*60*

40 3 0
                                    

MURAT'tan......

Çocuğumuz şu an sekizinci ayına girmişti.

Kübra'nın karnı belli olmaya başladığında heyecanım kat kat artmıştı.

Cinsiyeti erkekti.

Kübra 'İnşallah babası kadar iyi ahlaklı ve yakışıklı olur' demişti.

Hamileliği boyunca neredeyse hiç sıkıntı çekmedi.
Sadece ani duygu değişimleri beni biraz geriyordu.
Onun dışında hiç bir sıkıntımız yoktu.

Annelerimiz ise çocuk için alışverişler yapmaya başlamışlardı.

Biz ise onun odasını çoktan hazırlamıştık.

Yukarı katta hemen çaprazımızdaki odayı oğlum için hazırladık.

Hem beşik hem yatak koymuştuk.
Çünkü annem 'o kadar hızlı büyüyüyor ki anlamıyorsun'
Demişti.

Sonuç olarak bende hemen hazırlığımızı yapmıştım.

Kübra'nın yukardan acı içinde gelen sesi ile koltuktan fırladım.

Ne ara yukarı çıkıp Kübra'nın yanına geldim haberim yoktu.

"Kübra'm ne oldu ?"

Acı içinde
"Muratt"
Dedi sadece

Doğumun başladığını düşünerek Kübra'nın hazırda tuttuğu kıyafeti ona giydirip başına hemen bir eşarp taktım.

Kendimde hazırlanırken Kübra'yı sakinleştirmeye çalışıyordum.

"Bitanem derin nefes al"
Dediğimde ağzından bir çığlık çıktı.

Hazır olduğumda köşeye koyduğumuz bebek çantasını omzuma takıp Kübra'yı kucakladım.
Hızlıca ve dikkatli bir şekilde merdivenlerden inip evden çıktım. Asansörü beklerken ömrümden ömür gitti.

En sonunda arabaya vardığımızda Kübra'nın acısı arttı.

Arabayı çalıştırdığımda hızlıca en yakın hastaneye sürmeye başladım.

Kübra derin nefesler alırken arada bir bağırıyordu.

Hastaneye vardığımda arabayı rastgele bir yere park edip Kübra'yı kucağıma alarak acile koştum.

"Yardım edin!"

Doktorlar sedye ile bana doğru koştuğunda Kübra'yı sedyeye yatırdım.

"Bilgi alabilir miyiz ?"
Diye soran doktora hızlıca cevap verdim.

"Eşim 23 yaşında 8 aylık hamile"
Dediğimde

"Doğum başlamış"
Diyerek ameliyathaneye doğru koşmaya başladılar.
Ama beni içeri almadılar.

Ellerimi saçlarıma geçirip kendi etrafıma döndüm.

Cebimden telefonumu çıkartıp ablamı aradım.

"Alo Murat"

"Abla Kübra'nın doğumu başladı hastanedeyiz sen bizimkiler ve onunkilere haber ver"

"Şimdimi başladı hangi hastane"

Hastanenin ismini verdiğimde telefonu kapatıp yürümeye başladım.
Koridor boyunca dolanıp duruyordum.

ADANA'da HAYATHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin