Αν Δεν Πεις Το «ΣΑΓΑΠΩ»

Κεφαλαιο 31.

Σάββας.

ΞΥΠΝΗΣΑ ΝΩΡΙΣ.
Αν και δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα.

Η Άρια εξαφανίστηκε.
Δεν σηκώνει το τηλέφωνο.Δεν είναι σπίτι της.Δεν την έχει δει κανείς από εχθές.

Και αν έγινε κάτι;
Έφυγε τρέχοντας από το σχολείο χθες και μπήκε σε ένα ταξί και δεν την πρόλαβα.
Που μπορεί να είναι;

Για όλα φταίει ο Γιώργος και το μεγάλο του στομα!

Σηκώνομαι και πάω να κάνω καφέ.
Ευτυχώς η Ελευθερία δεν είναι εδώ.Εχει πάει λίγες μέρες στην μαμα της να την δει.
Γιατί θέλω ησυχία.

Πριν προλάβω να κάνω τίποτα άλλο χτυπάει το τηλέφωνο.Πεταγομαι επειδή νόμιζα ότι είναι αυτή.
Απογοητεύομαι όταν βλέπω έναν αριθμό που δεν ξέρω.

«Παρακαλω»λεω.
«Καλημέρα.Σαββα εσυ;»με ρωτάει μια φωνή που δεν μου λεει κάτι.
«Ναι εγώ.Ποιος είναι;»ρωταω.
«Είμαι ο Αποστολής.Με θυμάσαι;Ο γείτονας σου όταν σπούδαζες εδω...»

Αποστόλης;

Ναι ναι σωστά.
Όταν μέναμε εκεί με την Άρια είχαμε έναν άντρα γείτονα μας.Ναι ναι ο κύριος Αποστόλης.

«Ναι ναι σας θυμάμαι.Τι κάνετε;»ρωταω.

Του είχα δώσει τον αριθμό μου πολλά χρόνια πριν.
Σε περίπτωση που χρειαστεί κάτι για το σπίτι.

«Καλά αγόρι μου.Ειδα τα παράθυρα ανοιχτά και σκέφτηκα να σε πάρω...»λεει.

Τι;
Πως γίνεται αυτό;
Το σπίτι είναι ακατοίκητο...

«Είστε σίγουρος;»ρωταω μπερδεμένος.
«Ναι ναι.Ακουω και φασαρία από μέσα.Μια γυναικεία φωνή.»λεει.

Γυ...γυναικεία;
Η...η Άρια;
Είναι εκεί;

«Είπα να σε ενημερώσω...»λεει.
«Σας.Σας ευχαριστώ..»λεω αλλά είχα ήδη ξεκινήσει να ντύνομαι.

***

Ανοίγω με τα κλειδιά μου και μπαίνω αμέσως.
Το σαλόνι πρώτο πρώτο εμφανίζεται.
Με τον καναπέ μου.
Αχ αυτός ο καναπές.

Μετά ήρθε η μικροσκοπική κουζίνα μας.
Που θυμάμαι πάντα γκρίνιαζε η Άρια ότι είναι μικρή αλλά εμένα μαρεσε γιατί αυτή μας έφερνε πιο κοντά όταν μαγειρεύαμε.