Κεφαλαιο 21.

764 65 1
                                    

Αριανα.
27 ετών.

Άνοιξα άλλη μια κούτα και όταν είδα ότι είχε κατσαρόλες και τηγανια την πηγα στη κουζίνα.Ήταν βαρύ έτσι χάρηκα όταν το ακούμπησα στο πάγκο.

Είμαι πτώμα αλλά ανυπομονώ να μπουν όλα στην θέση τους.

Τα χέρια του κλείνουν γύρω μου και όταν γυρνάω να τον αντικρίσω κολλάει τα χείλη του στα δικά μου.

Ακόμα νιώθω την ίδια αίσθηση,το ίδιο συναίσθημα από όταν με πρώτο φίλησε.

«Διονύση...»ψιθυρίζω.
«Μωρό μου»λεει με ένα χαμόγελο.

Δεν το πιστεύω ότι το κάνουνε αυτό.Ότι νοικιάσαμε ένα σπίτι μόνο για εμάς.Για εκείνον και για μένα.

«Τι θα έλεγες για ένα διάλειμμα;»ρωτάει και αφήνει ένα παρά πολύ ωραίο φιλί στον λαιμό μου που με ανατριχιάζει ολόκληρη.
«Δεν έχουμε ούτε κρεβάτι συναρμολογήσει ακόμα,ούτε καναπέ ούτε τίποτα.Το ξεχνάς!»του λεω και τον σπρώχνω αλλά αυτός κολλάει το στήθος του στο δικό μου και δεν με αφήνει.

«Καλά τότε.Άλλωστε έχουμε καιρό για αυτά.Αύριο μεθαύριο.Όλη μας την ζωή...»λεει και αυτό έκανε την καρδιά μου να φτερουγίζει.

Όλη μας την ζωή έτσι;
Μεγάλη κουβέντα.
Σημαντική.
Τρομαχτική.

Όταν μου ζήτησε να μείνουμε μαζί και επίσημα δέχτηκα αμέσως.Έτσι και αλλιώς μια σπίτι του μια σπίτι μου ήμασταν.Αλλά ήταν και τα δυο μικρά έτσι σκεφτήκαμε να πάρουμε κάτι πιο μεγάλο.
Και κάτι ανάμεσα και στις δυο δουλειές μας για να μην κάνουμε μεγάλη απόσταση κάθε μέρα.

Και να μαστε.

Κοιτάω γύρω το σπίτι μας.Τόσο χαριτωμένο και ζεστό.

«Ξέρεις μπορούμε άνετα να το αγοράσουμε αν θες.Μπορώ να μιλήσω με τον νοικιαστη...»λεει ο Διονύσης και βγάζω τα πράγματα από την κούτα.
«Α ναι;Με τι λεφτά;»τον πειραζω αφού για σπίτι σίγουρα δεν έχουμε.
«Μπορείς να πουλήσεις το φοιτητοσπιτο σου.Τσάμπα το έχεις και κάθεται μέσα στις αράχνες...»λεει για άλλη μια φορά.

Το σπίτι που μέναμε με τον Σαββα.
Το σπίτι που μου έκανε δώρο όταν αποφοίτησα.
Που έβαλε στο όνομα μου και στο όνομα του.

Που έχει τόσες αναμνήσεις και όμως είναι σκοτεινό και κρύο.

«Διονύση τα ειπαμε αυτά.Δεν είναι μόνο δικό μου...»
«Μπορείς να το πεις στον Σαββα.Δεν νομίζω θα τον νοιάξει.Ένα σπιτάκι είναι άλλωστε και αυτός μένει σε βίλα»λεει.

Αν Δεν Πεις Το «ΣΑΓΑΠΩ»Où les histoires vivent. Découvrez maintenant