Özgürlük Ağıtları (bxb)

Dayanabilirsen Dayan Ali Yusuf

Bir boğadan farksızdı Özgür şu an. Burnundan hızlı hızlı soluk alıp veriyor, arada anlamsız hırıltılar çıkarıyordu. Hırsını alamadığı için ellerini yumruk yapıp yapıp açıyor dişlerini kıracak gibi sıkıyordu. Ne demekti postayı koyup hadi selametle diyip gitmek. Daha Özgür ağzını açıp onun sülalesine bile sövememişti.

Alphan ona o sözleri söyledikten sonra ona yumruk atmak için hazırlanıyordu  lakin kara oğlan yüzüne o sevimsiz gülümsemeyi koyup geri adım atmış "Hadi sen sağ ben selamet solcu." diyerek asker selamı ile ayrılmıştı Özgür'ün yanından. Özgür o an tepki veremediği için kendine yol boyunca sövmüştü.

"Kafasını siktiğimin bozkurdu. Ben sana göstereceğim sağyı da selameti de."

Mustafa gülmemek için dudaklarını birbirine bastırırken Serhat sırıtarak arkadaşına bakıyordu. Onun sinirden kızarmış hali kahkaha attıracaktı neredeyse. Oğlanın sinirinden korkmasa patlatırdı kahkahasını.

"Oğlum bunlar iyice zıvanadan çıktı işte. Bizim dernek kapandı kapanalı daha da bir şevke geldi pezevenkler."

Cengiz diğerleri gibi gülmüyor sinirle bakıyordu karşıya. Cengiz, Özgür'den sonra bu üçlü arasındaki dâvâya en çok önem veren insanlardan biriydi. Onun da anne tarafı koyu solcuydu böyle büyüyüp yetişmişti. Özgür ile de lisede arkadaş olmuşlar o günden sonra da omuz omuza emek vermişlerdi.

"Sikeceğim ama ben o bıyıklıyı. Bıyığına soktuğum."

Özgür her bir cümlede daha da alevleniyor kalkıp ülkücünün evini yurdunu basmamak için zor tutuyordu kendini.

"Oğlum bir sakin olun ya. Boş yere kendinize sinir stres yapıyorsunuz. Değmezler valla ya. Bırakın şunları da bugünün keyfini çıkaralım."

Mustafa arkadaşlarını sakinleştirmek adına konuşurken sabahtan beri susan Yusuf ise boğazını temizleyip konuşmaya dahil olmuştu.
"Siz yoksunuz diye meydanı boş buldular. Alphan da kendini bir şey sanıyor başkan oldum diye. Orospu çocuğu.

Özgür'ün kaşları bir anda çatıldı onun sesini duyması ile. İnsan kuzenine öyle küfür eder miydi? "Hop. Ayıp birader. İnsan yengesiyle amcasına öyle der mi?"

Yusuf dudaklarını birbirine bastırıp omuz silkerken Özgür hala çatık kaşları ile bakıyordu. Bu çocukta da Alphan nefreti vardı ama tamamen farklı nedenlerdendi.

"Öyle de Özgür kardeş bununki anadan babadan değil. Doğuştan."

Özgür önündeki çayı içerken arkasına yaslandı. "Olsun sen yine de öyle deme orada burada."

Yusuf başını sallarken Serhat gergin ortamı dağıtmak adına Özgür'ün omzuna kolunu atmıştı sandalyelerini biraz daha yaklaştırıp.
"Ee Özgür efendi. Anlat bakalım nasıl geçti yedi sene. Odtülere gittin o kadar yok mu yenge falan?"

Özgür arkadaşının sorusu ile derin bir nefes alırken boştaki elini havada sallamıştı. "Yok be oğlum ne gezsin? Dava adamıyız biz."

Serhat "Hadi lan ordan." derken gözlerini de inanmadığını belli edercesine belertmişti. Arkadaşının lisede çapkın olduğunu gayet iyi biliyordu. Üniversitede de geri durmadığını düşünmüştü.

Özgür, Serhat'ın düşündüğünün aksine üniversite yıllarında lisede olduğu gibi rahat olamamıştı bu konuda. Hazırlık başlarında üniversiteye başlamanın getirdiği hevesle birkaç kız arkadaşı olmuştu ama sonrasında topluluk işleri ile uğraşmaya başlamıştı.

"Oğlum lisede senin çıkmadığın kız kalmadı lan. Asla inanmam."

Cengiz de Serhat'a katılırken "Abi üniversitede değistik işte anasını satayım." diye mırıldandı Özgür. Bu konuları konuşmaktan hoşlandığı söylenemezdi. Annesinin ne zaman evleneceksiniz başlıklı konuşmaları dolardı aklına. Abisinin hâlâ bekar olması bu noktada işe yarıyordu. Abisinden önce kendine sıra gelmiyordu henüz.