Αν Δεν Πεις Το «ΣΑΓΑΠΩ»

Κεφαλαιο 4.

Σάββας.
14 ετών.

«ΠΟΙΟΣ;».
Ρωταω καθώς κλοτσαω την μπάλα στον Γιώργο.

«Ο καινούργιος.Αυτός που ήρθε πριν ενα μήνα στο σχολείο μας»λεει.
«Ο ξανθός;»
«Αυτός!»λεει.

Μου ρίχνει την μπάλα πίσω.Κάνουμε πάσες στο ποδόσφαιρο χαλαρά σήμερα.
«Και;Τι έγινε με αυτόν;»
«Έχει πάθει κόλλημα λεει με την Αριανα.Θα την καλέσει σπίτι του την Κυριακή είπε»

Ορίστε μας;

«Να κάνει τι σπίτι του;»ρωταω καθώς κλοτσάω την μπάλα πιο δυνατά από ότι ήθελα.
«Εσυ τι λες;»λεει με ένα πονηρό χαμόγελο.

Κοιτά κοιτά ακόμα δεν ήρθε και εποιασε δουλειά ο τύπος.

«Δεν θα δεχτεί η Αρια.»λεω.
«Και γιατί όχι;»ρωτάει.
«Γιατί είναι χαζός.Και εκείνη δεν μπορεί τους χαζούς»απανταω απλά.

Θέλει να κάνει ωραίες συζητήσεις, να μιλάει για διαφορά που έχει στο κεφάλι της και αυτο δεν μπορεί να γίνει με κάποιον που δεν ξέρει να πει δυο λέξεις.

«Αυτό είναι ή είναι κάτι άλλο;»ρωτάει και ρίχνει την μπάλα στα πόδια μου.
«Γιώργο;»
«Ναι;»λεει.
«Τρέχα πιάσε την και άσε τις σαχλαμάρες!»λεω και πετάω την μπάλα μακριά και αυτός αρχίζει να τρέχει πίσω της.

Δεν είναι τυχαίο που είμαι αρχηγός στην ομάδα.
Ούτε που νικάμε κάθε χρόνο από τότε πιο μπήκα στην ομάδα.

***

Διάβαζε το βιβλίο της και εγώ δίπλα της έβλεπα τον αγώνα που είχε σήμερα.

«ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΦΑΟΥΛ!ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ;»φωναζω στην τηλεόραση αν και ξέρω ότι δεν μπορεί να με ακούσει.

«Σαββα μπορείς να μην το παίρνεις πολύ πατριωτικά το ποδόσφαιρο.Με τρομάζεις.»
«Είναι όλοι άχρηστοι...»μουρμουρίζω και παίρνω μια άλλη πίτσα από το τραπέζι.

Τελειώνει το πρώτο ημίχρονο και βάζει διαφημίσεις.

«Ο Σάκης μου ζήτησε να πάω σπίτι του να διαβάσουμε παρέα»λεει μετά ξεκάρφωτα.

Οκ.
Δεν έχασε λεπτό ο άλλος.

«Α ναι;»λεω και την κοιτάω αλλά εκείνη συνεχίζει να διαβάζει και δεν μιλάει άλλο.Με το χέρι μου έπιασα το βιβλίο της και το έκλεισα.