem gereken binaya geldiğimizde sarıldım.
"Üzme kendini ne olduysa oda bir sınav Allah kimseye taşıyamayacağı yükü vermez."
Gülümseyerek kolumu sıvazladı.
"Öyle"
Rana abladan ayrıldıktan sonra binaya giriş yaptım.
İlk önce seçeceğim bölüm ile ilgili kayıt yaptırdım.
Tabi ilk gün ders olmaz sadece okul tanıtımı dersler ile ilgili tanıtımlar ve tanışma süreçleri.
Dolunay ile Zambak ne yapıyordu acaba onlar bizden daha heyecanlı olmalılardı. Hem yeni bir şehir hiç bir şey bilmiyorsun.
Zorda olsa girmem gereken dersliği bulmuştum. Zaman ile alışacaktım bu ortama.
İnsanlar çok farklıydı her tür insan vardı.
Benim gibi olan bir çok kişide vardı.
Girdiğim amfi baya kalabalıktı. Ne çok köşe nede çok orta olan bir yer bulup oturdum.
Heyecanım azalmıştı. Sadece insanlar ile uyum sağlamam lazımdı.
Çantamdan not defterimi çıkarıp bir şeyler karalamaya başladım.
Benim gibi yalnız oturanlar da vardı. Ve hemen birileri ile kaynaşıp sohbet edende.
Bir kaç dakika sonra yanıma bir kız oturdu.
Bol lacivert bir tişört ile haki renk kargo pantolon giymişti. Kahverengi saçlarını tepede toplamıştı.
"Günaydın" Dedi heyecanını saklamaya çalışarak
"Günaydın" Dedim bende gülümseyerek.
"Gülsüm ben" Dedi hala heyecanlı bir şekilde
"Kübra , tanıştıma memnun oldum"
"Bende" Dedi neşe ile
Gözleri kıyafetime kaydığında gülümsemesi yüzünde kayboldu. Anlayamadığım bir ifade ile bakıyordu.
"Ne oldu ?" Diye sordum merak ile
"Kıyafetin" Dedi ve devam etti
"Çok güzel çok yakışmış sana"
İçimde büyüyen mutluluk hissi beni kendime getirdi.
"Teşekkür ederim"
"Bende istiyorum böyle örtünmek ama cesaret edemiyorum"
İlk günden böyle biri ile karşılaşmak içimi ferahlatmıştı.
"Neden olmasın" Diye sordum.
"Geri açılmaktan korkuyorum. Adana'nın havasında belli dayanamazsam diyorum."
Gülümsemem gittikçe büyüyordu.
"Ben nasıl dayanıyorum hele ki Adana'ya yeni geldim. 1 sene oldu. Sen Allah rızası için dene zaten seversen senin için çok daha kolay olur."
"Seviyorum. Burda o kadar insan varken senin yanına geldim. Yardım et bana olur mu? Hem ben namazda kılıyorum bak çantama eteğim ile yazmam hep yanımda. Aslında kendime söz vermiştim Üniversiteye kadar örtüncem diye ama yapamadım."
Anlayış ile başımı salladım.
"Böyle durumlarda pat diye başlayacaksın. Birden örtüneceksin ki vazgeçme şansın olmasın. Yanında destekçiler olduğu zaman daha rahat olursun"
