My Wish | Taekook

0.3

Taehyung

Eve girdiğimde keyfime diyecek yoktu. Bugün sevgili müstakbel eşimle karşılaşacağımı hiç düşünmemiştim ama bu karşılaşma sayesinde çocuğun karakteri hakkında birkaç gözlem yapabilme fırsatım olmuştu. Daha ilk selam verdiğim anda ne kadar çekingen bir yapısı olduğunu anlamıştım mesela. Bu benim için çok iyi bir şeydi. Konuşmaktan çekinir, laf kalabalığı yapıp başımı şişirmez diye düşündüm.

Ayrıca saygılıydı. Bu da onu sokacağım ortamlarda beni rezil etme ihtimalinin az olduğunu gösteriyordu. Bir tek hizmetçi olması pek hoş gelmemişti bana. Evlilik haberimiz yayıldıkça onun bir hizmetçi olduğunu bilenler dedikodu yapmaya başlayacaktı eminim ki. Ancak bu da sorun değildi. Hatta bir bakıma iyiydi çünkü reklamın iyisi kötüsü olmaz derler.

Hem bir hizmetçi olması söz dinlemeyi de bildiği anlamına geliyordu. Başına buyruk davranışları olan biriyle uğraşmak istemiyordum. Ve son olarak da güzelliği... Tanrım o nasıl güzel bir çocuktu öyle. Üstündeki paçavralara ve özensiz saçlarına rağmen melekleri andırıyordu. Ona doğru düzgün bir bakım yapıldığında nasıl bir afete dönüşecekti kim bilir...

Bu düşünceler aklımda dolaşmaya devam ederken biraz da çakır keyf olmanın etkisiyle göz kapaklarım kapanmaya başladı. Çalışma odamın ışığını kapatıp yatak odama geçtim ve yarın alacağım aksiyonun doğru bir karar olduğunu umarak gözlerimi kapattım.

- - -

Kahvaltıdan sonra hizmetçilere akşam bahçede barbekü yapacağımı ve gerekli malzemeler için alışveriş yapmaları emrini verdim. Bugün pazar olduğu için öğlene kadar bekleyecektim ve sonra Jungkook'un kapısını çalarak onu barbekü için davet edecektim. Şimdilik ilk adımım bu olacaktı. Ayrıca Yoongi de bize eşlik edecek ve bir de o tartacaktı çocuğun uygunluğunu.

Öğlene kadar zaman geçmek bilmemişti, kendime bir meşgale bulabilmek için dolanıp durmuştum ortalıkta. Nihayet güneş tepeye yükseldiğinde üzerime giyindiğim spor kıyafetlerle samimi görünmeye çalışarak Jungkook'un evinin önüne kadar geldim. Kapıyı tıklatmamın üzerinden birkaç saniye geçmişti ki hemen açıldı.

Çocuk karşısında beni görünce üzerine far tutulmuş tavşan gibi kalakalmıştı. Zaten tavşanları da andırıyordu yüzü. Gün ışığında ilk defa gördüğüm bedenini inceleme fırsatı yakaladım onun şaşkınlığını üzerinden atmasını beklerken. "G-günaydın Bay Kim"

"Günaydın Bay Jeon, rahatsız etmiyorumdur umarım?" aslında pek de umrumda olduğu söylenemezdi. "Hayır, hayır ne rahatsızlığı olur mu öyle şey. Sizi görmeyi beklemiyordum sadece." Bedenini kapının arkasına doğru saklamaya çalışıyordu. Üzerinde hala pijamaları olduğu için utanmıştı muhtemelen. Ancak vücudunun güzel olduğu bu basit pijamaların üstünden bile belli oluyordu.

"Ben aslında size bu akşam üzeri müsait misiniz diye sormak için gelmiştim Bay Jeon". Gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu hala. Eli ayağı birbirine dolaşmıştı hemen. Aklından ne geçiyordu da bu kadar paniklemişti merak ediyordum doğrusu. Çalıştığı eve giren çıkanlardan alışık olması gerekmez miydi zengin insanlarla konuşmaya?

Belki de antisosyaldir diye düşündüm. Bu benim hiç işime gelmezdi. İnsanların ilgisini çok çekecek bir evlilik yapacak olduğum kişinin toplumdan soyutlanmış silik bir tip olmasını istemiyordum. Bu benim imajıma da zarar verirdi çünkü. "Bana Jungkook diye hitap edin lütfen" duraksadı devam etmeden önce. "Ben.. müsaitim tabi ama ne için sormuştunuz?"

"Bu akşam çok yakın bir dostumla beraber bahçemde barbekü yapmayı planlıyorum, eğer müsaitseniz sizin de katılmanızı çok isterim" Bir eliyle kendini işaret ederken inanamaz gibi baktı gözlerime. "Ben mi?" şaşkınca sorduğunda ona hak veriyordum aslında. Yıllardır burada yaşıyordu ve evimi izliyordu.