My Wish | Taekook

0

Jungkook

Evden çıkmak için yalnızca birkaç dakikamın kaldığını fark etmemle koşuşturmaya başladım. Normalde bu kadar geç saate kalmazdım aslında ancak bugün sıradışı bir gündü. Sabahın 8'inde evden çıkıp uzunca bir yol yürüyerek hizmetçisi olarak çalıştığım eve gidiyordum.

Bugün de pazartesi günü hariç hergün yaptığım gibi 7:30'da uyanmıştım. Ancak onu görmemle tüm dikkatim dağılmış 7:50'ye kadar çekememiştim bakışlarımı üzerinden. Dede yadigarı köstekli saatimi kahverengi yeleğimin cebine iliştirip çıktım hızlıca evden. Saat 8:12'yi gösterdiğine göre hızlıca yürüsem iyi olacaktı. 9'dan önce evde olamazsam evin hanımı ne tepki verir bilmiyordum. Yaşadığım ülkeyi vuran ekonomik krizden dolayı beni kovmak için ufak bir açığımı bekliyordu zaten.

Adımlarımı seri atmaya çalışırken bir yandan da beni sabah günlük rutinimi yapmaktan alıkoyan kişiyi düşünüyordum. Kim Taehyung... Kaç yıl olmuştu sahi onu izlemeye başlayalı? İstemsizce saydım parmaklarıma bakarak. 1-2..4! Evet tamı tamına 4üncü yıldı bu yıl.

Ben henüz 7 yaşındayken babamın annemi aldatması ve bu durumun açığa çıkmasıyla sevgilisi ile beraber olabilmek için bizi terk etmesi üzerine annemle beraber dedemin evinde yaşamaya başlamıştık. Ancak bu olayı asla atlatamadı annem. Çocukluğumda onunla geçirdiğim kısacık zamanlardaki tüm hatıralarım da onun ne kadar üzgün olduğu ile ilgilidir zaten hep.

Çok değil, yalnızca üç yıl sonra, doğum günüme 2 gün kala öğrenmiştim annemin çaresi bulunamaz bir hastalığa yakalanmış olduğunu. Hayatımda geçirdiğim en kötü doğum günüydü 10uncu yaş günüm. Zaten aynı yıl içinde de kaybetmiştik annemi. 11 yaşıma bastığımı hiç göremedi. Gel gelelim ki bugün 24 yaşıma gelmek üzereyim.

Annemi de kaybettikten sonra dedemle yaşamaya devam ettim uzunca bir süre. Ancak 18 yaşıma bastığım gün askere gitmem gerektiğinden evden ayrılmış, bir daha dönmeyi de yedirememiştim kendime. Ne bir işim vardı ne de eğitimim. Yaşlı bir adama yük olmak ağırıma gitmişti. Hayatımı idame ettirebilmek için debelenip durmaya başladım askerden döndükten sonra da.

Şans yüzüme gülmüştü neyse ki. Çok uzun bir süre iş aramama gerek kalmadan bir arkadaşım vasıtası ile temizlikçi olarak çalışmaya başlamıştım. Eskiden günü birlik olurdu işlerim. O gün nerede iş varsa ben de oraya giderdim. Kadın temizlikçiler daha yaygın olduğundan daha fazla para istiyorlardı. Erkek temizlikçeler bu yüzden tercih edilmeye başlanmıştı. Ben de bulabildiğim kadar çok iş buluyor, bazen günde birden fazla eve bile gidiyordum.

Dört yıl önce günü birlik temizliğe gittiğim evin hanımı yaptığım işi çok beğenip bana kalıcı olarak orada çalışmayı teklif ettiğinde sevinçten nasıl da havalara uçtuğum dün gibi aklımdadır hala. Şu an da çalışmakta olduğum bu iş sayesinde bir ev kiralayacak parayı denkleştirebildim. Askerden döndükten sonraki bir yıl boyunca nerede akşamsa orada sabahtı benim için.

O gün yeterince para kazandıysam şehrin en ucuz ve köhne semtlerinden birinde bir otel odası kiralar, birkaç saat uyku ve duş alma imkanlarına erişirdim. Bunu da yapamadığım zamanlar olduğunu düşününce, kısmen evsizdim. Ancak son dört yıldır değişen tek şey evim ya da iş düzenim de değildi.

Yaşadığım ev şehirden uzak, tabiri caizse allahın unuttuğu bir köydeydi. Zaten bu yüzden işe gitmek ve eve dönmek için günde iki saatimi yürüyerek geçiriyordum. Ancak şimdi bir anda bana gelip deseler ki milyoner olacaksın... Ben yine de değiştirmezdim evimi. Çünkü benim evimin hemen yanındaki arazide bulunan konakta yaşayan bir adama sırılsıklam aşığım...

Ahh Kim Taehyung.. Benim gecelerime güneşi doğduran sonra o doğan güneşleri bir bakışıyla geceye çeviren sevdiğim. Hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyorum ama boş zamanlarımda yaptığım tek şey salonumun penceresinden görünen bahçesini izleyip evden çıkmasını ummak. İşte bu sabah da olan buydu tam olarak.