ADANA'da HAYAT

*4*

Kütüphaneden çıktıktan sonra yüzüme nem ve sıcak hava çarptı.
Beynim ağrıyordu resmen hayatımda hiç bu kadar ders çalıştığımı hatırlamıyordum.
Yine o kitap kafeye gidecektim güzel bir yerdi gerçekten hem serin bir şeyler yemek istiyordum. Ve yine o kızları görürsem gittikleri dershaneyi soracaktım.

Kafeye girdikten sonra kızların burda olduğunu gördüm. Yüzüme gülümsememi yerleştirip arkalarındaki masaya oturdum.

Kızlarda yeni gelmişlerdi galiba garsona sipariş veriyorlardı. "3 tane az acılı şalgam"

Özgüven patlaması yaşayarak ayağa kalktım ve yanlarına gittim.
"4 olsun şalgamlar" dedikten sonra hepsinin bakışaları bana döndü.

Garson yanımızdan ayrıldıktan sonra
"Selamun aleyküm" dedim
Aynı anda
"Aleyküm selam" dediler
"Oturabilir miyim"
Geçen seferki esmer kız
"Tabi ki" dedi
Sandalyelerden birine oturup tek tek yüzlerine baktım hepsi birbirinden güzel kızlardı.
Sadece bir tanesi benden gözünü kaçırdı.
"Ben Kübra Adana'ya yeni taşındık henüz kimseyi tanımıyorum sizi görünce kendime yakın hissettim bu yüzden tanışmak istedim masanıza kabul ettiğiniz için teşekkürler."

"Hoş geldin Adana'ya Kübra Dolunay ben"
Dolunay'ın uzattığı eli tuttum
Açık esmer kızda
"Zambak" dedi
Diğer gözünü kaçıran kızda samimiyetsiz bir şekilde "Ecem" dedi.
Hepsine tebessüm ettim.
"Pek çekingen biri değilsin galiba rahat bir şekilde geldin yanımıza" dedi Ecem

"Yani pek öyle sayılmaz düşünmeden geldim düşünseydim çekinirdim sizde iyi karşıladınız beni teşekkürler"

"Kaçıncı sınıfsın?" Diye sordu Dolunay
"12. Sınıfım ama mezuna kaldım biraz daha çalışmam gerekiyor YKS için. Kütüphaneden çalışmak zor oluyor ,dershane arıyorum bu yüzden sizin bildiğiniz bir yer var mı?"

Dolunay ile Zambak kısa bir süre birbirlerine baktılar.

"Bizim gittiğimiz bir dershane var istersen oraya bir bak gerçekten kaliteli bir yer"
Dedi Zambak

"Yani olur aslında hangi dershane"
"Birey dershanesi bu kafenin hemen arkasında hem bizim sınıfa aldırırız seni"
Gülümseyip "aileme söyleyeyim ben o zaman" dedim
Biz konuşurken şalgamlarda gelmişti. Bir yudum alıp kızlara döndüm.

"Sizde bahsetsenize kendinizden"
Dolunay yapma bir şekilde öksürdü
"Ben Dolunay 18 yaşındayım Mimar olmak istiyorum."

Gülümseyerek bu sefer Zambak'a döndüm.

"Adım Zambak biliyorsun ,bende 18 yaşındayım iç mimar olmak istiyorum. Planımız Dolunay ev yapacak bende içini döşeyeceğim"
Hep beraber güldükten sonra Ecem'e  döndüm.
"Ecem ben 18 yaşındayım diyetisyen olmak istiyorum"

Dolunay bana döndü
"Sen Ecem'in böyle olduğuna bakma iki sene önce böyle değildi 30 kilo vermiş hali bu kompleksi var o yüzden diyetisyen olmak istiyor."

Ecem dirseğini Dolunay'ın karnına geçirdi.
"Sen sussana ya hem o 30 değil 20!!"
Dolunay karnını ovalayarak
"Hep böyle bu 21 desen bile 20 diye düzeltiyor"
Gülerek Ecem'e döndüm.
"Çok güzelsin merak etme"

İri siyah gözleri birden parladı
"Teşekkürler o senin güzelliğin"
Sağol anlamında kafamı salladım

"Ee Kübra sende kendinden bahset biraz"

Oturuşumu düzeltip konuşmaya başladım
"17 yaşındayım sosyolog olmak istiyorum"

"17 mi aslında olgun gösteriyorsun" dedi Dolunay.
Diğerleride onu onayladığında
Sohbetimize devam ettik.

                     ***********************

Kafeden çıkmak için toparlandığımızda Zambak kasaya yöneldi.
Hesabı ödeyeceğini anladığımda peşinden gidecektim ki Ecem kolumdan tuttu.

" biz sıra ile hesabı öderiz " dedikten bir kaç saniye sonra Zambak geldi.

"Arkadaşlığımız devam etsin diye izin verdim yoksa böyle şeyleri sevmem sonraki hesabı da ben ödeyeyim olur mu?"
Tamam dediklerinde gülümsedim.

Kafeden çıktığımızda Zambak
"Yine kasada o gıcık soğuk adam vardı" dedi
Ama umursamadım

Biraz daha ilerledikten sonra Zambak ile Dolunay başka bir sokağa girdiler. Bizde Ecem ile yürümeye devam ettik. Bizim evin önündeki sokakta oturuyormuş oda.

Yol ayrımına geldiğimizde vedalaşıp ayrıldık bende eve doğru yürümeye başladığımda telefonum çaldı.
Çantamdan telefonu çıkartıp arayana baktım annemdi.
Cevapla tuşuna basıp telefonu kulağıma götürdüm.

"Efendim anne"

"Kübra nerde kaldın haberde vermiyorsun"

"Geliyorum anne gelince anlatırım"

"Tamam çabuk ol"

"Tamam görüşürüz"