My Wish | Taekook

0.6

Jungkook

Taehyung kısa süreli okşadığı bacağımdan elini çoktan çekmiş olsa da yol boyunca dokunuşlarını hissetmeye devam ettim. Ufacık bir teması bile tüm tenimi karıncalandıracak kadar etkilemişti beni. Üzerimdeki gücü bazen gerçekten korkmama neden oluyordu.

Yolun geri kalanında radyoyu açmış ve son hit parçalara eşlik etmişti. Bense onun cennetten çıkmış bariton sesi eşliğinde gözlerimi kapatmış tenimi okşayan rüzgarın keyfini çıkarmıştım. Hayatımda yaşadığım en güzel dakikalardı bunlar. Sanki Taehyung sevgilimmiş de birlikte bir yolculuğa çıkmışız gibi huzur dolmuştu içime.

Nihayet araba yavaşladığında gözlerimi açtım. Eve vardığımızı fark etmemle yüzüm düşmüştü. "Asma suratını daha sonra yine gezdiririm seni". Taehyung'un yüz ifademi fark etmiş olmasından dolayı çok utansam da bir şey diyemedim. "Bıraktığınız için çok teşekkür ederim Bay Kim, iyi geceler."

Arabadan inmek üzereyken uzanıp koluma dokunmasıyla hızlıca ona çevirdim başımı. "Yarın sabah işe kaçta gideceksin Jeon?" neden sorduğunu anlayamasam da yanıtladım. "8 gibi evden çıkıyorum Bay Kim, neden sormuştunuz ki?"

"Yarın seninle konuşmam gereken önemli bir konu var. Seni işe ben bırakayım olur mu?" benimle konuşacağı ne olabilirdi ki? Üstelik önemli demişti. Şaşkınlığımı gizlemeye çalışarak yanıtladım. "Olur elbette." Memnuniyetle gülümsedi. "Arabayla gideceğimiz için seni 8:30'da alsam yetişiriz sanırım."

Başımla onayladığımda devam etti. "Öyleyse sabah görüşürüz Jeon." soyadımla seslenmesi çok hoşuma gitmişti nedensizce. Hafifçe gülümsedim. "İyi geceler Bay Kim". Arabadan indiğim andan itibaren aklımda tek bir sordu vardı. O da Bay Kim'in benle ne hakkında konuşacağıydı.

Tüm gece boyunca binlerce senaryo gelip geçti aklımdan. Her ne kadar kendime düşünüp durmaktansa uyursam zamanın daha hızlı geçeceğini ve öğreneceğimi söylesem de merakım yüzünden tüm gece uyku girmedi gözüme bir türlü. Sabaha karşı ancak dalabilmiştim uykuya.

- - -

Taehyung

Yapacağım teklifin geri dönüşü yoktu. Hayatımla ilgili çok önemli bir adım atıyordum. Her ne kadar gerçek sayılabilecek bir evlilik olmasa da sonuç olarak herkes öyle düşünecekti ve ben de bundan sonra evli bir adam gibi davranmak zorunda kalacaktım.

Ancak bu kararımın doğru olduğuna artık emindim. Jungkook saf bir çocuktu. Bulabileceğim en iyi adaylardan biri olduğunu biliyordum. Zaten kimseyi sevemeyeceksem bari hakeden biri ile olayım diye geçirdim içimden.

Kravatımı düzeltip garaja doğru ilerledim. Saat erken olduğundan dışarıdan gelen cıvıl cıvıl kuş sesleri kulaklarımı dolduruyordu. Arabayı çalıştırdığımda motor sesi bastırmıştı kuşları. Bahçeden çıkıp hemen yan taraftaki evin önüne sürerken Jungkook'un çoktan hazırlanmış kapıda beni beklemekte olduğunu gördüm.

Yanında durduğumda hızla bindi arabaya. "Günaydın Bay Kim" gözlerinin altındaki morluklara bakılırsa gece uyuyamamıştı. Nedenini tahmin etmem zor olmadı. Ona ne söyleyeceğimi merak etmiş olmalıydı. "Günaydın Jeon, nasılsın?"

"İyiyim teşekkür ederim, siz nasılsınız?" gülümsemeye devam ederek sordu. Arabaya bindiğinden beri gülümsemeye çalışsa da merak dolu gözlerini saklayamıyordu. "Ben de iyiyim Jungkook, ne konuşacağımızı merak ettiğini tahmin ediyorum. Bir anda böyle söyleyip seni meraklandırdığım için kusura bakma lütfen."

"Ne demek Bay Kim, sorun değil buyurun lütfen" bedenini hafifçe bana doğru çevirip dikkatle ağzımdan çıkacak kelimeleri dinlemeye başladığında büyük an nihayet gelmişti. Ağzımdan çıkacak birkaç cümle sonra hayatım kökünden değişecekti.