Αν Δεν Πεις Το «ΣΑΓΑΠΩ»

Κεφαλαιο 35.

Σάββας.
32 ετών.

ΜΠΑΜ.
Αφήνει εναν καφέ δυνατά στο τραπέζι μπροστά μου.

«Πιες.Και φεύγεις!»λεει όλο νεύρα.

Γενικά η Χρυσά είναι όλο νεύρα μαζί μου από τότε που ήρθε από την Γερμανία.Τα ξέρει όλα.Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να το καταλάβω αυτό.

Πίνω μια γουλιά.
Ήταν απαίσιος.

«Αυτό είναι σκέτο...»λεω.
«Α ναι;Τι θες εσυ;Γλυκό;Μηπως θες και κρουασάν με τον καφέ σου;»με ειρωνεύεται.

Πονάει το κεφάλι μου για να ασχοληθώ έτσι το αφήνω.

Γυρνάω το κεφάλι μου στην πόρτα του δωματίου της.
Που είναι κλειστή.
Και που είναι μέσα η Άρια.

Οκ δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα χθες.
Αλλά από τότε που μου είπε ότι βγαίνει με κάποιον έχω τρελαθεί.
Κάνω την μια μαλακια μετά την άλλη.

Την κάνω εικόνα με κάποιον άλλον και...
Μουντζώνω τον εαυτό μου.
Γιατί θα μπορούσα να ήμουν εγώ αυτός και τα
Σκατωσα.

Τον λατρεύω τον γιο μου.Ειναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου αυτήν την στιγμή.Δεν μετανιώνω που γεννήθηκε και που με έκανε να νιώσω όλα αυτά τα συναισθήματα για πρώτη φορά.
Αλλά δεν παύει αυτό να σημαίνει ότι έγιναν με λάθος τρόπο όλα.

«Ούτε να το σκέφτεσαι...»λεει η Χρύσα.
«Μόνη της είναι μέσα;»ρωταω.
«Να μην σε νοιάζει!»απανταει.

Είναι...μαζί του;
Ο Θεέ μου θα τρελαθώ.

«Τι περιμένεις;Να είναι μια ζωή μόνη της ενώ εσυ έχεις οικογένεια;»λεει σκληρά.

Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα συνέχιζε την ζωή της.
Ότι θα ήταν με κάποιον.
Επειδή ίσως στο μυαλό μου ακόμα είμαστε ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον.
Ειπαμε τόσα πράγματα στο φοιτητοσπιτο μας άλλωστε.
Που πήγαν αυτά;

Εντάξει και εγώ είμαι με την Ελευθερία αλλά δεν ήταν κάτι που ήθελα.
Απλά ήρθαν έτσι τα πράγματα.

«Θέλω να της μιλήσω»λεω και σηκώνομαι και περπάτησα μέχρι την πόρτα της με την Χρύσα να με ακόλουθει.

Χτύπησα την πόρτα.
«Άρια είσαι μέσα;»ρωταω ήρεμα.

«Σαββα άστην!Αρκετα δεν εκανες;»ρωτάει εκείνη.
«ΑΡΙΑ!ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΕΤΣΙ;»φωναζω τώρα.