UmNur

Kaybetme korkusu...

"Yalçın bey?" diyerek Nursema kendini toparladı, Umut bakışlarını kendilerine bakan adamdan çekip Nursema'ya çevirdi.
Şimdi yanıp kavrulma sırası kendisindeydi, karşısındakı adam Nursema'ya gözlerini dikmiş, bir an bile gözlerini kırpmadan onu izliyordu. Umut ellerini yumruk yaparak, kaşlarını çattı.
İçinden bir ses kendisinin asıl sınavının şimdi başladığını ve bu adamı son defa görmeyeceğini söylüyordu...

"Hayırlı günler Nursema hanım" diyerek Yalçın bey Umut ve Nursema'nın yanına adımladı. Nursema bir kaç saniye içinde kendine gelip, düştüğü duygu karmaşasından çıkarak karşısında kendilerine dikkatle bakan adama çevirdi gözlerini.
"Hoşgeldiniz Yalçın bey" dedi Nursema, yüzünde şaşkın bir ifade vardı.
"Hoşbuldum" dedi Yalçın Atay yüzünde hafif bir tebessümle.
Umut'la tokalaşarak kendini tanıttı, daha sonra yüzünü Nursema'ya döndü.
"Rahatsız etmedim İnşAllah".
"Iıı hayır, şaşırdım sizi gördüğüme, geliceğinizi söylememiştiniz, haber verseydiniz keşke" Nursema mesafeli bir sesle konuştu.
"Kusura bakmayın, evet haber veremedim, buralarda bir toplantım vardı, yemek yedim ortaklarımla, yemek erken bitince de buraya gelip çalışmalarınıza bakayım dedim. Rahatsız ettiysem gide bilirim, sonra gelirim" dedi. Bozulmuştu Nursema'nın tepkisine ama belli etmemeğe çalıştı Yalçın bey.
"Yok, sadece haber verseydiniz iyi olurdu, burda olmaya bilirdim" dedi Nursema yüzüne hafif bir tebessüm kondurarak.

Umut Nursema ve Yalçın bey arasında geçen konuşmayı dikkatle dinliyordu. Adamın kim olduğunu deli gibi merak ediyordu. Nursema yüzünü Umut'a döndü, onun yüzünde gördüğü  merakı gidermek istedi.
"Yalçın bey ile bir iş yapıyoruz, anlaşırsak burada açacakları otele çalışmalarımı vereceğim" dedi sakin bir ses tonunda.
"Hayırlı olsun, senin adına sevindim" deyip yüzündeki  tebessümle Nursema'ya baktı Umut. Nursema için mutlu olmuştu. Onun ailesinin baskısından kurtulup kendi işini kurduğunu, kendi ayakları üzerinde durduğunu görmek onu gururlandırıyordu.

Nursema yüzünü Yalçın Atay'a tutarak "Umut benim" daha sonra yüzünü Umut'a çevirerek "arkadaşım, çok değer verdiğim bir arkadaşım" dedi vurgu yaparak. Umut güldü, ancak bir şey demedi.
Yalçın bey kaşlarını çattı, şaşırmıştı. Aslında aralarında arkadaşlıktan öte bir şey olduğunu sezmişti, bunu görmemek için kör olmak gerekiyordu.

Umut derin bir nefes verip Nursema'ya baktı.
"Ben artık gitsem iyi olur" dedi. Nursema'nın yüzü düşmüştü, gitmesini istemiyordu, yine boşluğa düşecekti o gittikten sonra, bunu biliyordu.
"Tamam" dedi üzgün bir sesle. Yüzünü Yalçın beye tutarak "siz içeri geçin isterseniz, çalışmalarım orada, ben geliyorum" dedi. Yalçın Nursema'nın komutuna uyarak içeri geçti. Umut onun arkasından baktı, çenesi seğirmişti. Yüzünü Nursema'ya döndü, gözlerine baktı bir kaç saniye hiç bir şey demeden.

"Değer verdiğin bir arkadaşın mıyım gerçekten?" sorarak aralarındakı sessizliği bozdu Umut.
"Hı hı, eski sevgilim mi dememi tercih ederdin?" başını dik tutarak sordu Nursema.
"Tercihler arasında ola bilir, niye olmasın?" diyerek Umut Nursema'ya takıldı.
"İnci'yle bir birlikteliğin olmasaydı, erkek arkadaşım diye de tanıştıra bilirdim" dedi bir kaşını kaldırıp, dudaklarına küçük bir gülümseme kondurarak.
Umut içten gülümsedi, kafasını iki yana sallayarak
"Seni bir çöze bilsem, bir anlaya bilsem bir şey diyeceğim de, anlamıyorum, anlayamıyorum Nursema" dedi iç çekerek Umut. Nursema içten gülmüştü. Onun kafasını karıştırdığının farkındaydı. Aslında içten içe bu durum Nursema'nın hoşuna gitmeğe başlamıştı. Umut onu kabuğundan çıkmasını, bambaşka bir Nursemayla tanışmasını sağlamıştı.

"Yalçın beyle nasıl tanıştın?" deminden beri aklını kurcalayan soruyu sordu Umut.
"Yalçın beyin abisi ile Amerikada tanışmıştım, onların oradakı otellerine de vermiştim çalışmalarımı. Bu şekilde tanışığız" dedi Nursema.
"Anladım, senin için gerçekten çok sevindim Nursema, başarılı olacağını, buralara geleceğini biliyordum" gururla baktı Nursema'ya Umut.
Nursema bir kaç adım attı Umut'a doğru,
"Senin sayende oldu bu, biliyorsun değil mi?, destek oldun bana, güç verdin, yapa bileceğimi sen söyledin bana, sen inandın, güvendin bana, kendimi keşf etmemi sağladın" dedi tebessümle. Umut Nursema'ya baktı gülümseyerek "Gitsem iyi olur artık".
Nursema Umut'un gözünün içine bakarak.
"Tamam" dedi üzgünce