Αν Δεν Πεις Το «ΣΑΓΑΠΩ»

Κεφαλαιο 8.

Σάββας.
17 ετών.

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ.

Δεύτερη ώρα στο σχολείο και ήθελα και ολας να κοιμηθώ.Συνήθως νυστάζω μετά την 5η ώρα αλλά σήμερα νύσταζα.

Ίσως φταίει ότι δεν κοιμήθηκα καλά.
Βλέπω κάτι όνειρα τελευταία που μετά με αφήνουν ξύπνιο.

Βλέπω τον πατέρα μου.

Έχουν περάσει μήνες αλλά ακόμα είναι δύσκολο όλο αυτό.

Καμία φορά λεω ότι όλο αυτό είναι ένας εφιάλτης και ότι θα ξυπνήσω όπου να ναι και θα δω τον πατέρα μου στο παράθυρο της κουζίνας με την αγαπημένη του κούπα στο ένα χέρι και το τσιγάρο του στο άλλο.

Αλλά δεν τον βλέπω.
Επειδή έφυγε.

Ψάχνω μια άδεια αίθουσα για να χωθώ μέσα.Δεν έχω όρεξη να μιλάω με κανέναν αυτόν τον καιρό.Μόνο με την Άρια.Κανέναν άλλον.Χάρη τους κάνω να χαθώ για κανενα τρίωρο.Ούτε εγώ είμαι η καλύτερη παρέα άλλωστε.

Στην πρώτη αίθουσα ένα ζευγάρι βγάζαν τα μάτια τους έτσι ανοίγω την δεύτερη τάξη.Ήταν κλειστή.Γαμωτο.Όταν πήγα στην τριτη αίθουσα και πήγα να ανοίξω άκουσα φωνές από μέσα έτσι έμεινα στην θέση μου για λίγο.

«Εγώ νομίζω κανείς σαν μυξοπαρθένα...»ακούγεται η φωνή της Στέλλας.
Πάλι αυτή η μαλακισμενη;
Δεν την χωνεύω καθουλου.

Πηγα να κάνω βήματα πίσω όταν άκουσα την πιο γνώριμη φωνή στον κόσμο.

«Δεν κάνω τίποτα Στέλλα.Απλά δεν νιώθω έτοιμη»απανταει η Άρια.

Τώρα γίνεται ενδιαφέρον.

«Είσαι 17 χρόνων.Ποτέ θα νιώσεις έτοιμη πια;Είσαι η μόνη παρθένα στην παρέα μας!»λεει με την γνωστή σπαστικια φωνή.

Αρχίζει να ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι με αυτά που ακούω.
Από που και ως που δηλαδή;

«Δεν είναι και τόσο σημαντικό.Θα γίνει όταν είναι να γινει»λεει η Άρια.
Και πολύ καλά της απανταει.

«Αριανα δεν είσαι δα και τόσο σημαντική.Μην κανείς έτσι.Αλλιώς ο Ηλίας θα σε χωρίσει»απανταει με υφάκι.

Και χεστηκαμε αν μας χωρίσει ο Ηλίας...!

«Καντο να τελειώνεις!»της λεει και τόσο άντεξα.
Μπήκα μπροστά της με την πλάτη μου προς την Άρια.
Σαν να ήθελα να την προστατέψω από τις μαλακιες της Στέλλας.