Αν Δεν Πεις Το «ΣΑΓΑΠΩ»

Κεφαλαιο 33.

Σάββας.

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ.
Σίγουρα έχω ταχυπαλμία.
Δεν μπορώ να κάτσω λεπτό ήσυχος σε ένα μέρος.
Έτσι είναι η απόλυτη ευτυχία;
Έτσι θα είναι.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και κοιτάω το ταβάνι.

Είμαι ευτυχισμένος.
Όχι.Ψεμματα.
Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην γη.

Η Άρια με αγαπάει.
Η Άρια και εγώ ήμαστε μαζί.

Ο Θεέ μου δεν το πιστεύω ότι το έζησα αυτό.
Έκανα την Άρια δικιά μου.
Έζησα σε ένα απλό Σαββατοκύριακο,τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου.

Το ωραίο της σωμα πάνω στο δικό μου...
Νιώθω σαν 18 χρόνων να πούμε.

Κάνω σαν παιδί ε;
Δεν βαριέσαι.
Άλλωστε περίμενα από παιδί για αυτό.
Θα το απολαύσω και θα το ζήσω!

Μια ώρα πέρασε από τότε που την άφησα σπίτι της και ήδη μου λείπει.
Ανυπομονώ να πάω πάλι και να την πνίξω στα φιλια και να μην την αφήσω να σηκωθεί από το κρεβάτι για κανα μήνα.
Ναι.
Πολύ ωραία ιδέα αυτή.

Όταν άκουσα κλειδια στη πόρτα η πραγματικότητα με χτύπησε απότομα.
Η Ελευθερία.
Σωστά.
Πρέπει να της πω ότι χωρίσουμε.

Οκ όχι και ότι καλύτερο αλλά έτσι και αλλιώς η σχέση μας είναι σταθερή τόσο καιρό χωρίς εξέλιξη σε αυτήν έτσι δεν θα είναι και τόσο κουλό έτσι;
Ελπίζω να το πάρει καλά γιατί το τελευταίο που θέλω είναι να την πληγωσω.
Γιατί στην τελική δεν είναι ότι πέρασα άσχημα μαζί της.Απλα δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ότι έζησα σε ένα Σαββατοκύριακο με την Άρια.

Σηκώνομαι και πάω μέσα.
«Εδώ είσαι;»ρώτησε όταν με είδε.
«Καλώς την»λεω και πλησιάσει και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

Δεν θα το πω με τρόπο.Επειδη δεν ξέρω πως λέγεται με τρόπο αυτό.Θα το πω απλά.

«Πως πέρασες;»ρωταω γιατί ειπαμε δεν είμαι και γουρούνι.
«Καλά.»λεει σοβαρή.
«Χαίρομαι.Ελευθερια εγώ....»ξεκινάω αλλά κολλάω.

Νομίζω είναι καλύτερα να χωρίσουμε.
Είναι απλό.
Πες το.

«Θέλω να σου πω κάτι.»λεω.
Τα μάτια της σταμάτησαν πάνω μου.
«Και εγώ»απανταει.
«Το δικό μου είναι σημαντικό»λεω.
«Εμένα να δεις...»απανταει.