Αν Δεν Πεις Το «ΣΑΓΑΠΩ»

Κεφαλαιο 38.

Άρια.
34 ετών.

Διάβαζα την συνταγή όταν άνοιξε η πόρτα.

«Ήρθες;»του λέω.
«Ήρθα»λεει και πλησιάσει.

Βούτυρο.
Ανοίγω το ψυγείο να πάρω το βούτυρο.

«Τι καλό φτιάχνεις;»ρωτάει.
«Θα φτιάξω μπισκότα.Αυριο έρχεται ο Βασίλης και τρελαίνεται για μπισκότα.Ειδα και μια συνταγή στο Ίντερνετ που λεει ότι θέλει μόνο...»ξεκινάω να του εξηγω αλλά μου το έκλεισε το στομα με ένα φιλί και δεν τελείωσα ποτέ αυτό που ήθελα να πω.

Παραλίγο να μου πέσει το βούτυρο κάτω.
Το έπιασε στον αέρα και το άφησε στον πάγκο.

«Σαγαπαω.Το ξέρεις;»λεει καθώς νιώθω το σωμα του κολλημένο στο δικό μου.
«Γιατί;Επειδή φτιάχνω μπισκότα;»ρωταω.
«Επειδή είσαι υπέροχη»λεει και αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη μου πάλι.

Η καρδιά μου ζεστάθηκε με αυτό.
Με ότι κάνει γενικά.

«Κάνω ένα μπάνιο και ερχομαι να σε βοηθήσω»λεει και τρέχει στο μπάνιο.

Άφησα λίγο την συνταγή και τα μπισκότα καθώς κοίταξα το σπίτι.
Το σπίτι μας.

Ήταν η πιο εύκολη επιλογη για εμάς να μείνουμε εδώ.
Στο φοιτητοσπιτο μας που το λέμε και εμείς.
Εδώ που όλα άρχισαν.
Τουλάχιστον για μένα.

Εδώ που ζήσαμε τις πιο ωραίες στιγμές μας αλλά και αρκετά δύσκολες.
Έχει αναμνήσεις παντου γύρω μας και δεν θα το άλλαζα με τίποτα.Και ας είναι μικρό σπίτι.
Είναι το σπίτι μας.

Ο καναπές μας.Το κρεβάτι μας.Η μια σταλιά κουζίνα μας.
Είναι όλα ΜΑΣ.

Είμαστε εγώ και αυτός.

Είναι κάποιες ώρες μακριά ο γιος του αλλά κάθε Παρασκευή τον παίρνει από την Ελευθερία και τον κρατάμε εδώ μέχρι την Κυριακή το βράδυ.
Και κάθε φορά ανυπομονώ για την Παρασκευή.

Ο Βασίλης είναι ένας γλύκας που με ενα πονηρό χαμόγελο του σε κάνει ότι θες χωρίς καν να το καταλάβεις.
Είναι πανέξυπνος και πανέμορφος.
Ανυπομονώ αύριο να τον έχουμε εδώ και να γεμίσει το σπίτι με παιχνίδια παντού και φασαρία.

Η ζωή μας είναι μια ρουτίνα αλλά μαρεσει.
Όχι μόνο μαρεσει βασικά.
Λατρεύω την ρουτίνα μας.