The Last Mission #1Rossetti

41

Flavio.

Wygraliśmy. Ponieśliśmy stary ale były one znacznie mniejsze do tych jakie ponieśli Rosjanie.

Samolot odleciał dopiero gdy wszyscy wrócili, taka była umowa.

Psy były całe ale nie wpuszczałem ich do Hayat. Nie była w dobrym stanie i nie wiedziałem jak one na to zareagują.

Wylądowaliśmy. Dojechaliśmy do mojej posiadłości gdzie już czekał pokój dla Hayat i drugi lekarz który miał ją obejrzeć.

Stwierdziłem, że powinien zrobić to od razu, nie reagowała wcale, nie spała prawie w ogóle w samolocie i w drodze do domu.

Do naszego domu.

Nie opuszczę jej. Już nie.

Harry, bo tak nazywał się lekarz kazał mi ją najpierw wykąpać. Wiedział, że jest już po dwóch kroplówkach więc nie powinno się jej nic stać.

Nalałem wody do wanny, rozebrałem ją, włożyłem do środka i umyłem.

Znowu płakałem.

Była wychudzona i cała w siniakach, jednych starszych a drugich świeżych.
Nie obchodziło mnie czy ktoś zobaczy mnie w takim stanie. Nie wstydziłem się uczuć do niej.

Po kąpieli ubrałem ją i położyłem na łóżku.

Przyszedł Harry kazał mi wyjść ale się nie zgodziłem. Zostałem.
Podłączył jej najpierw kroplówkę, badał każdy element jej ciała, a ona dalej nawet nie zareagowała. Pozwalała na wszystko.

- jest mocno odwodniona i poobijana, na szczęście nie była gwałcona.

Skinąłem głową i pozwoliłem by mówił dalej.

- po tej kroplówce powinna spać, będę do niej dochodził i zmieniał za każdym razem gdy się skończy ale..

Przerwał na moment, skierowałem na niego wzrok.

- ale?

Wziął głęboki oddech.

- to nie będzie proste ale powinna zacząć jeść, niestety nie mogę podać jej wszystkiego w kroplówkach.

Znowu skinąłem głową.

- myślę, że się zablokowała, wyłączyła, ludzie po takich przeżyciach zwykle to robią, to ich tarcza obronna. Nieważne co będziesz robił, co będziesz mówił musisz być delikatny.

Powiedział, spojrzał jeszcze raz na kobietę i wyszedł. Harry już widział wiele, był moim i moich ludzi lekarzem ale wiem, że ten widok i jego w jakimś stopniu złamał. Harry miał pokój obok dla siebie, w razie gdyby coś się działo mial być zawsze pod ręką, nie przeszkadzało mu to.
Ja przejąłem fotel w jej sypialni. Nie wiedziałem co robić, jak się zachować, jak to ugryźć by nie narobić jeszcze więcej szkód.

W końcu zasnęła.

A ja bez przerwy na nią patrzyłem bojąc się, że jeśli odwrócę wzrok to już jej nie będzie.